2011: Ολική Επαναφορά. Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εναντίον Περιούσιου Λαού, σημειώσατε Ένα. Εμπρός για μια καινούργια Σούπερ Λίγκα με τους παλιούς παράγοντες. Πάνω απ΄ όλα η Παράδοση...
Το ψαχτήρι του κακομοίρη...
Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2006
Γιατί;
Γιατί οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης είναι τόσο κομπλεξικοί; Άμα τολμήσεις να κάνεις κριτική σε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ έχει να κάνει με την πόλη τους, σου κόβουν και την καλημέρα. Έγραφα τις προάλλες για το πόσο πολύ ευδοκιμεί ο νεο-φασισμός στην αγαπητή συμπρωτεύουσα, και μόνο που δεν πέσαν να με φάνε. Τα κυριότερα σχόλια που δέχτηκα ήταν πως δεν λέω κουβέντα για την Αθήνα. καλά ρε φίλε, άμα πάρει φωτιά το σπίτι σου, για το σπίτι του διπλανού θα σε νοιάξει πρώτα; Τι να πω ρε γαμώτο. Και όλα τα φρούτα στην τελική που έχουμε στην Αθήνα, από την Θεσσαλονίκη ξεκινάνε τις "εκστρατείες" τους. Για κοιτάτε ρε παιδιά να σοβαρευτείτε λιγάκι, και αφήστε κατά μέρος τα κόμπλεξ σας...
Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2006
Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια...
"Κάποιος περπατούσε και βαριανάσαινε κι έβηχε σαν να του 'βγαινε η ψυχή. Στην αρχή είπα πως ήταν ο Τζέμ πάλι, όμως ο βήχας του δεν έμοιαζε με του Τζέμ κι έτσι άρχισα να ψάχνω πάλι κάτω για τον Τζέμ. Σκέφτηκα πως θα 'χε έρθει ο Άττικους να μας βοηθήσει κι είχε αποκάμει από την πάλη..."
"Ποιός ήταν Σκάουτ;" "Μα, μπροστά σας το έχετε κύριε Τέιτ. Ρωτήστε τον να σας πει μόνος του τ΄ όνομα του".
Όσο του το ΄λεγα αυτό, είχα σηκώσει το χέρι και μισόδειχνα τον άνδρα στην γωνία, αλλά μετά το κατέβασα με βιάση, μήπως και με κατσάδιαζε ο Άττικους. Ήταν αγένεια να δείχνεις τον άλλο με το χέρι.
Εξακολουθούσε να είναι γερμένος πάνω στον τοίχο. Έστεκε γερμένος συνέχεια αφότου είχα έρθει εγώ στην κάμαρα, με τα χέρια του σταυρωμένα στο στήθος. Όταν τον έδειξα στον κύριο Τέιτ, ξεσταύρωσε τα χέρια και κόλλησε τις παλάμες στον τοίχο. Ήταν κάτι χέρια κάτασπρα, κάτι αρρωστημένα άσπρα χέρια που δεν τα ΄χε δεί ποτέ ο ήλιος, τόσο άσπρα, που έρχονταν σε χτυπητή αντίθεση με το μπεζ του τοίχου στο απαλό φως του δωματίου του Τζέμ.
Το βλέμμα μου πήγε από τα χέρια στο γεμάτο χώματα χακί παντελόνι του, έπειτα διέτρεξε όλο το αδύνατο κορμί του ως το σκισμένο του πουκάμισο. Το πρόσωπο του ήταν το ίδιο άσπρο όπως και τα χέρια του, έξω απο μια σκιά που είχε στο μυτερό του σαγόνι. Τα μάγουλα του ήταν βαθουλωμένα απο την αδυναμία. Το στόμα του γεμάτο και πλατύ. Είχε απο ένα μικρό κοίλωμα στον κάθε του κρόταφο και τα γκρίζα του μάτια ήταν τόσο άχρωμα, που τον έκανε για τυφλό. Τα μαλλιά του ήταν αδύναμα και δίχως λάμψη. Έμοιαζαν σχεδόν με χνούδι στην κορυφή του κεφαλιού του.
Όσο τον έδειχνα, οι παλάμες του γλίστρησαν λιγάκι, αφήνοντας σημάδια ιδρώτα στον τοίχο, και μετά σήκωσε τα χέρια του και τα στερέωσε στην ζώνη του. Ένας παράξενος μικρός σπασμός τον συντάραξε, σαν να χε ακούσει κιμωλία να γρατζουνάει μαυροπίνακα, αλλά όταν τον κοίταξα απορημένη, η ένταση έφευγε σιγά σιγά απο την όψη του. Τα χείλη του μισάνοιξαν σε ένα φοβισμένο χαμόγελο. Τα ξαφνικά δάκρυα μου θόλωσαν την μορφή του γείτονα μας. "Γειά σου, Μπου", του είπα.
Harper Lee, To kill a mockingbird (Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια, εκδόσεις Bell)
Χτες το βράδυ το τελείωσα. Βιβλία σαν το "'Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια" ανήκουν στην κατηγορία των μικρών αριστουργημάτων: πάντα αφήνουν κάτι στην άκρη του μυαλού σου. Αυτό εδώ μου άφησε (ανάμεσα σε πολλά άλλα) την μορφή του Arthur Boo Radley, του στοιχειωμένου γείτονα των Finch.
Καθώς διάβαζα το πως αναδυόταν μέσα από τις σκιές, σωστή σκιά και ο ίδιος, δεν μπορούσα παρά να φέρω στο μυαλό μου την εικόνα του Robert Duvall στον ρόλο του Arthur Boo Radley στην ομώνυμη ταινία του 1962. Αυτή η μορφή σε στοιχειώνει. Και έτυχε να είναι αυτή η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Duvall. Το 1962 έμελλε να είναι μια απο τις καλύτερες χρονιές του αμερικάνικου κινηματογράφου. Εκτός απο το "Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια", προβλήθηκαν ακόμα ο "Λώρενς της Αραβίας" (που σάρωσε και τα Όσκαρ εκείνη την χρονιά), η "ανταρσία του Μπάουντυ" και ο "Κατάδικος του Αλκατράζ" ανάμεσα σε άλλες μεγάλες ταινίες...
"Ποιός ήταν Σκάουτ;" "Μα, μπροστά σας το έχετε κύριε Τέιτ. Ρωτήστε τον να σας πει μόνος του τ΄ όνομα του".
Όσο του το ΄λεγα αυτό, είχα σηκώσει το χέρι και μισόδειχνα τον άνδρα στην γωνία, αλλά μετά το κατέβασα με βιάση, μήπως και με κατσάδιαζε ο Άττικους. Ήταν αγένεια να δείχνεις τον άλλο με το χέρι.
Εξακολουθούσε να είναι γερμένος πάνω στον τοίχο. Έστεκε γερμένος συνέχεια αφότου είχα έρθει εγώ στην κάμαρα, με τα χέρια του σταυρωμένα στο στήθος. Όταν τον έδειξα στον κύριο Τέιτ, ξεσταύρωσε τα χέρια και κόλλησε τις παλάμες στον τοίχο. Ήταν κάτι χέρια κάτασπρα, κάτι αρρωστημένα άσπρα χέρια που δεν τα ΄χε δεί ποτέ ο ήλιος, τόσο άσπρα, που έρχονταν σε χτυπητή αντίθεση με το μπεζ του τοίχου στο απαλό φως του δωματίου του Τζέμ.
Το βλέμμα μου πήγε από τα χέρια στο γεμάτο χώματα χακί παντελόνι του, έπειτα διέτρεξε όλο το αδύνατο κορμί του ως το σκισμένο του πουκάμισο. Το πρόσωπο του ήταν το ίδιο άσπρο όπως και τα χέρια του, έξω απο μια σκιά που είχε στο μυτερό του σαγόνι. Τα μάγουλα του ήταν βαθουλωμένα απο την αδυναμία. Το στόμα του γεμάτο και πλατύ. Είχε απο ένα μικρό κοίλωμα στον κάθε του κρόταφο και τα γκρίζα του μάτια ήταν τόσο άχρωμα, που τον έκανε για τυφλό. Τα μαλλιά του ήταν αδύναμα και δίχως λάμψη. Έμοιαζαν σχεδόν με χνούδι στην κορυφή του κεφαλιού του.
Όσο τον έδειχνα, οι παλάμες του γλίστρησαν λιγάκι, αφήνοντας σημάδια ιδρώτα στον τοίχο, και μετά σήκωσε τα χέρια του και τα στερέωσε στην ζώνη του. Ένας παράξενος μικρός σπασμός τον συντάραξε, σαν να χε ακούσει κιμωλία να γρατζουνάει μαυροπίνακα, αλλά όταν τον κοίταξα απορημένη, η ένταση έφευγε σιγά σιγά απο την όψη του. Τα χείλη του μισάνοιξαν σε ένα φοβισμένο χαμόγελο. Τα ξαφνικά δάκρυα μου θόλωσαν την μορφή του γείτονα μας. "Γειά σου, Μπου", του είπα.
Harper Lee, To kill a mockingbird (Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια, εκδόσεις Bell)
Χτες το βράδυ το τελείωσα. Βιβλία σαν το "'Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια" ανήκουν στην κατηγορία των μικρών αριστουργημάτων: πάντα αφήνουν κάτι στην άκρη του μυαλού σου. Αυτό εδώ μου άφησε (ανάμεσα σε πολλά άλλα) την μορφή του Arthur Boo Radley, του στοιχειωμένου γείτονα των Finch.
Καθώς διάβαζα το πως αναδυόταν μέσα από τις σκιές, σωστή σκιά και ο ίδιος, δεν μπορούσα παρά να φέρω στο μυαλό μου την εικόνα του Robert Duvall στον ρόλο του Arthur Boo Radley στην ομώνυμη ταινία του 1962. Αυτή η μορφή σε στοιχειώνει. Και έτυχε να είναι αυτή η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Duvall. Το 1962 έμελλε να είναι μια απο τις καλύτερες χρονιές του αμερικάνικου κινηματογράφου. Εκτός απο το "Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια", προβλήθηκαν ακόμα ο "Λώρενς της Αραβίας" (που σάρωσε και τα Όσκαρ εκείνη την χρονιά), η "ανταρσία του Μπάουντυ" και ο "Κατάδικος του Αλκατράζ" ανάμεσα σε άλλες μεγάλες ταινίες...
Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2006
Σύγχρονοι Ελληνικοί μύθοι-καραμέλες...
Μύθος-καραμέλα Νο2:
Τα μικρά παιδιά είναι πάντοτε αθώα. Στα σχολεία επικρατεί αγάπη και φιλήσυχο πνεύμα ανάμεσα σε αγοράκια και κοριτσάκια, ανάμεσα σε μαθητές των μικρότερων και των μεγαλύτερων τάξεων, ανάμεσα στους καλούς και τους λιγότερο καλούς μαθητές της ίδιας ηλικίας - τάξης. Στα σχολεία δεν υπάρχουν ταξικές διαφορές ή άλλου είδους διαφορές, τα παιδιά δεν ξεχωρίζουν μεταξύ τους, και δεν επιδιώκουν να ξεχωρίσουν ή έστω να γίνουν μέλος κάποιας διακριτής ομάδας. Τα διάφορα περιστατικά βίας αποτελούν πάντοτε μεμονωμένες περιπτώσεις, και οφείλονται σε σατανικές έξωθεν επιρροές όπως τα κινητά τηλέφωνα και η ροκ μουσική, και όχι στην υποτιθέμενη ενδογενή δυνατότητα βίας που εμπεριέχει το ίδιο το σχολείο ως τόπος συνάθροισης ετερόκλητων ατόμων που δεν έχουν αναπτύξει ακόμα τις απαραίτητες νοητικές άμυνες που θα τους επιτρέψουν να διαχειριστούν καταστάσεις χωρίς να καταφύγουν στην βία. Επειδή λοιπόν τα παιδιά είναι εξορισμού αθώοι άγγελοι, πάντα μας εκπλήσσουν τα βίαια επεισόδια, και πάντα αναζητούμε τους έξωθεν διαβολείς.
Σε απλά Ελληνικά: Μετά τον γλάρο, θα φάμε φασόλια στα κάρβουνα...
Τα μικρά παιδιά είναι πάντοτε αθώα. Στα σχολεία επικρατεί αγάπη και φιλήσυχο πνεύμα ανάμεσα σε αγοράκια και κοριτσάκια, ανάμεσα σε μαθητές των μικρότερων και των μεγαλύτερων τάξεων, ανάμεσα στους καλούς και τους λιγότερο καλούς μαθητές της ίδιας ηλικίας - τάξης. Στα σχολεία δεν υπάρχουν ταξικές διαφορές ή άλλου είδους διαφορές, τα παιδιά δεν ξεχωρίζουν μεταξύ τους, και δεν επιδιώκουν να ξεχωρίσουν ή έστω να γίνουν μέλος κάποιας διακριτής ομάδας. Τα διάφορα περιστατικά βίας αποτελούν πάντοτε μεμονωμένες περιπτώσεις, και οφείλονται σε σατανικές έξωθεν επιρροές όπως τα κινητά τηλέφωνα και η ροκ μουσική, και όχι στην υποτιθέμενη ενδογενή δυνατότητα βίας που εμπεριέχει το ίδιο το σχολείο ως τόπος συνάθροισης ετερόκλητων ατόμων που δεν έχουν αναπτύξει ακόμα τις απαραίτητες νοητικές άμυνες που θα τους επιτρέψουν να διαχειριστούν καταστάσεις χωρίς να καταφύγουν στην βία. Επειδή λοιπόν τα παιδιά είναι εξορισμού αθώοι άγγελοι, πάντα μας εκπλήσσουν τα βίαια επεισόδια, και πάντα αναζητούμε τους έξωθεν διαβολείς.
Σε απλά Ελληνικά: Μετά τον γλάρο, θα φάμε φασόλια στα κάρβουνα...
Σύγχρονοι Ελληνικοί μύθοι-καραμέλες...
Μύθος-καραμέλα Νο1:
Η πλειοψηφία των Ελλήνων αστυνομικών εργάζεται τίμια και ευσυνείδητα κάτω από αντίξοες και σκληρές συνθήκες και καταφέρνει να εκπληρώνει πάντα το καθήκον της, πάντα με ευαισθησία και σεβασμό στο άτομο, αλλά μια μικρή μειοψηφία, συχνά από υπερβάλλοντα ζήλο, αμαυρώνει την εικόνα της. Οι πράξεις της μικρής αυτής μειοψηφίας αποτελούν πάντοτε μεμονωμένα περιστατικά, και πάντοτε αποδίδονται οι ανάλογες ευθύνες σε αυτούς που εκτρέπονται.
Σε απλά Ελληνικά: μη φας απόψε, θα φάμε γλάρο...
Η πλειοψηφία των Ελλήνων αστυνομικών εργάζεται τίμια και ευσυνείδητα κάτω από αντίξοες και σκληρές συνθήκες και καταφέρνει να εκπληρώνει πάντα το καθήκον της, πάντα με ευαισθησία και σεβασμό στο άτομο, αλλά μια μικρή μειοψηφία, συχνά από υπερβάλλοντα ζήλο, αμαυρώνει την εικόνα της. Οι πράξεις της μικρής αυτής μειοψηφίας αποτελούν πάντοτε μεμονωμένα περιστατικά, και πάντοτε αποδίδονται οι ανάλογες ευθύνες σε αυτούς που εκτρέπονται.
Σε απλά Ελληνικά: μη φας απόψε, θα φάμε γλάρο...
Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2006
Ο μη-δημοσιογράφος blogger...
Γράφει ο Πιτσιρίκος στην επικεφαλίδα του Blog του: "Είναι πιο εύκολο να βρεις κάποιον που να μην είναι δημοσιογράφος στα γραφεία των New York Times παρά στα Ελληνικά blogs".
Ε, πιτσιρίκο, εγώ δεν είμαι δημοσιογράφος! Γι΄ αυτό και φυλάω τον εαυτό μου ως κόρη οφθαλμού: γιατί άμα με χάσω, που αλλού θα βρω ξανά έλληνα μη-δημοσιογράφο blogger;;;
Ε, πιτσιρίκο, εγώ δεν είμαι δημοσιογράφος! Γι΄ αυτό και φυλάω τον εαυτό μου ως κόρη οφθαλμού: γιατί άμα με χάσω, που αλλού θα βρω ξανά έλληνα μη-δημοσιογράφο blogger;;;
Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2006
Η πραγματική κλωνοποίηση...
Διάβασα το γράμμα του μικρού Αλέξανδρου που είναι 13 χρονών, πηγαίνει πρώτη Γυμνασίου, μαθαίνει αγγλικά, παίζει μπάσκετ και τένις, και παράλληλα έχει ένα σωρό κοινωνικές ανησυχίες και ευαισθησίες. Διάβασα επίσης και διάφορα posts σε blogs για το πόσο προφανές ότι το γράμμα ήταν κατασκευασμένο και πως η όλη υπόθεση ήταν ένα έντεχνο τρυκ που περνούσε διάφορες politacally correct θέσεις περί ορθού και θεμιτού. Τέλος, διάβασα και την απάντηση του μικρού Αλέξαδρου που είναι 13 χρονών, πηγαίνει πρώτη Γυμνασίου, μαθαίνει αγγλικά, παίζει μπάσκετ και τένις, και παράλληλα έχει ένα σωρό κοινωνικές ανησυχίες και ευαισθησίες προς όλους αυτούς που τον αμφισβήτησαν.
Θέλω να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στους γονείς του μικρού Αλέξανδρου. Κατάφεραν να πετύχουν εκεί που η σύγχρονη Γενετική έχει αποτύχει οικτρά: να δημιουργήσουν τον τέλειο κλώνο. Και η τελειότητα της κλωνοποίησης στον άνθρωπο δεν συνίσταται στην αντιγραφή του εμφανισιακού, αλλά στην απολύτως ακριβή αναπαραγωγή του ουσιώδους, δηλαδή του εγκεφαλικού. Μπράβο λοιπόν. Καταφέρατε να δημιουργήσετε ένα παιδί 13 χρονών που σκέφτεται και λειτουργεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που σκέφτεται και λειτουργεί ένας τυπικός, late 30's - mid 40's, μέσου/ ανώτερου μορφωτικού επιπέδου, σχετικά εύπορος/ ευκατάστατος αστός, θρήσκος μεν αλλά όχι υπερβάλλων, με typical κοινωνικές ευαισθησίες που μάλλον εξαντλούνται σε κοινές συζητήσεις και αποφθέγματα, κεντρώα πολιτική τοποθέτηση με αριστερές μάλλον καταβολές αλλά με φιλελεύθερες πλέον αντιλήψεις, έντονη συναίσθηση της πολιτισμικής του ιδιαιτερότητας, με ενοχές για την φθίνουσα δυναμική της γενιάς του, με ποιητική/ ρομαντική αντίληψη της λογοτεχνίας και νοσταλγία για το αθώο παρελθόν, με φόβο και διστακτικότητα για το τεχνολογικό μέλλον, με αγάπη για την υπέροχη Ελληνική γλώσσα και την πατροπαράδοτη Ελληνική οικογένεια, με δυσπιστία για την επέλαση των βαρβάρων αλλόγλωσσων και την επερχόμενη εκ των έσω άλωση, με ανησυχία για την έλλειψη κατάλληλων αμυντικών μηχανισμών από την αγνή νεολαία μας, με πίστη στις αξίες και στις παραδόσεις, με Εξευρωπαϊσμένη αλλά συνάμα συντηρητική ματιά.
Και πάλι συγχαρητήρια. Εάν πράγματι δεν γράψατε εσείς οι ίδιοι (ή έστω υπαγορεύσατε) αυτές τις επιστολές στον μικρό Αλέξανδρο αλλά αποτελούν όντως εντελώς δικό του πόνημα, τότε θα πρέπει να σας απονεμηθεί το βραβείο Nobel Φυσικής για το μοναδικό σας επίτευγμα. Κατασκευάσατε τον τέλειο κλώνο. Φροντίστε λοιπόν να το απολαύσετε για όσο καιρό θα διαρκεί, γιατί ο κλώνος σας αναπόφευκτα θα έρθει κάποια στιγμή αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, την πραγματικότητα που βιώνει καθημερινά εκτός του ελεγχόμενου εργαστηριακού περιβάλλοντος του πειράματος σας, και τότε είτε θα καταρρεύσει, είτε θα αυτοκτονήσει, καθώς θα αποκτήσει συνείδηση της ύπαρξης του και θα καταλάβει πως είναι ένα τέρας, ένας ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ στο σώμα αυτό, ένας άνθρωπος που ούτε θέλει πραγματικά να είναι, ούτε ερωτήθηκε ποτέ αν θέλει να γίνει. Και αν καταφέρει να φτάσει στην ηλικία σας, θα αναρωτηθεί που πήγαν τα παιδικά του χρόνια, τα ΔΙΚΑ ΤΟΥ παιδικά χρόνια και όχι η εξιδανικευμένη αντίληψη των παιδικών χρόνων των γονέων του που του μπόλιασαν οι γονείς του ως το ιδεώδες της παιδικής ηλικίας, μια αντίληψη που γεμίζει τον ίδιο με ενοχές επειδή δεν μπορούσε να έχει αυτό που του υπαγόρευσαν πως θα ήταν καλό για αυτόν να έχει. Θα αναρωτηθεί που πήγε η σκέψη και η κρίση του, η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ, και όχι η φιλτραρισμένη σκέψη και κρίση των γονέων του που προέκυψε μέσα από τα δικά τους βιώματα και εμπειρίες, μια σκέψη και κρίση που τον παραλύει γιατί δεν έχει σχέση με το Εγώ και το Τώρα το δικό του, αλλά με το Αυτοί και το Τότε των γονιών του.
Για τρίτη φορά, συγχαρητήρια. Δημιουργήσατε το Τέρας αγαπητοί γονείς Φρανκενστάιν. Το μόνο που μένει τώρα είναι να σας καταδιώξει το Τέρας μέχρι την παγωμένη άκρη της Γης, να σας κυνηγήσει μέχρι θανάτου, και να θρηνήσει τον θάνατο σας μέσα στην βουβαμάρα των πάγων...
Θέλω να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στους γονείς του μικρού Αλέξανδρου. Κατάφεραν να πετύχουν εκεί που η σύγχρονη Γενετική έχει αποτύχει οικτρά: να δημιουργήσουν τον τέλειο κλώνο. Και η τελειότητα της κλωνοποίησης στον άνθρωπο δεν συνίσταται στην αντιγραφή του εμφανισιακού, αλλά στην απολύτως ακριβή αναπαραγωγή του ουσιώδους, δηλαδή του εγκεφαλικού. Μπράβο λοιπόν. Καταφέρατε να δημιουργήσετε ένα παιδί 13 χρονών που σκέφτεται και λειτουργεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που σκέφτεται και λειτουργεί ένας τυπικός, late 30's - mid 40's, μέσου/ ανώτερου μορφωτικού επιπέδου, σχετικά εύπορος/ ευκατάστατος αστός, θρήσκος μεν αλλά όχι υπερβάλλων, με typical κοινωνικές ευαισθησίες που μάλλον εξαντλούνται σε κοινές συζητήσεις και αποφθέγματα, κεντρώα πολιτική τοποθέτηση με αριστερές μάλλον καταβολές αλλά με φιλελεύθερες πλέον αντιλήψεις, έντονη συναίσθηση της πολιτισμικής του ιδιαιτερότητας, με ενοχές για την φθίνουσα δυναμική της γενιάς του, με ποιητική/ ρομαντική αντίληψη της λογοτεχνίας και νοσταλγία για το αθώο παρελθόν, με φόβο και διστακτικότητα για το τεχνολογικό μέλλον, με αγάπη για την υπέροχη Ελληνική γλώσσα και την πατροπαράδοτη Ελληνική οικογένεια, με δυσπιστία για την επέλαση των βαρβάρων αλλόγλωσσων και την επερχόμενη εκ των έσω άλωση, με ανησυχία για την έλλειψη κατάλληλων αμυντικών μηχανισμών από την αγνή νεολαία μας, με πίστη στις αξίες και στις παραδόσεις, με Εξευρωπαϊσμένη αλλά συνάμα συντηρητική ματιά.
Και πάλι συγχαρητήρια. Εάν πράγματι δεν γράψατε εσείς οι ίδιοι (ή έστω υπαγορεύσατε) αυτές τις επιστολές στον μικρό Αλέξανδρο αλλά αποτελούν όντως εντελώς δικό του πόνημα, τότε θα πρέπει να σας απονεμηθεί το βραβείο Nobel Φυσικής για το μοναδικό σας επίτευγμα. Κατασκευάσατε τον τέλειο κλώνο. Φροντίστε λοιπόν να το απολαύσετε για όσο καιρό θα διαρκεί, γιατί ο κλώνος σας αναπόφευκτα θα έρθει κάποια στιγμή αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, την πραγματικότητα που βιώνει καθημερινά εκτός του ελεγχόμενου εργαστηριακού περιβάλλοντος του πειράματος σας, και τότε είτε θα καταρρεύσει, είτε θα αυτοκτονήσει, καθώς θα αποκτήσει συνείδηση της ύπαρξης του και θα καταλάβει πως είναι ένα τέρας, ένας ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ στο σώμα αυτό, ένας άνθρωπος που ούτε θέλει πραγματικά να είναι, ούτε ερωτήθηκε ποτέ αν θέλει να γίνει. Και αν καταφέρει να φτάσει στην ηλικία σας, θα αναρωτηθεί που πήγαν τα παιδικά του χρόνια, τα ΔΙΚΑ ΤΟΥ παιδικά χρόνια και όχι η εξιδανικευμένη αντίληψη των παιδικών χρόνων των γονέων του που του μπόλιασαν οι γονείς του ως το ιδεώδες της παιδικής ηλικίας, μια αντίληψη που γεμίζει τον ίδιο με ενοχές επειδή δεν μπορούσε να έχει αυτό που του υπαγόρευσαν πως θα ήταν καλό για αυτόν να έχει. Θα αναρωτηθεί που πήγε η σκέψη και η κρίση του, η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ, και όχι η φιλτραρισμένη σκέψη και κρίση των γονέων του που προέκυψε μέσα από τα δικά τους βιώματα και εμπειρίες, μια σκέψη και κρίση που τον παραλύει γιατί δεν έχει σχέση με το Εγώ και το Τώρα το δικό του, αλλά με το Αυτοί και το Τότε των γονιών του.
Για τρίτη φορά, συγχαρητήρια. Δημιουργήσατε το Τέρας αγαπητοί γονείς Φρανκενστάιν. Το μόνο που μένει τώρα είναι να σας καταδιώξει το Τέρας μέχρι την παγωμένη άκρη της Γης, να σας κυνηγήσει μέχρι θανάτου, και να θρηνήσει τον θάνατο σας μέσα στην βουβαμάρα των πάγων...
Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2006
Η αναξιοπιστία είναι τετριμμένη κατάσταση πλέον...
Το προηγούμενο βράδυ από την εκπομπή του Χαρδαβέλλα, είχε εκπομπή η Δρούζα με θέμα τους εξωγήινους που εννοείται πως ζουν και κυκλοφορούν ανάμεσα μας. Η εκπομπή είχε φυσικά πολλές μαρτυρίες, πολλούς "ειδικούς", και πολλά "συγκλονιστικά" video/φωτό ντοκουμέντα, όλα από "ειδικούς ερευνητές", κάκιστης φυσικά ποιότητας, και τραβηγμένα μάλλον με φτηνές ψηφιακές μηχανές και κινητά τηλέφωνα με camera. Το κουφό είναι ότι ΟΛΟΙ οι "ειδικοί" πιστοποιούσαν πως αυτά τα "ντοκουμέντα" μπορούσαν να καταγραφούν ΜΟΝΟ με ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές, επειδή οι ψηφιακές λέει τραβάνε με υπέρυθρες και καταγράφουν πράγματα που δεν πιάνει το μάτι και οι κοινές φωτογραφικές μηχανές...
Μα καλά ρε γαμώτο, ΤΟΣΟΙ άνθρωποι εκεί μέσα, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ δεν ήξερε πως διάολο λειτουργούν οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές και οι ψηφιακές βιντεοκάμερες; ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ δεν βρέθηκε να τους φωνάξει "ρε όρθια κοιμισμένα ΖΩΑ, τι ΜΑΛΑΚΙΕΣ λέτε;" Τόσο άσχετοι όλοι τους επιτέλους; Και εντάξει, άντε να το δεχτώ πως κανείς τους δεν γνωρίζει πως οι ψηφιακές λειτουργούν όπως ακριβώς όλες οι απλές, αναλογικές φωτογραφικές μηχανές, και πως η μοναδική διαφορά έγκειται στο τρόπο αποθήκευσης (ψηφιακό μέσο αντί για φίλμ) και όχι στο πως λαμβάνεται η φωτογραφία (και το ίδιο ισχύει και για τις βιντεοκάμερες), και πως ούτε κατά διάνοια μια φωτογραφική μηχανή ενός κινητού τηλεφώνου που με το ζόρι τραβάει 3megapixel εικόνα και βιντεάκι σε ανάλυση 320x240 με 15 το πολύ fps δεν συλλαμβάνει όχι περισσότερα, αλλά ούτε έστω αυτά που πιάνει το ανθρώπινο μάτι. Αλλά να μην βρεθεί ούτε ΕΝΑΣ να ρωτήσει ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ αυτά τα φιλμάκια και οι εικόνες; Ούτε ένας να ρωτήσει ποίοι είναι επιτέλους αυτοί οι "ειδικοί ερευνητές"; Ούτε ένας να αμφισβητήσει την αυθεντικότητα τους; Ούτε ένας να φωνάξει "ρε ηλίθιοι που το παίζετε ειδικοί και ερευνητές και δημοσιογράφοι, το να ψαρεύεις ανώνυμα κλιπάκια που κυκλοφορούν ως τυπικά hoax στο Internet ΔΕΝ είναι δημοσιογραφία;".
Αλλά τι να πεις, άμα απευθύνεσαι στον πλέον ψηφιακά αμόρφωτο λαό της Ευρώπης, λογικό είναι να μην σε ξεχέζει κανείς. Ποιός να σε ελέγξει δηλαδή για την άγνοια σου, οι εξίσου αδαείς; Η μήπως δηλαδή θα δώσει η Δρούζα ή ο Χαρδαβέλλας δεκάρα που τους τα χώνω εγώ στο blog μου επειδή προβάλλουν ότι μαλακία κατεβάζουν οι "ειδικοί συνεργάτες" τους (εξίσου άσχετοι δημοσιογραφίσκοι που ελπίζουν κάποια στιγμή και αυτοί να κάνουν εκπομπή) από το δίκτυο ως "αξιόπιστο υλικό", χωρίς ποτέ να κάνουν αυτό που υποτίθεται πως πρέπει να κάνει ο δημοσιογράφος, δηλαδή να ελέγχουν την αξιοπιστία των πηγών τους; Και από πάνω να πιπιλάνε την καραμέλα πως αυτοί και καλά κάνουν "ενημερωτικές εκπομπές" και πως προβάλλουν "όλες τις απόψεις". Τι λέτε ρε ζώα; Πώς καλύπτετε όλες τις απόψεις όταν δεν αμφισβητεί κανείς την αυθεντικότητα μιας φωτογραφίας ενός "εξωγήινου" που βγάζει μάτι ότι είναι κατασκευασμένη; Πως καλύπτεις κύριε Χαρδαβέλλα όλες τις απόψεις όταν κατηγορείς τα online games ως αιτία της παιδικής βίας, όταν δεν έχεις στην εκπομπή σου έστω έναν guild master να σου εξηγήσει τι φοβερή εμπειρία είναι να συνεργάζονται 40 άτομα για να ρίξεις τον Nefarian στο Blackwing Lair, και τι ωριμότητα και πειθαρχία χρειάζεται για να γίνει κάτι τέτοιο; Πόσο αξιόπιστη είναι η εκπομπή σου όταν λαμβάνεις ως ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι ΟΛΟΙ οι ανώμαλοι αυτού του κόσμου έχουν σαν μοναδικό σκοπό της ζωής τους να πηδήξουν τον 12χρονο πιτσιρικά που θα πάει να παίξει Counterstrike και Lineage και WoW στο τοπικό του net cafe, και πως θα το καταφέρουν ακριβώς επειδή ο πιτσιρικάς θα παίξει Counterstrike, Lineage και WoW; Πόσο αξιόπιστη είναι η εκπομπή σου όταν λαμβάνεις ως ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι ο 12χρονος πιτσιρικάς θα γίνει βίαιος κατά συρροήν δολοφόνος και ληστής τραπεζών επειδή παίζει Counterstrike, Lineage και WoW στο net cafe; Έλεος δηλαδή ρε πούστη μου, έλεος...
Μα καλά ρε γαμώτο, ΤΟΣΟΙ άνθρωποι εκεί μέσα, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ δεν ήξερε πως διάολο λειτουργούν οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές και οι ψηφιακές βιντεοκάμερες; ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ δεν βρέθηκε να τους φωνάξει "ρε όρθια κοιμισμένα ΖΩΑ, τι ΜΑΛΑΚΙΕΣ λέτε;" Τόσο άσχετοι όλοι τους επιτέλους; Και εντάξει, άντε να το δεχτώ πως κανείς τους δεν γνωρίζει πως οι ψηφιακές λειτουργούν όπως ακριβώς όλες οι απλές, αναλογικές φωτογραφικές μηχανές, και πως η μοναδική διαφορά έγκειται στο τρόπο αποθήκευσης (ψηφιακό μέσο αντί για φίλμ) και όχι στο πως λαμβάνεται η φωτογραφία (και το ίδιο ισχύει και για τις βιντεοκάμερες), και πως ούτε κατά διάνοια μια φωτογραφική μηχανή ενός κινητού τηλεφώνου που με το ζόρι τραβάει 3megapixel εικόνα και βιντεάκι σε ανάλυση 320x240 με 15 το πολύ fps δεν συλλαμβάνει όχι περισσότερα, αλλά ούτε έστω αυτά που πιάνει το ανθρώπινο μάτι. Αλλά να μην βρεθεί ούτε ΕΝΑΣ να ρωτήσει ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ αυτά τα φιλμάκια και οι εικόνες; Ούτε ένας να ρωτήσει ποίοι είναι επιτέλους αυτοί οι "ειδικοί ερευνητές"; Ούτε ένας να αμφισβητήσει την αυθεντικότητα τους; Ούτε ένας να φωνάξει "ρε ηλίθιοι που το παίζετε ειδικοί και ερευνητές και δημοσιογράφοι, το να ψαρεύεις ανώνυμα κλιπάκια που κυκλοφορούν ως τυπικά hoax στο Internet ΔΕΝ είναι δημοσιογραφία;".
Αλλά τι να πεις, άμα απευθύνεσαι στον πλέον ψηφιακά αμόρφωτο λαό της Ευρώπης, λογικό είναι να μην σε ξεχέζει κανείς. Ποιός να σε ελέγξει δηλαδή για την άγνοια σου, οι εξίσου αδαείς; Η μήπως δηλαδή θα δώσει η Δρούζα ή ο Χαρδαβέλλας δεκάρα που τους τα χώνω εγώ στο blog μου επειδή προβάλλουν ότι μαλακία κατεβάζουν οι "ειδικοί συνεργάτες" τους (εξίσου άσχετοι δημοσιογραφίσκοι που ελπίζουν κάποια στιγμή και αυτοί να κάνουν εκπομπή) από το δίκτυο ως "αξιόπιστο υλικό", χωρίς ποτέ να κάνουν αυτό που υποτίθεται πως πρέπει να κάνει ο δημοσιογράφος, δηλαδή να ελέγχουν την αξιοπιστία των πηγών τους; Και από πάνω να πιπιλάνε την καραμέλα πως αυτοί και καλά κάνουν "ενημερωτικές εκπομπές" και πως προβάλλουν "όλες τις απόψεις". Τι λέτε ρε ζώα; Πώς καλύπτετε όλες τις απόψεις όταν δεν αμφισβητεί κανείς την αυθεντικότητα μιας φωτογραφίας ενός "εξωγήινου" που βγάζει μάτι ότι είναι κατασκευασμένη; Πως καλύπτεις κύριε Χαρδαβέλλα όλες τις απόψεις όταν κατηγορείς τα online games ως αιτία της παιδικής βίας, όταν δεν έχεις στην εκπομπή σου έστω έναν guild master να σου εξηγήσει τι φοβερή εμπειρία είναι να συνεργάζονται 40 άτομα για να ρίξεις τον Nefarian στο Blackwing Lair, και τι ωριμότητα και πειθαρχία χρειάζεται για να γίνει κάτι τέτοιο; Πόσο αξιόπιστη είναι η εκπομπή σου όταν λαμβάνεις ως ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι ΟΛΟΙ οι ανώμαλοι αυτού του κόσμου έχουν σαν μοναδικό σκοπό της ζωής τους να πηδήξουν τον 12χρονο πιτσιρικά που θα πάει να παίξει Counterstrike και Lineage και WoW στο τοπικό του net cafe, και πως θα το καταφέρουν ακριβώς επειδή ο πιτσιρικάς θα παίξει Counterstrike, Lineage και WoW; Πόσο αξιόπιστη είναι η εκπομπή σου όταν λαμβάνεις ως ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι ο 12χρονος πιτσιρικάς θα γίνει βίαιος κατά συρροήν δολοφόνος και ληστής τραπεζών επειδή παίζει Counterstrike, Lineage και WoW στο net cafe; Έλεος δηλαδή ρε πούστη μου, έλεος...
Ο παντελώς αναξιόπιστος κύριος Χαρδαβέλλας...
...είχε που λέτε προχτές το βράδυ άλλη μια εκπομπή "κοινωνικού προβληματισμού", με βασικό θέμα τα Διαβολικά online games τα οποία παίζουν τα "μικρά και αθώα παιδιά μας" στα σύγχρονα "άνδρα του διαβόλου", τα net cafe. Φυσικά φρόντισε να ντύσει το θέμα του με βία και sex απο την τηλεόραση, τα video club και τα περίπτερα, με κάμποσους ψυχολόγους - παιδοψυχολόγους ελευθέρας βοσκής, με αρκετούς "ανησυχούντες γονείς" (πάντοτε ανησυχούντες, διαφορετικά θα κόψει η μαγιονέζα) , με μια αρκούντως απελπισμένη μάνα live στην τηλεφωνική γραμμή, με την απαραίτητη αποκαλυπτική "συνέντευξη" ενός 12χρονου έξω από το "άνδρο του Διαβόλου", και φυσικά με τον παπά-μπαλαντέρ (η Εκκλησία έχει ως γνωστόν θέση για ΤΑ ΠΑΝΤΑ). Και το major event της βραδιάς ήταν φυσικά το "αποκαλυπτικό video - πείραμα των επιστημόνων, που απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι τα video games ευθύνονται για την βια των αθώων μας παιδιών"...
Για μια ακόμα φορά ο Χαρδαβέλλας ανέβασε τον πήχη. Αυτή η εκπομπή ήταν χειρότερη και απο αυτές με τον Geller. Τείνω να καταλήξω πως, είτε τον απειλούν πως θα τον σκοτώσουν αν δεν δεχτεί να παίξει σε αυτές τις αηδίες, είτε τον εκβιάζουν με κάτι τις, είτε του λένε πως θα τον απολύσουν αν δεν πουλήσει αυτά τα αίσχη, μιας και δεν αξίζει πλέον για τίποτα άλλο σοβαρό. Γιατί δεν μπορώ να δεχτώ πως δέχεται να παίξει και να προβάλει αυτές τις μαλακίες πιστεύοντας πραγματικά πως στέκουν αυτά που δείχνει...
Από που να αρχίσεις και από που να τελειώσεις δηλαδή...
Από το "επιστημονικό πείραμα" που ήταν κατασκευασμένη τηλεοπτική εκπομπή - επεισόδιο του Βρετανού showman Derren Brown; (μα καλά, κανείς δεν του το σφύριξε στον σταθμό; ο ίδιος δεν ελέγχει τις πηγές του κατά πόσο είναι αμφισβητούμενες ή όχι;)
Από την "συνέντευξη" του 12χρονου, που εννοείται πως είπε τα πλέον τετριμμένα (δηλαδή συγνώμη, όταν ρωτάει ο ρεπόρτερ "ξέρουν οι γονείς σου τι παιχνίδια παίζεις στο net cafe;" τι απάντηση περιμένει; "ναι, φυσικά, πριν φύγω από το σπίτι είπα στην μάνα μου που ούτε Αγγλικά ξέρει, ούτε αν το PC είναι κάτι που τρώγεται, μάνα, πάω jointed run με άλλα δυο guild για raid στο Molten Core"; Έλεος δηλαδή).
Από τα "αποκλειστικά πλάνα" μέσα στο net cafe που τα πιτσιρίκια παίζουν και βρίζονται μεταξύ τους; (δηλαδή όταν είναι στο net cafe και λένε "ρε μαλάκα κάνε heal στο tank" είναι ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΑ, ενώ όταν παίζουν μπάλα στο προαύλιο και λένε "ρε μαλάκα ρίχτου μια κλωτσιά να πέσει μη βάλει γκόλ" είναι "υγιή παιδάκια που παίζουν;"
Από την χαροκαμένη μάνα που μέχρι και στην αστυνομία πήγε (!) για να μην παίζει το παιδί της τα διαβολοπαίχνιδα; (που σημειωτέον το "παιδί" ήταν ενήλικας, και που όταν ρωτήθηκε απο την μάνα γιατί παίζει τα παιχνίδια αυτά, έλαβε την λογικότατη ερώτηση "γιατί μου αρέσει να παίζω online παιχνίδια")
Από τον ανεκδιήγητο παπά που κατ΄ αυτόν η ρίζα του κακού είναι το ίδιο το Internet; (άρα να το καταργήσουμε γέροντα; Να καταργήσουμε άραγε και την τυπογραφία; γιατί από τα βιβλία μαθαίνουν τα παιδιά αυτές τις διαβολικές ιδέες περί ελευθερίας και Διαφωτισμού).
Από το ότι τόσοι νοματαίοι εκεί μέσα, ανάθεμα κι αν είχε ανοίξει ποτέ κανείς τους PC, αν είχε παίξει ποτέ κανείς τους ένα ρημάδι PC game, να δεί τέλοσπάντων τι είναι πια αυτό το πράγμα για το οποίο μιλάνε;
Από τους απίστευτους πια "ανησυχούντες γονείς", που μια ζωή ανησυχούν, αλλά ποτέ δεν βρίσκουν τον χρόνο να κάτσουν με τα παιδιά τους δίπλα από το PC για να δούνε τι είναι επιτέλους αυτό το Internet, πως δουλεύουν αυτά τα μαραφέτια; Και στην τελική ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΤΑ ΑΓΟΡΑΖΕΙ TA PC ΚΑΙ ΤΑ PLAYSTATION ΡΕ ΖΩΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;
Άδικα κουράζεστε κύριε Χαρδαβέλλα. Άμα θέλατε να μάθετε γιατί υπάρχει βία στα σχολεία (γιατί εκεί το πηγαίνατε το πράγμα), δεν χρειαζόταν να κάνετε ολόκληρη εκπομπή, ας με παίρνατε τηλέφωνο να σας το έλεγα εγώ το μυστικό. Υπάρχει παιδική βία, επειδή τα παιδιά είναι εξορισμού βίαια (τόσοι ψυχολόγοι εκεί, όλο και κάποιος θα σας το σφύριξε), και επειδή τα σχολεία είναι ο εξορισμού τόπος της εκδήλωσης της βίας αυτής, και μάλιστα με κάθε πρόσφορο μέσο και τρόπο. Τα παιδιά δεν είναι αγγελούδια. Και η βία ΕΙΔΙΚΑ τον τελευταίο καιρό έχει ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ, και όχι interneτικές όπως και καλά εννοείτε. Αλλά ο ρατσισμός στα σχολεία δυστυχώς δεν είναι politically correct θέμα αυτή την εποχή. Γι΄ αυτό βαράτε όλοι μαζί τα net cafe και τα games, μιας και ούτε κανείς θίγεται στην ουσία, λίγο - πολύ όλοι άγνοια έχουν για το θέμα, πιασάρικο ακούγεται, πολλές παρλαπίπες θα ακουστούν και θα δείξουμε ότι ενδιαφερόμαστε, και δεν θα λύσουμε και το πρόβλημα. Άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε δηλαδή...
Για μια ακόμα φορά ο Χαρδαβέλλας ανέβασε τον πήχη. Αυτή η εκπομπή ήταν χειρότερη και απο αυτές με τον Geller. Τείνω να καταλήξω πως, είτε τον απειλούν πως θα τον σκοτώσουν αν δεν δεχτεί να παίξει σε αυτές τις αηδίες, είτε τον εκβιάζουν με κάτι τις, είτε του λένε πως θα τον απολύσουν αν δεν πουλήσει αυτά τα αίσχη, μιας και δεν αξίζει πλέον για τίποτα άλλο σοβαρό. Γιατί δεν μπορώ να δεχτώ πως δέχεται να παίξει και να προβάλει αυτές τις μαλακίες πιστεύοντας πραγματικά πως στέκουν αυτά που δείχνει...
Από που να αρχίσεις και από που να τελειώσεις δηλαδή...
Από το "επιστημονικό πείραμα" που ήταν κατασκευασμένη τηλεοπτική εκπομπή - επεισόδιο του Βρετανού showman Derren Brown; (μα καλά, κανείς δεν του το σφύριξε στον σταθμό; ο ίδιος δεν ελέγχει τις πηγές του κατά πόσο είναι αμφισβητούμενες ή όχι;)
Από την "συνέντευξη" του 12χρονου, που εννοείται πως είπε τα πλέον τετριμμένα (δηλαδή συγνώμη, όταν ρωτάει ο ρεπόρτερ "ξέρουν οι γονείς σου τι παιχνίδια παίζεις στο net cafe;" τι απάντηση περιμένει; "ναι, φυσικά, πριν φύγω από το σπίτι είπα στην μάνα μου που ούτε Αγγλικά ξέρει, ούτε αν το PC είναι κάτι που τρώγεται, μάνα, πάω jointed run με άλλα δυο guild για raid στο Molten Core"; Έλεος δηλαδή).
Από τα "αποκλειστικά πλάνα" μέσα στο net cafe που τα πιτσιρίκια παίζουν και βρίζονται μεταξύ τους; (δηλαδή όταν είναι στο net cafe και λένε "ρε μαλάκα κάνε heal στο tank" είναι ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΑ, ενώ όταν παίζουν μπάλα στο προαύλιο και λένε "ρε μαλάκα ρίχτου μια κλωτσιά να πέσει μη βάλει γκόλ" είναι "υγιή παιδάκια που παίζουν;"
Από την χαροκαμένη μάνα που μέχρι και στην αστυνομία πήγε (!) για να μην παίζει το παιδί της τα διαβολοπαίχνιδα; (που σημειωτέον το "παιδί" ήταν ενήλικας, και που όταν ρωτήθηκε απο την μάνα γιατί παίζει τα παιχνίδια αυτά, έλαβε την λογικότατη ερώτηση "γιατί μου αρέσει να παίζω online παιχνίδια")
Από τον ανεκδιήγητο παπά που κατ΄ αυτόν η ρίζα του κακού είναι το ίδιο το Internet; (άρα να το καταργήσουμε γέροντα; Να καταργήσουμε άραγε και την τυπογραφία; γιατί από τα βιβλία μαθαίνουν τα παιδιά αυτές τις διαβολικές ιδέες περί ελευθερίας και Διαφωτισμού).
Από το ότι τόσοι νοματαίοι εκεί μέσα, ανάθεμα κι αν είχε ανοίξει ποτέ κανείς τους PC, αν είχε παίξει ποτέ κανείς τους ένα ρημάδι PC game, να δεί τέλοσπάντων τι είναι πια αυτό το πράγμα για το οποίο μιλάνε;
Από τους απίστευτους πια "ανησυχούντες γονείς", που μια ζωή ανησυχούν, αλλά ποτέ δεν βρίσκουν τον χρόνο να κάτσουν με τα παιδιά τους δίπλα από το PC για να δούνε τι είναι επιτέλους αυτό το Internet, πως δουλεύουν αυτά τα μαραφέτια; Και στην τελική ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΤΑ ΑΓΟΡΑΖΕΙ TA PC ΚΑΙ ΤΑ PLAYSTATION ΡΕ ΖΩΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;
Άδικα κουράζεστε κύριε Χαρδαβέλλα. Άμα θέλατε να μάθετε γιατί υπάρχει βία στα σχολεία (γιατί εκεί το πηγαίνατε το πράγμα), δεν χρειαζόταν να κάνετε ολόκληρη εκπομπή, ας με παίρνατε τηλέφωνο να σας το έλεγα εγώ το μυστικό. Υπάρχει παιδική βία, επειδή τα παιδιά είναι εξορισμού βίαια (τόσοι ψυχολόγοι εκεί, όλο και κάποιος θα σας το σφύριξε), και επειδή τα σχολεία είναι ο εξορισμού τόπος της εκδήλωσης της βίας αυτής, και μάλιστα με κάθε πρόσφορο μέσο και τρόπο. Τα παιδιά δεν είναι αγγελούδια. Και η βία ΕΙΔΙΚΑ τον τελευταίο καιρό έχει ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ, και όχι interneτικές όπως και καλά εννοείτε. Αλλά ο ρατσισμός στα σχολεία δυστυχώς δεν είναι politically correct θέμα αυτή την εποχή. Γι΄ αυτό βαράτε όλοι μαζί τα net cafe και τα games, μιας και ούτε κανείς θίγεται στην ουσία, λίγο - πολύ όλοι άγνοια έχουν για το θέμα, πιασάρικο ακούγεται, πολλές παρλαπίπες θα ακουστούν και θα δείξουμε ότι ενδιαφερόμαστε, και δεν θα λύσουμε και το πρόβλημα. Άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε δηλαδή...
Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2006
Τα περίφημα όρια της ελευθερίας έκφρασης...
Ας πούμε πως είμαστε 100 άτομα στην πλατεία Συντάγματος, 98 χριστιανοί ορθόδοξοι και 2 άθεοι. Φωνάζει λοιπόν ένας χριστιανός: "Ο Χριστός Σώζει!". Φωνάζω και εγώ (ως άθεος): "Ο Χριστός είναι παραμύθι για αγράμματους". Ποιος "υπερβαίνει" τα όρια της ελευθερίας έκφρασης; Κατά την άποψη των κ.κ. Κουρή, Λιακόπουλο, Ψωμιάδη, Καρατζαφέρη και Σία, δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα όρια τα παραβιάζω εγώ, επειδή (σύμφωνα με το τρανταχτό τους επιχείρημα) οι περισσότεροι στην πλατεία είναι χριστιανοί, ενώ επιπλέον οι Έλληνες έχουν και ορθόδοξα γονίδια, οπότε εκτός του ότι υπερβαίνω τα όρια, είμαι και ανθέλληνας. Ταυτόχρονα, αυτός που φωνάζει "Ο Χριστός Σώζει", όχι μόνο είναι εντός των ορίων, αλλά είναι και πατριώτης (πάλι κατά την άποψη των ανωτέρω). Δυστυχώς για αυτό τον συρφετό, τα όρια της ελευθερίας έκφρασης δεν καθορίζονται από πλειοψηφίες: Τουτέστιν, ακόμα και 9 εκατομμύρια εσείς, και ένας μοναχός εγώ, ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΛΑΘΟΣ θα είστε. Γι΄ αυτό φίλτατοι, όσα βιβλία του Ανδρουλάκη και να κάψετε, τα δικαστήρια θα τον δικαιώνουν. Άντε τραβάτε λοιπόν να κάνετε και λίγο sex με καμιά γυναίκα (ή και με άνδρα άμα γουστάρετε) να ξελαμπικάρετε λίγο, γιατί τείνω να πιστέψω πως είχε δίκιο ο Ραφαηλίδης όταν έλεγε πως για τα φασιστικά σας μυαλά φταίει το ότι είστε ανέραστοι...
Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2006
Ελληνική υπηκοότητα και Βορειοηπειρώτες...
Όσο μας έφερναν τα μετάλλια, ήταν αυθεντικοί και γνήσιοι Έλληνες. Τώρα που τίθεται θέμα ιθαγένειας για όλους, θυμήθηκαν ξαφνικά κάποιοι πως είναι Αλβανοί πολίτες, και πως μας βολεύουν περισσότερο (εμάς και τα μεγαλοϊδεατικά μας σχέδια) ως τέτοιοι, παρά ως Έλληνες πολίτες. Βρε δεν πάτε στο διάολο...
Γειά σου ρε ναύαρχε...
Σχολιάζει ο Derevirn σε προηγούμενο post τον Ψωμιάδη (ξέρετε, τον γνωστό γελοίο νομάρχη που έκαιγε μαζί με άλλα χριστιανόπληκτα ζώα βιβλία του Ανδρουλάκη στην Θεσσαλονίκη έξω απο το βιβλιοπωλείο του Ιανού) και κάποια παλαιότερη δήλωση του, λέγοντας το εξής: "Ταυτίζει θρησκεία με φυλή (ορθόδοξα γονίδια) και δηλώνει ουσιαστικά οτι μπορούμε να λέμε ότι θέλουμε, εφόσον δεν ενοχλείται ο ίδιος και οι θρησκόληπτοι φίλοι του!". Ε, αυτό ακριβώς κάνει και ο Λιακόπουλος με το να ασκεί μήνυση κατά του blogme.gr και του Funel, την στιγμή που θεωρεί αναφαίρετο του δικαίωμα να μας σκοτίζει καθημερινά τα αρχίδια με τα υπέρμετρης βλακείας σαβουροπακέτα του: μας επιτρέπει (sic) να εκφραζόμαστε ελεύθερα, αρκεί αυτά που λέμε να συμφωνούν με τις δικές του φασιστικές ιδεοληψίες. Πάλι καλά δηλαδή που εμφανίζεται κάθε τόσο και κανένας Ναύαρχος (έστω και εν αποστρατεία) και λέει τα πράγματα με το όνομα τους. Τι να τον κάνουμε ρε παιδιά τον Ναύαρχο; μήπως να τον ρίξουμε στην πυρά (στην ίδια πυρά με όλους τους άλλους άθεους ίσως;) Και για να εξηγούμαστε: ποτέ δεν θα βρίσω την παναγία παρουσία χριστιανού, μόνο και μόνο επειδή σέβομαι την ζωή μου: υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο πράος και φιλήσυχος χριστιανός να μου φέρει κανένα καδρόνι στο κεφάλι... Παρεμπιπτόντως, για μένα ο πρωινός ύπνος την Κυριακή είναι ιερός. Πότε επιτέλους θα το σεβαστούν αυτό τα καμπαναριά των εκκλησιών;
Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2006
Το ταξίδι του Αυτοκράτωρα...
...μάλλον με απογοήτευσε. Όχι πως ήταν άσχημο, κάθε άλλο. Υποθέτω πως απογοητεύτηκα επειδή περίμενα να δω κάτι το απίστευτα εντυπωσιακό. Ίσως να έφταιξε και το καταπληκτικό trailer της ταινίας. Τελικά ήταν απλά ένα αρκετά καλό ημί-ντοκιμαντέρ, με έναν ελαφρώς δραματουργικό τόνο (χωρίς να το τραβάει στα άκρα όμως), και με κάπως επίπεδο σενάριο. Καλή φωτογραφία, ανεκτές ερμηνείες (!). Κρίμα πάντως, γιατί θα μπορούσε όντως να γίνει μια πραγματικά μεγάλη ταινία. Το υλικό άλλωστε υπήρχε...
Η μάνα και η Παναγία...
Έλαβα το εξής σχόλιο στο προηγούμενο μου post:
" Mε ενόχλησε πάρα πολύ το βρισίδι σου στην Παναγία. Θεωρείς, απ'ότι καταλαβαίνω, πως δεν πρέπει να υπάρχουν ιερά και όσια, ούτε μέτρο στην ελευθερία του λόγου. Άρα μπορώ να φωνάξω ΓΑΜΩ ΤΗ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΣΟΥ ΑΠ'ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ και να μη σε πειράξει. Αν σε πειράζει, έκανα σαφές το επιχείρημά μου. Αν δεν σε πειράζει, δεν θεωρείς λογικό και σεβαστό κάποιους να τους πειράζει;"
Υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στο να βρίζεις την μητέρα κάποιου, και στο να βρίζεις την Παναγία, τον Χριστό, τον Αλλάχ, τον Βούδα, τον Αχούρα Μάζδα. Όπως άλλωστε υπάρχει ειδοποιός διαφορά στο να εκφράζεσαι ελεύθερα, και στο να μην εκφράζεσαι ελεύθερα επειδή κάποιος άλλος θέτει ως όριο της δικής σου έκφρασης αυτό που εκείνος θεωρεί ιερό και όσιο (και που εσύ φυσικά δεν το αναγνωρίζεις ως τέτοιο)
Η μητέρα κάποιου, είναι ένα πρόσωπο απόλυτα υπαρκτό, ένα πρόσωπο το οποίο έχει άμεση και απευθείας σχέση με το συγκεκριμένο άτομο. Ένα άτομο έχει φυσικά κάθε δικαίωμα να εκνευρίζεται όταν του βρίζουν την μάνα. Ακόμα και έτσι όμως, το να σου πει κάποιος "σου γαμώ τη μάνα" και να εκνευρίζεσαι, αν και κατανοητό, στην ουσία ΔΕΝ είναι λογικό (με την στενή έννοια του όρου), επειδή κατά πάσα πιθανότητα δεν γαμάει την μάνα σου (και αν την γαμούσε, μάλλον δεν θα σε ενημέρωνε γι' αυτό), και το λέει μάλλον για να σε τσιτάρει και να προκαλέσει κάποια αντίδραση από μέρους σου. Απλά: λέγοντας "σου γαμώ τη μάνα" δεν κυριολεκτώ, απλά προσπαθώ να σε εκνευρίσω. Σεβαστός ο εκνευρισμός σου (και αυτόν ακριβώς εκμεταλλεύομαι) αλλά όχι και λογικός. με τον εκνευρισμό απλά δίνεις αξία στον λόγο του άλλου, και όχι στο αν ο λόγος του είναι αληθής ή όχι. Και συνήθως, οι κουβέντες δεν έχουν καμία αξία, καθώς οι πράξεις είναι που μετράνε. Αυτού του είδους τις αντιδράσεις τις συναντά κανείς σε παιδιά Δημοτικού - Γυμνασίου, όπου όταν κάποιος πει "Σου γαμώ την μάνα", όλοι οι άλλοι στρέφονται προς τον θιγόμενο και αναφωνούν "ωωω, τι σου είπεεε", οπότε και εσύ πρέπει να αναλάβεις εκεί την στιγμή τον ρόλο του βαθύτατα θιγόμενου και να αντιδράσεις καταλλήλως (όπως δηλαδή περιμένουν οι άλλοι να αντιδράσεις) και είτε να του βρίσεις και εσύ την μάνα, είτε να τον πλακώσεις στο ξύλο. Φυσικά, κανείς δεν περιμένει από ανήλικους να σκεφτούν ότι επειδή είπε ένας μαλάκας ότι σου γαμεί τη μάνα, πάει να πεί πως ντε και καλά την γαμεί, και πως στην τελική αυτό δεν είναι παρά ένας τρόπος για να ξεκινήσει ένας καυγάς ανάμεσα σε δυο νεαρά κοκόρια που εκτονώνουν έτσι την ενέργεια τους. Βέβαια, όταν οι ίδιες ακριβώς καταστάσεις συμβαίνουν και μεταξύ ενηλίκων, γίνεται εύκολα κατανοητό πόσο δύσκολο είναι να αποβάλλει κανείς ιδέες και αντιλήψεις στις οποίες έχει εντρυφήσει κανείς από πολύ μικρή ηλικία... Τελικά, αυτός που λέει "σου γαμώ την μάνα" δεν είναι παρά ένας μαλάκας που απλά ψάχνεται για καβγά, γιατί πολύ απλά ούτε την μάνα σου γαμάει, ούτε και καμία άλλη (συνήθως αυτοί που γαμάνε στα λόγια, μάλλον είναι ανέραστοι).
Από την άλλη τώρα, υπάρχει η παναγία, οι άγιοι, οι όσιοι, κλπ. Ποιά είναι η πραγματική σχέση ανάμεσα στο άτομο και στην παναγία; ουσιαστικά καμία. Για τους περισσότερους, είναι απλά ένα πρόσωπο για το οποίο έμαθαν στα θρησκευτικά όταν πήγαιναν σχολείο, και για το οποίο τους έχουν πει απλά πως είναι η μητέρα του Χριστού και πως "δεν κάνει" να την βρίζουμε. Αρχίδια δηλαδή. Αμα θίγεσαι όταν λέω πως η παναγία τον παίρνει, τότε μάλλον έχεις πρόβλημα, καθώς δεν είσαι σε θέση να καταλάβεις πως, αν είναι μια φορά ουτοπικό να σου βρίζουν την μάνα, το να σου βρίζουν την παναγία είναι δέκα. Το να πω "σου γαμώ την παναγία" είναι τόσο σχετικό με εσένα, όσο και το να σου πω "σου γαμώ τον Ζωροάστρη". Φυσικά στα αρχίδια σου αμα σου βρίσω τον Ζωροάστρη, θίγεσαι όμως άμα σου βρίσω την παναγία, και ας είναι και οι δύο το ίδιο άσχετοι με τον εαυτό σου και την ζωή σου. Επειδή όμως είσαι Χριστιανός (και μάλιστα παρά την θέληση σου, αν και σίγουρα θα το αρνείσαι αυτό, αλλά παρόλα αυτά είσαι χωρίς την θέληση σου, ούτε καν την συγκατάβαση σου) και σου έχουν μάθει μια χαρά το ποιηματάκι, δέχεσαι ως άβουλο ον να θίγεσαι από πράγματα τα οποία στην πραγματικότητα δεν σε επηρεάζουν ούτε καν επιδερμικά. Αν αυτό δεν είναι πλύση εγκεφάλου, τότε τι είναι;
Και έχουμε και τα περίφημα "ιερά και όσια". Ευτυχώς ή δυστυχώς, τίποτε δεν είναι εξορισμού ιερό και όσιο. Όλα τα λεγόμενα "ιερά και όσια" δεν είναι παρά κοινωνικές συμβάσεις που έχουν περιορισμένη ισχύ σε συγκεκριμένο χώρο και σε συγκεκριμένο χρόνο. Τουτέστιν, όταν βρίζω την παναγία, δεν βάλω κατά των "ιερών και οσίων" σου, αλλά κατά μιας συγκεκριμένης κοινωνικής σύμβασης την οποία θεωρώ ουτοπική, ξεπερασμένη και ηλίθια. Η ίδια η έννοια της "ιερότητας" είναι μια ουτοπία, καθώς προϋποθέτει ένα μεταφυσικής τάξεως άλμα, την στιγμή που η ίδια η μεταφυσική είναι διάτρητη και βάλεται απο παντού, όντας ευρισκόμενη στον χώρο του αναπόδεικτου (αν όχι του φαντασιακού)...
" Mε ενόχλησε πάρα πολύ το βρισίδι σου στην Παναγία. Θεωρείς, απ'ότι καταλαβαίνω, πως δεν πρέπει να υπάρχουν ιερά και όσια, ούτε μέτρο στην ελευθερία του λόγου. Άρα μπορώ να φωνάξω ΓΑΜΩ ΤΗ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΣΟΥ ΑΠ'ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ και να μη σε πειράξει. Αν σε πειράζει, έκανα σαφές το επιχείρημά μου. Αν δεν σε πειράζει, δεν θεωρείς λογικό και σεβαστό κάποιους να τους πειράζει;"
Υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στο να βρίζεις την μητέρα κάποιου, και στο να βρίζεις την Παναγία, τον Χριστό, τον Αλλάχ, τον Βούδα, τον Αχούρα Μάζδα. Όπως άλλωστε υπάρχει ειδοποιός διαφορά στο να εκφράζεσαι ελεύθερα, και στο να μην εκφράζεσαι ελεύθερα επειδή κάποιος άλλος θέτει ως όριο της δικής σου έκφρασης αυτό που εκείνος θεωρεί ιερό και όσιο (και που εσύ φυσικά δεν το αναγνωρίζεις ως τέτοιο)
Η μητέρα κάποιου, είναι ένα πρόσωπο απόλυτα υπαρκτό, ένα πρόσωπο το οποίο έχει άμεση και απευθείας σχέση με το συγκεκριμένο άτομο. Ένα άτομο έχει φυσικά κάθε δικαίωμα να εκνευρίζεται όταν του βρίζουν την μάνα. Ακόμα και έτσι όμως, το να σου πει κάποιος "σου γαμώ τη μάνα" και να εκνευρίζεσαι, αν και κατανοητό, στην ουσία ΔΕΝ είναι λογικό (με την στενή έννοια του όρου), επειδή κατά πάσα πιθανότητα δεν γαμάει την μάνα σου (και αν την γαμούσε, μάλλον δεν θα σε ενημέρωνε γι' αυτό), και το λέει μάλλον για να σε τσιτάρει και να προκαλέσει κάποια αντίδραση από μέρους σου. Απλά: λέγοντας "σου γαμώ τη μάνα" δεν κυριολεκτώ, απλά προσπαθώ να σε εκνευρίσω. Σεβαστός ο εκνευρισμός σου (και αυτόν ακριβώς εκμεταλλεύομαι) αλλά όχι και λογικός. με τον εκνευρισμό απλά δίνεις αξία στον λόγο του άλλου, και όχι στο αν ο λόγος του είναι αληθής ή όχι. Και συνήθως, οι κουβέντες δεν έχουν καμία αξία, καθώς οι πράξεις είναι που μετράνε. Αυτού του είδους τις αντιδράσεις τις συναντά κανείς σε παιδιά Δημοτικού - Γυμνασίου, όπου όταν κάποιος πει "Σου γαμώ την μάνα", όλοι οι άλλοι στρέφονται προς τον θιγόμενο και αναφωνούν "ωωω, τι σου είπεεε", οπότε και εσύ πρέπει να αναλάβεις εκεί την στιγμή τον ρόλο του βαθύτατα θιγόμενου και να αντιδράσεις καταλλήλως (όπως δηλαδή περιμένουν οι άλλοι να αντιδράσεις) και είτε να του βρίσεις και εσύ την μάνα, είτε να τον πλακώσεις στο ξύλο. Φυσικά, κανείς δεν περιμένει από ανήλικους να σκεφτούν ότι επειδή είπε ένας μαλάκας ότι σου γαμεί τη μάνα, πάει να πεί πως ντε και καλά την γαμεί, και πως στην τελική αυτό δεν είναι παρά ένας τρόπος για να ξεκινήσει ένας καυγάς ανάμεσα σε δυο νεαρά κοκόρια που εκτονώνουν έτσι την ενέργεια τους. Βέβαια, όταν οι ίδιες ακριβώς καταστάσεις συμβαίνουν και μεταξύ ενηλίκων, γίνεται εύκολα κατανοητό πόσο δύσκολο είναι να αποβάλλει κανείς ιδέες και αντιλήψεις στις οποίες έχει εντρυφήσει κανείς από πολύ μικρή ηλικία... Τελικά, αυτός που λέει "σου γαμώ την μάνα" δεν είναι παρά ένας μαλάκας που απλά ψάχνεται για καβγά, γιατί πολύ απλά ούτε την μάνα σου γαμάει, ούτε και καμία άλλη (συνήθως αυτοί που γαμάνε στα λόγια, μάλλον είναι ανέραστοι).
Από την άλλη τώρα, υπάρχει η παναγία, οι άγιοι, οι όσιοι, κλπ. Ποιά είναι η πραγματική σχέση ανάμεσα στο άτομο και στην παναγία; ουσιαστικά καμία. Για τους περισσότερους, είναι απλά ένα πρόσωπο για το οποίο έμαθαν στα θρησκευτικά όταν πήγαιναν σχολείο, και για το οποίο τους έχουν πει απλά πως είναι η μητέρα του Χριστού και πως "δεν κάνει" να την βρίζουμε. Αρχίδια δηλαδή. Αμα θίγεσαι όταν λέω πως η παναγία τον παίρνει, τότε μάλλον έχεις πρόβλημα, καθώς δεν είσαι σε θέση να καταλάβεις πως, αν είναι μια φορά ουτοπικό να σου βρίζουν την μάνα, το να σου βρίζουν την παναγία είναι δέκα. Το να πω "σου γαμώ την παναγία" είναι τόσο σχετικό με εσένα, όσο και το να σου πω "σου γαμώ τον Ζωροάστρη". Φυσικά στα αρχίδια σου αμα σου βρίσω τον Ζωροάστρη, θίγεσαι όμως άμα σου βρίσω την παναγία, και ας είναι και οι δύο το ίδιο άσχετοι με τον εαυτό σου και την ζωή σου. Επειδή όμως είσαι Χριστιανός (και μάλιστα παρά την θέληση σου, αν και σίγουρα θα το αρνείσαι αυτό, αλλά παρόλα αυτά είσαι χωρίς την θέληση σου, ούτε καν την συγκατάβαση σου) και σου έχουν μάθει μια χαρά το ποιηματάκι, δέχεσαι ως άβουλο ον να θίγεσαι από πράγματα τα οποία στην πραγματικότητα δεν σε επηρεάζουν ούτε καν επιδερμικά. Αν αυτό δεν είναι πλύση εγκεφάλου, τότε τι είναι;
Και έχουμε και τα περίφημα "ιερά και όσια". Ευτυχώς ή δυστυχώς, τίποτε δεν είναι εξορισμού ιερό και όσιο. Όλα τα λεγόμενα "ιερά και όσια" δεν είναι παρά κοινωνικές συμβάσεις που έχουν περιορισμένη ισχύ σε συγκεκριμένο χώρο και σε συγκεκριμένο χρόνο. Τουτέστιν, όταν βρίζω την παναγία, δεν βάλω κατά των "ιερών και οσίων" σου, αλλά κατά μιας συγκεκριμένης κοινωνικής σύμβασης την οποία θεωρώ ουτοπική, ξεπερασμένη και ηλίθια. Η ίδια η έννοια της "ιερότητας" είναι μια ουτοπία, καθώς προϋποθέτει ένα μεταφυσικής τάξεως άλμα, την στιγμή που η ίδια η μεταφυσική είναι διάτρητη και βάλεται απο παντού, όντας ευρισκόμενη στον χώρο του αναπόδεικτου (αν όχι του φαντασιακού)...
Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2006
Κάτι τρέχει, αλλά δεν το πήρα γραμμή...
Απ΄ ότι πήρε το μάτι μου έτσι στα πεταχτά, μάλλον κάτι χοντρό/σοβαρό/ενδιαφέρον έχει συμβεί τις τελευταίες ημέρες στην Ελληνική μπλογκόσφαιρα. Μιας και είναι απορροφημένος με το World of Warcraft (ενήλικος είμαι, διαθέτω τον χρόνο μου όπως γουστάρω, και να πάνε να γαμηθούνε στο φινάλε αυτοί που θεωρούν το computer gaming μαλακία και χάσιμο χρόνου, εγώ κάνω κέφι και δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν), δεν έδωσα και πολύ σημασία, και για να είμαι ειλικρινής δεν πολυκατάλαβα κιόλας. Κάποιος έκανε κριτική σε κάποιον, ο πρώτος κάποιος απολύθηκε από την δουλειά του επειδή ο δεύτερος κάποιος τον κάρφωσε στο αφεντικό του, ή κάτι τέτοιο τέλοσπάντων, όποιος τα ξέρει καλύτερα τα πράγματα ας μου τα εξηγήσει να τα εμπεδώσω καλύτερα. Στο μεταξύ ακούγονται φράσεις και λέξεις όπως "αυτορύθμιση", "ελευθερία του λόγου", "όρια", "χυδαιότητα" και δεν συμμαζεύεται. Ε, βάλε τώρα καπάκι και το gathering που έγινε πρόσφατα στην πόλη με θέμα την διακυβέρνηση του διαδικτύου, ρίξε κι από πάνω την υπόθεση του blogme.gr, και το πράγμα γίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον. Anyway, αυτό που ξέρω εγώ είναι πως η δημοσιογραφία σήμερα στην χώρα μας είναι για τα μπάζα, και αυτό γίνεται ολοφάνερο από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το περίφημο "αυτορυθμιστικό" Όργανο των δημοσιογράφων. Απο εκεί και πέρα, το να ζητάει κανείς εφαρμογή των δημοσιογραφικών "ηθών" στην μπλογκόσφαιρα, είναι χαρακτηριστικό δείγμα του επικείμενου καπελώματος. Να πάνε να γαμηθούνε λοιπόν τόσο τα "ήθη" όσο και τα ήθη. 'Αμα γουστάρετε. Αμα δεν γουστάρετε, στ' αρχίδια μου. Αυτή είναι η άποψη μου. Απο εκεί και πέρα, η ελευθερία του λόγου αποκτάει πραγματικό νόημα μόνο όταν μπορείς να γράψεις/ να φωνάξεις "Γαμώ την Παναγία σας από τον κώλο", α) χωρίς να αισθάνεται ο ίδιος ενοχές, β) χωρίς να νοιάζεσαι για την μαλακία που δέρνει τους άλλους που λατρεύουν την Παναγία, που παρεμπιπτόντως τον έπαιρνε πιθανότατα και από τον κώλο, γ) δεν δίνεις δεκάρα τσακιστή για το αν θα σε περάσουν αυτόφωρο, θα σε καταδικάσουν σε θάνατο, και θα σε κάψουν στην πυρά κάποιο ξημέρωμα Χριστουγέννων, επειδή τόλμησες να βλασφημήσεις τα ιερά και τα όσια τους. Αυτά. Και αν με θεωρείτε βλάσφημο και χυδαίο, και πάλι στα αρχίδια μου...
Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2006
Ηλεκτρονικό ψήφισμα για την Εξέλιξη...
Μόλις τώρα είδα ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα, και το έμαθα τυχαία μέσα από την σελίδα του Funel. Ηλεκτρονικό ψήφισμα για την διδασκαλία της Εξέλιξης λοιπόν. Μέσα με τις μπάντες, γιατί πολύ μας τα έχουν πρήξει τα λαμόγια της Εκκλησίας. Κάτω τα βρωμόχερα σας από την Παιδεία, αφήστε επιτέλους τα παιδιά να μάθουν πέντε πράγματα για την καταγωγή του ανθρώπου, μπας και ανοίξουν τα μάτια τους και καταλάβουν ποια είναι τελικά η θέση του ανθρώπου πάνω στον πλανήτη...
Αν επιπλέον ζητήσω το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων να γίνει Υπουργείο Παιδείας σκέτο, θα είμαι ουτοπικός; με τα σημερινά δεδομένα, σίγουρα. Επειδή όμως η Εξέλιξη παίρνει σβάρνα τα πάντα στο πέρασμα της, υπάρχει ελπίδα και για εμάς τους φτωχούς πλήν λογικούς και συνεπείς ασεβείς άθεους, που επιδιώκουμε διακαώς την αναγνώριση του δικαιώματος μας στην βλασφημία*...
*όπου βλασφημία βλέπε οτιδήποτε κρίνει ο κάθε αγράμματος τραγόπαπας ότι αντιτίθεται στην "θεία εξ αποκαλύψεως αλήθεια" που μετάλαβε μετά από απευθείας δορυφορική σύνδεση με τον Ύψιστο...
Αν επιπλέον ζητήσω το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων να γίνει Υπουργείο Παιδείας σκέτο, θα είμαι ουτοπικός; με τα σημερινά δεδομένα, σίγουρα. Επειδή όμως η Εξέλιξη παίρνει σβάρνα τα πάντα στο πέρασμα της, υπάρχει ελπίδα και για εμάς τους φτωχούς πλήν λογικούς και συνεπείς ασεβείς άθεους, που επιδιώκουμε διακαώς την αναγνώριση του δικαιώματος μας στην βλασφημία*...
*όπου βλασφημία βλέπε οτιδήποτε κρίνει ο κάθε αγράμματος τραγόπαπας ότι αντιτίθεται στην "θεία εξ αποκαλύψεως αλήθεια" που μετάλαβε μετά από απευθείας δορυφορική σύνδεση με τον Ύψιστο...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)