Το ψαχτήρι του κακομοίρη...

Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Ο Χριστός φαντάρος και τα φιστίκια (N.U.T.S.)

Δεν μπορώ να αντισταθώ: το τρίτο δεδικασμένο που χρησιμοποιεί ο αγαπητός κ. Λύρας στο κείμενο του (βλέπε προηγούμενο post) είναι εξίσου κωμικό με αυτό περί Ντε Γκόλ και Βρετάνης. Γράφει λοιπόν:

"Η κοινή ονοματολογία των εδαφικών στατιστικών μονάδων.
Το τρίτο δεδικασμένο είναι το πιο πρόσφατο και μιλάει μόνο του. Το όνομα Μακεδονία απο 21 Ιουνίου 2003 (κανονισμός 1059/2003) είναι και επισήμως με τη βούλα τηε Ευρώπης Ελληνικό. Έχει καταγραφεί ως Ελληνικός χώρος. Συγκεκριμένα έχει δημοσιευτεί στο φύλλο 154/21 Ιουνίου 2003 ένας κατάλογος ονομάτων των περιφερειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτή η κοινή ονοματολογία των εδαφικών στατιστικών μονάδων έχει πλέον καθιερωθεί και επικρατήσει. Απο το 2003 το όνομα Μακεδονία φιγουράρει ως Ελληνικό στα Ευρωπαϊκά σαλόνια και είναι απορίας άξιο πως είναι δυνατόν οι Σκοπιανοί να ισχυρίζονται ότι θα χρησιμοποιήσουν ένα Ελληνικό όνομα για δικό τους."

Μάλιστα. Διαβάζοντας κανείς αυτό το κείμενο υποθέτει πως η Ε.Ε. έβγαλε απόφαση πως η ονομασία "Μακεδονία" είναι Ελληνική, τελεία και παύλα. Σωστά? Αμ δε. Αν κάνει κανείς τον κόπο να διαβάσει τον κανονισμό 1059/2003 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 26ης Μαϊου 2003, θα διαπιστώσει πως πρόκειται απλά για ένα κείμενο κατηγοριοποίησης περιφερειακών μονάδων των χωρών της Ε.Ε. με προφανή σκοπό την ύπαρξη έγκυρων και συγκρίσιμων δεδομένων για στατιστούς λόγους. Η ταξινόμηση αυτή γίνεται σε 3 επίπεδα, με βάση τον πληθυσμό της κάθε στατιστικής μονάδας: Το πρώτο επίπεδο (NUTS 1) έχει πληθυσμό απο 7 ως 3 εκατομύρια κατοίκους, το δεύτερο (NUTS 2) απο 3 εκατομμύρια ως 800 χιλιάδες, και το τρίτο (NUTS 3) απο 800 χιλιάδες ως 150 χιλιάδες κατοίκους. Τι λέει λοιπόν για την Ελλάδα; Λοιπόν, για την Ελλάδα (GR) έχουμε ως NUTS 1 τις περιοχές Βόρεια Ελλάδα (GR1), Κεντρική Ελλάδα (GR2), Αττική (GR3), και Νησιά Αιγαίου/ Κρήτη (GR4). Στην Βόρεια Ελλάδα (GR1) υπάγονται οι εξής περιοχές (NUTS 2): GR11- Ανατολική Μακεδονία/Θράκη (με NUTS 3 υπαγόμενες περιοχές τις GR111 Έβρος, GR112 Ξάνθη, GR113 Ροδόπη, GR114 Δράμα, GR115 Καβάλα), GR12- Κεντρική Μακεδονία (με NUTS 3 υπαγόμενες περιοχές τις GR121 Ημαθία, GR122 Θεσσαλονίκη, GR123 Κιλκίς, GR 124 Πέλλα, GR125 Πιερία, GR126 Σερρες, GR 127 Χαλκιδική), GR13- Δυτική Μακεδονία (με NUTS 3 υπαγόμενες περιοχές τις GR131 Γρεβενά, GR132 Καστοριά, GR133 Κοζάνη, GR 134 Φλώρινα), και GR14- Θεσσαλία (με NUTS3 υπαγόμενες περιοχές τις GR141 Καρδίτσα, GR142 Λάρισα, GR143 Μαγνησία, GR144 Τρίκαλα).

Τι "αναγνωρίζει" λοιπόν η Ευρωπαική Ένωση; Πως, για στατιστικούς λόγους και για να έχουμε μετρήσιμα και συγκρίσιμα δεδομένα κάθε φορά που κάνουμε έρευνες και μελέτες για ότι μας καβλώσει, έχουμε χωρίσει με βάση τα μεγέθη πληθυσμού την γεωγραφική περιοχή της Βορείου Ελλάδος στις περιοχές Ανατολικής Μακεδονίας/Θράκης, Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας, και Θεσσαλίας. Τώρα, πως διάολο αυτό το πράγμα κατοχυρώνει την ονομασία "Μακεδονία" στην Ελλάδα καθιστώντας την απαγορευτική για τους Σκοπιανούς, την στιγμή μάλιστα που έχουν ήδη ονομάσει το κράτος τους "Δημοκρατία της Μακεδονίας" και έχουν αναγνωριστεί κιόλας με το συνταγματικό τους όνομα απο τα περισσότερα κράτη, αυτό μόνο τα ταραγμένα μυαλά που μοιράζουν τα ανώνυμα e-mails που διαβάσει ο κάθε κύριος Λύρας μπορούν να μας το εξηγήσουν...

Ο Ντε Γκόλ, η Βρετάνη, τα Σκόπια και ο Χριστός φαντάρος...

Διαβάζω στη τελευταία σελίδα της "Επικοινωνίας" (περιοδικό της Εθνικής Οργάνωσης Πολυτέκνων), τεύχος Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου - Μαρτίου 2009, άρθρο κάποιου Πάνου Ν. Λύρα, μέλους του Δ.Σ. του ΕΟΠΑ, με θέμα τα τρία δεδικασμένα στο Σκοπιανό. Εντάξει, δεν θα κάνω τον κόπο να αναφερθώ στο κατά πόσο είναι θεμιτό το επίσημο όργανο ενός σωματείου όπως ο ΕΟΠΑ με σαφέστατο αντικείμενο, να ασχολείται με θέματα όπως η εξωτερική πολιτική. Η "Επικοινωνία" άλλωστε είναι συνηθισμένη σε τέτοια θεματολογία: Πατρίς + Θρησκεία + Οικογένεια σε κάθε τεύχος πάνε μαζί. Τα πάντα όμως έχουν και τα όρια τους. Γράφει λοιπόν ο κ. Λύρας στο άρθρο του, χωρίς ίχνος τεκμηρίωσης φυσικά και χωρίς να δώσει έστω μια παραπομπή:

"Το βέτο του Στρατηγού Ντεγκόλ στους Βρετανούς.
Όταν οι Βρετανοί χτύπησαν την πόρτα της ΕΟΚ για να γίνουν μέλη της, στην πύλη τους περίμενε ο Στρατηγός Ντεγκόλ και απο την πρώτη στιγμή τους αρνήθηκε το δικαίωμα να μπούν με το όνομα Μεγάλη Βρετανία. Η Γαλλία είχε (και έχει) μια περιοχή που ονομάζεται Βρετάνη και δεν ήθελε να δώσει στους Βρετανούς και σε κανέναν άλλο την δυνατότητα να κάνουν καμία συσχέτιση μεταξύ των δύο περιοχών ή να δημιουργηθεί καμία παρανόηση, όπως ότι η Μεγάλη Βρετανία (η Αγγλική) και η μικρή Βρετανία (η Γαλλική) είναι εννιαίος χώρος. Έτσι υποχρέωσε τους Βρετανούς την 1/1/1973 να μπούν στην Ένωση με το όνομα Ηνωμένο Βασίλειο. Υπάρχει αυτό το προηγούμενο και φαντάζονται οι Σκοπιανοί ότι δεν θα το χρησιμοποιήσει η Ελλάδα?"

Ε λοιπόν ναι, ούτε που περνάει απο το μυαλό των Σκοπιανών πως θα μπορούσαν ποτέ οι Έλληνες να χρησιμοποιήσουν αυτό το επιχείρημα. Προφανώς δεν έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι τι ζώα είμαστε, και νομίζουν πως ασκούμε σοβαρή εξωτερική πολιτική. Δεν ξέρουν οι άνθρωποι προφανώς ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων διαβάζει αυτού του είδους τις μαλακίες που διανέμονται μέσω ανώνυμων e-mail και τις πιστεύει ως αληθινές, ενώ παράλληλα μια πλειάδα άλλων ζώων (βλέπε "σοβαροί και έγκριτοι" δημοσιογράφοι) σπεύδουν να τα δημοσιεύσουν σε εφημερίδες και περιοδικά, για να πάρουν μετά οι διάφοροι Λύρες και να τα αναπαράγουν αυτούσια σε οποιοδήποτε μέσο έχουν πρόσβαση...

Τα κράτη έχουν επίσημα ονόματα. Με αυτά τα ονόματα μετέχουν στους διάφορους διεθνείς οργανισμούς. Η Βρετανία έχει και αυτή επίσημο όνομα, και το έχει μάλιστα απο το 1927: "Ηνωμένο Βασίλειο Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας". Το όνομα αυτό υπήρξε συνέπεια της διακύρηξης της ανεξαρτησίας της νήσου της Ιρλανδίας λίγα χρόνια πριν. Εντούτοις το Βόρειο τμήμα της νήσου παρέμεινε στο Ηνωμένο Βασίλειο (εντάξει, μιλάμε για μεγάλη και πονεμένη ιστορία), οπότε και η αλλαγή του ονόματος (προηγουμένως ήταν "Ηνωμενο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας").

Πάμε τώρα στην ΕΟΚ. Στις 3 Μαίου του 1960, έκαναν αίτηση για μέλη της ΕΟΚ 4 χώρες: Η Δανία, η Νορβηγία, η Ιρλανδία και το Ηνωμενο Βασίλειο. Προσοχή: όταν κάνεις ώς κράτος αίτηση για να μπείς σε έναν διεθνή οργανισμό, κανείς αίτηση με το επίσημο όνομα σου, όχι με ότι σου καπνίσει. Κοινώς, το 1960 οι Άγγλοι έκαναν αίτηση ως "Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας". Ο Ντε Γκόλ άσκησε ως γνωστόν βέτο, και οι αιτήσεις "πάγωσαν" (προσοχή, πάγωσαν, δεν απορίφθηκαν. Και μάλιστα και οι 4!). Για ποιο λόγο άσκησε βέτο ο Ντε Γκόλ? Για την περίφημη μήπως Βρετάνη? Ρε ποιος την χέζει την Βρετάνη? Ο άνθρωπος είχε σοβαρούς λόγους, σιγά μην ασχολιόταν με την Βρετάνη. Με τέτοιες γελειότητες μόνο δικοί μας θα ασχολιούνταν. Ο Ντε Γκόλ λοιπον, είχε μια πολύ σοβαρή αντίρηση για την είσοδο των Βρετανών στην ΕΟΚ, και η αντίρηση αυτή είχε να κάνει με τις... ΗΠΑ. Ο άνθρωπος θεωρούσε πως η Μεγάλη Βρετανία θα λειτουργούσε ως Δούρειος Ίππος ο οποίος θα έβαζε τις Ηνωμένες Πολιτείες στα εσωτερικά της ΕΟΚ και της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Προφανώς οραματιζόταν μια ενιαία Ευρώπη η οποία δεν θα δεχόταν επιρροές απο την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Κοινώς, ο Ντε Γκόλ δεν ήθελε μια "Ατλαντική Ευρώπη", ήθελε μια "Ευρώπη" σκέτο...

Το 1967 το "Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας" κάνει εκ νέου αίτηση για ένταξη στην ΕΟΚ, και ο Ντε Γκόλ για δεύτερη φορά ασκεί βέτο, με δικαιολογία την όχι και τόσο ισχυρή οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου. Επι της ουσίας εξακολουθούσε να θεωρεί τους Βρετανούς φερέφωνα των Αμερικανών. Ο Ντε Γκόλ όμως δεν έμεινε για πολύ ακόμα στην εξουσία: μετά την διαδοχή του απο τον Πομπιντού στην προεδρεία της Γαλλικής Δημοκρατίας, το βέτο άρθηκε. Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 1970, και το 1973 το "Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας" γίνεται μέλος της ΕΟΚ...

Οπότε λοιπόν αναρωτιέμαι: Μα καλά, ΠΟΙΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ έκατσε και σκαρφίστηκε αυτή τη γελοία ιστορία με την Βρετάνη?

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

Gentle now the tender breeze blows whispers through My Gran Torino...

Το υποψιάστηκα στους Ασυγχώρητους" και στο "Σκοτεινό Ποτάμι". Το επιβεβαίωσα στο "Million Dollar Baby". Το "Gran Torino" ήρθε για να διαλύσει τις όποιες τελευταίες αμφιβολίες. Ο Κλίντ είναι αυτή τη στιγμή ο κορυφαίος Αμερικανός δημιουργός, period. Είναι αδύνατον να συλλάβει κανείς την τεραστία δύναμη που κλείνουν μέσα τους οι σιωπές των έργων του. Η τσαντίλα, η θλίψη και η οργή που κρύβεται μέσα στον χαρακτήρα που ερμηνεύει στο "Gran Torino" βγάζει χέρια έξω απο την οθόνη και σε πιάνει απο το λαιμό. Μα πως διάολο τα καταφέρνει αυτός ο άνθρωπος να γυρίζει ταινείες τόσο ανθρώπινες χωρίς να γίνεται μελό? Ειλικρινά, τέτοια κινηματογραφική αξιοπρέπεια δύσκολα βρίσκει κανείς στις αμερικάνικες mainstream παραγωγές. Ο Dirty Harry είναι πλέον συνταξιούχος, και κοιτώντας πίσω δεν βλέπει και πολλά πράγματα που να του αρέσουν. Μισώντας το παρελθόν στον ίδιο σχεδόν βαθμό που μισεί και το παρόν, το μόνο πράγμα που τον κρατάει στα πόδια του είναι το Gran Torino, το αμάξι - σύμβολο μιας ιδανικής εποχής που αναρωτιέται κανείς αν τελικά πράγματι υπήρξε...

Είναι τρομερό πράγμα να γερνάς. Και ακόμα πιο τρομερό να γερνάς χωρίς να έχεις κάνει κάτι που να σε κάνει περήφανο, ίσα - ίσα για να παραδώσεις με ηρεμία το πνεύμα σου. Το να αρνείσαι να το παραδεχτείς, είναι σκέτη κόλαση. Μου έχει μείνει στο μυαλό η σκηνή όπου παίρνει τηλέφωνο τον γιό του, έχοντας διαβάσει τα αποτελέσματα των εξετάσεων του. Πεθαίνει. Τι περιμένει άραγε να ακούσει απο τον γιό του? Τι περιμένει να του πεί ο ίδιος? Θέλει να ζητήσει βοήθεια? συγνώμη? Τέρμα τα δίφραγκα βρώμικε Χάρυ. Θα ψοφήσεις, και ένας ακόμα βρομο-σχιστομάτης θα έρθει να μείνει στη γειτονιά σου, στο σπίτι σου. Νόμιζες πως θα ζήσεις για πάντα, κολώγερε Πολωνέ? Τ' ανίψια σου θα χορέψουν πάνω απο τον τάφο σου, και οι νύφες σου θα βουτήξουν ότι αξίζει απο το σπίτι...

Πρέπει να το δεί κανείς και δεύτερη φορά για να υποψιαστεί ΓΙΑΤΙ είναι εργάρα, και πάλι δύσκολο. Δεν με εκπλήσει που το έθαψαν στα Όσκαρ: ο κόσμος έχει συνηθήσει στο κραυγαλέο, και ο Κλίντ δεν εγκαταλείπει την σεμνότητα του. Ακόμα και την εποχή του "Λευκός Κυνηγός, Μαύρη Καρδιά" μπορούσες να διακρίνεις το που όδευε σαν σκηνοθέτης. Δεν ξέρω αν τελικά αυτή θα είναι όντως η τελευταία του ταινεία σαν main actor: το μόνο σίγουρο είναι πως ΔΕΝ θα είναι η τελευταία του ταινεία σαν σκηνοθέτης, και είμαι σίγουρος πως θα συνεχίσει να σκηνοθετεί και να γυρίζει τέτοια μικρά αριστουργήματα ακόμα και με το ένα πόδι στον τάφο. Γιατί ο Σιωπηλός Καβαλάρης δεν θα βγεί ποτέ στη σύνταξη.

Και στην τελική, απλά και μόνο επειδή τραγουδάει ο ίδιος μερικούς στίχους στο τραγούδι που ακούγεται στην τελευταία σκηνή της ταινείας, αξίζει να του βγάλει κανείς το καπέλο...

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Τσάτσαρης, ο γητευτής των άλογων*...

*(Άλλο πράγμα το άλογο, άλλο ο άλογος...)

Ε λοιπόν κοίτα να δεις πώς τα φέρνει η ζωή τα πράγματα! 4 χρόνια πρίν έγραφα για τον Τσάτσαρη και τις ακραίας αοριστολογίας απίθανες τσαρλατανολογίες του. Και τόσο καιρό μετά, εμφανίζεται ένα άρθρο για τον Τσάτσαρη στα "Νέα"...

Μη φανταστείτε πως το άρθρο ήταν ιδιαίτερα καυστικό: με εξαίρεση τον τίτλο του, θα έλεγα πως ήταν αρκετά νορμάλ (για τον μέσο αναγνώστη πάντα, για το δικό μου ύφος ήταν αρκετά "μαλακό"). Και όμως, μερικές μέρες μετά, η στήλη της Αλληλογραφίας των "Νέων" κατακλείστηκε απο γράμματα "θιγμένων" στο όνομα του Προφήτη αναγνωστών, που διέρυγναν τα ιμάτια τους για την αυθεντικότητα του Ιωάννη...

Φαίνεται όμως πως το άρθρο κέντρισε το ενδιαφέρον και σε μη-πιστούς. Ο Στ. Φραγκόπουλος ανέβασε σχετικό post. Και φυσικά οφείλω να συμφωνήσω μαζί του ώς προς τον ορισμό που δίνει στην λέξη "Μάγος" και τον χαρακτηρισμό του Τσάτσαρη ώς μάγου, αν και προσωπικά θα προτιμούσα να τον χαρακτηρίσω γητευτή: μιας και ο άνθρωπος είναι παντελώς αμόρφωτος (κάτι που εύκολα διαπιστώνει κανείς απλά και μόνο απο τον τρόπο που χρησιμοποιεί τη γλώσσα), δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση για την έλξη που ασκεί στους πιστούς του, πέραν αυτής της προσωπικής γοητείας. Ο άνθρωπος θα πρέπει να έχει πολύ έντονη προσωπικότητα για να μπορεί να πείθει τόσο κόσμο για την (μοναδική κιόλας) αλήθεια του λόγου του...