Οι Απίθανοι...

Είχα γράψει σε παλαιότερο post (νομίζω) για το Shrek και το Shrek II, τις καλύτερες κατά την γνώμη μου animation ταινίες ever. Ε, ήρθε η ώρα να προστεθεί μια ακόμα ταινία σε αυτή την κατηγορία. Είδα (και ξαναείδα) την εβδομάδα που πέρασε τους "Απίθανους" (The Incredibles). Walt Disney + Pixar = μια κυριολεκτικά απίθανη ταινία. Επειδή έτυχε να δω παράλληλα και το "Sky Captain & the world of tommorow" (Λο, Πάλτροου, Τζολί), οι συγκρίσεις ήταν αναπόφευκτες. Συμπέρασμα: Όταν μια ταινία λέει, λέει. Δεν έχει σημασία αν απευθύνεται σε κοινό μικρότερης ηλικίας (που κι αυτό σχετικό είναι), αν είναι animation ή "συμβατική" ταινία, αν το θέμα της είναι φανταστικό ή ρεαλιστικό. Σημασία έχει να είναι καλή η ταινία. Και καλή ταινία σημαίνει Α) Καλό σενάριο, Β) καλή σκηνοθεσία, και Γ) καλές ερμηνίες (ακόμα κι αν είναι animated οι χαρακτήρες). Το αν τώρα η ταινία περνάει "μηνύματα", δεν περνάει "μηνύματα", βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, βασίζεται στην καθαρή φαντασία του δημιουργού της, έχει για πρωταγωνιστές ανθρώπους, ζώα η κινούμενα σχέδια, έχει βία, δεν έχει βία, είναι ασπρόμαυρη, είναι έγχρωμη, είναι βωβή, δεν έχει σημασία: αυτά είναι δευτερεύοντα. Μια κινηματογραφική ταινία είναι πρώτα και κύρια μια κινηματογραφική ταινία, και οφείλουμε να την κρίνουμε με κινηματογραφικά κριτήρια, όχι με πολιτικά, όχι με κοινωνικά, όχι με ορθολογιστικά. Η Τέχνη δεν είναι αντικειμενική, και δεν πρέπει να είναι αντικειμενική. Η Τέχνη είναι υποκειμενική. Και είναι υποκειμενική γιατί είναι ανθρώπινη....