Περί Αποκατάστασης της Αλήθειας: Συνέχεια...

Το απαντητικό μου κείμενο, όπως δημοσεύεται στο Skepdic.gr:

"Η ενόραση, ατεκμηρίωστη και αστήρικτη, είναι ανεπαρκής εγγύηση για την αληθεια" (Μπέρτραντ Ράσελ, «Μυστικισμός και Λογική»).

Ξεκινώ το κείμενο μου, κατευθείαν από την πρώτη παράγραφο του κ. Ελευθέριου Αργυρόπουλου:

«ΔΙΑ ΣΥΝΤΟΜΕΥΣΙΝ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΩΔΙΚΟΝ ΟΝΟΜΑ ΓΡΑΦΩΝ 1 ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΓΡΑΦΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΝ ΣΑΣ ΚΑΙ ΘΙΓΕΙ ΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑΝ ΜΟΥ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩΝ 2 ΔΙ' ΕΜΕ»

Καταρχάς λοιπόν, χαίρομαι που ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος αναγνωρίζει το γεγονός ότι με τα γραφόμενα τόσο του κ. Μούστρη, όσο και τα δικά μου, θίγεται η λεξαριθμική θεωρία του (καθώς αμφισβητείται η επιστημονικότατα της), και όχι η προσωπικότητα του ή ο ιδιωτικός βίος του. Αυτό είναι ομολογουμένως μια καλή αρχή, καθώς περιορίζει την συζήτηση αποκλειστικά και μόνο στην αξία της προαναφερόμενης θεωρίας. Θεωρώ επίσης ότι είναι καλή αρχή, διότι θα μπορούσε κάλλιστα ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος να ισχυριστεί ότι τα όσα γράφονται περί της λεξαριθμικής θεωρίας του αποτελούν συκοφαντική δυσφήμηση για το άτομο του. Σε μια τέτοια περίπτωση βέβαια θα ήμουν αναγκασμένος να παραθέσω τα άρθρα 362, 363 και 366 του Ποινικού Κώδικα, τα οποία αναφέρουν ουσιαστικά ότι αν το γεγονός το οποίο καταμαρτυρείται από τον υπαίτιο είναι αληθινό, δεν υπάρχει τιμωρία, εκτός κι αν απαγορεύεται η απόδειξη του γεγονότος, όταν αυτό αφορά αποκλειστικά σχέσεις του οικογενειακού ή ιδιωτικού βίου που δεν θίγουν το δημόσιο συμφέρον. Όπως λοιπόν γίνεται αντιληπτό, ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος με την εισαγωγική του αυτή παραδοχή με βγάζει από μια εξαιρετικά δύσκολη θέση. Αυτό και μόνο αξίζει τον σεβασμό μου προς το πρόσωπο του κ. Ελευθέριου Αργυρόπουλου. Δυστυχώς, δεν τρέφω και τον ίδιο σεβασμό για την λεξαριθμική του θεωρία, την οποία δηλώνω αυθής εξαρχής πως θεωρώ ψευδοεπιστημονική. Θα επιχειρήσω λοιπόν παρακάτω, βασιζόμενος στα γραφόμενα του ίδιου του κ. Ελευθέριου Αργυρόπουλου, να καταδείξω γιατί η λεξαριθμική θεωρία δεν έχει επιστημονική βάση, και γιατί ουσιαστικά δεν έχει καν σχέση με την επιστήμη αλλά μάλλον με μια γενικότερη (και ιδιαίτερα διαδεδομένη τα τελευταία χρόνια) κοσμοθεωρία – κοσμοαντίληψη η οποία τοποθετεί τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό στο κέντρο του Σύμπαντος, και η οποία προϋποθέτει μια άνευ προηγουμένου πολιτισμική ανωτερότητα του συγκεκριμένου πολιτισμού με σαφείς μεταφυσικές – μυστηριακές προεκτάσεις.

«Ο ΓΡΑΦΩΝ 1 ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΛΕΞΙΝ ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΝΤΑΣ ΑΣΧΕΤΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΛΕΞΑΡΙΘΜΙΚΗΝ ΘΕΩΡΙΑΝ, ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ Ο ΓΡΑΦΩΝ 2 ΕΧΕΙ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙ 23 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΤΟΥ, ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΕΝ ΜΕΡΕΙ. ΟΜΩΣ, Ο ΓΡΑΦΩΝ 1 ΚΑΛΟΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ Η ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ, ΩΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΟΔΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΡΙΘΜΟΣΟΦΙΑΝ, ΕΝΩ Η ΑΡΙΘΜΟΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ.

ΩΔΕ = ΕΔΩ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο ΓΡΑΦΩΝ 1 ΣΧΕΤΙΚΩΣ:

ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ = ΟΔΟΣ = 344>

Τι είναι η αριθμολογία; Σύμφωνα με το εγκυκλοπαιδικό λεξικό Πάπυρος – Larousse, η αριθμολογία είναι η «αποκρυφιστική τεχνική που υποτίθεται ότι επιτρέπει μέσω της ανάλυσης των αριθμών την άντληση στοιχείων για τα χαρακτηριστικά ενός ατόμου, όπως το ονοματεπώνυμο, την χρονολογία γέννησης, τις τάσεις του χαρακτήρα του, καθώς και την διατύπωση προβλέψεων για το μέλλον». Στο αντίστοιχο άρθρο του Skepdic.gr, η αριθμολογία ορίζεται ως «η μελέτη του απόκρυφου νοήματος των αριθμών, και η επίδραση τους στην ανθρώπινη ζωή». Γίνεται αμέσως προφανές, ότι ο ορισμός της αριθμολογίας όπως τον δίνει ο κ. Μούστρης μέσα από το Skepdic.gr, δεν είναι και τόσο άσχετος με την πραγματικότητα, όπως θα ήθελε ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος. Για την ακρίβεια, ο ορισμός του κ. Μούστρη είναι συνεπέστατος ως προς το νοηματικό περιεχόμενο της αριθμολογίας. Ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος τώρα, ορίζει την αριθμολογία ως την οδό προς την αριθμοσοφία, την οποία ορίζει ως την σοφία των αριθμών. Στην πραγματικότητα, η αριθμοσοφία αποτελεί (και πάλι σύμφωνα με το εγκυκλοπαιδικό λεξικό Πάπυρος Larousse) λαογραφικό όρο και πρόκειται για την «μελέτη των αριθμών και την χρήση κατά προτίμηση ορισμένων από αυτών σε ποίκιλες κοινωνικοθρησκευτικές εκδηλώσεις ως φορέων μιας εσωτερικής σημασίας». Και πάλι υπάρχει πρόβλημα με τους ορισμούς του κ. Ελευθέριου Αργυρόπουλου (για να μην πω μάλιστα πως τόσο η Αριθμολογία όσο και η Αριθμοσοφία έχουν να κάνουν με τον αποκρυφισμό και τον εσωτερισμό, και όχι με την επιστήμη). Ας το παραβλέψουμε όμως: αυτό που έχει σημασία (πέρα από τους λανθασμένους ορισμούς) είναι το πώς καταλήγει ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος στο συμπέρασμα ότι η Αριθμολογία είναι η οδός προς την αριθμοσοφία. Για να κάνει αυτή την λογική «υπέρβαση», χρησιμοποιεί την προσωπική του λεξαριθμική θεωρία. Εφαρμόζοντας λοιπόν την μέθοδο του, διαπιστώνει (διαπιστώνει;) ότι Αριθμολογία = Οδός = 344. Καταλήγει λοιπόν ότι η αριθμολογία είναι η οδός προς την αριθμοσοφία.

Ως μαθηματικός ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος σίγουρα γνωρίζει την εις άτοπον επαγωγή, μια μέθοδο σύμφωνα με την οποία όταν κάποιος θέλει να αποδείξει ότι Α=αληθές, τότε αρκεί να αποδείξει το άτοπο του Α=ψευδές. Με εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος αναφέρει στην επιστολή του πως, δεν δύναμαι να ομιλώ περί ισοψηφιών, επειδή δεν δέχομαι την ορθότητα της λεξαριθμικής θεωρίας! Με εκπλήσσει επίσης το ότι, αν και αυτό που κάνω ουσιαστικά είναι η απλούστερη ίσως χρήση της εις άτοπον επαγωγής, ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος το χαρακτηρίζει ως λογική αντίφαση, και ως εκ τούτου αυτά που γράφω δεν ευσταθούν! Όσο για έμμεση σπόντα περί «κατευθυνόμενης κριτικής», δεν θα κάνω καν τον κόπο να σχολιάσω. Ας παραμείνουμε όμως στην εις άτοπον επαγωγή, κάνοντας την εξής υπόθεση: ας πούμε για μια στιγμή πως η λεξαριθμική θεωρία είναι ορθή. Τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από την λεξαριθμική αντιστοιχία «Αριθμολογία = Οδός = 344»; Προφανώς ότι η Αριθμολογία είναι μια οδός. Οδός προς που όμως; Προς την Αριθμοσοφία, δηλώνει ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος. Ναι, αλλά Αριθμοσοφία = 1011. Δεν κολλάει. Κάτι πήγε στραβά. Τελικά, τι «οδός» είναι η Αριθμοσοφία; Ας κάνω μια πρόταση: η Αριθμοσοφία είναι Οδός Κίβδηλος. Μπορώ να το αποδείξω κιόλας: Αριθμολογία = Οδός = Κίβδηλος = 344. Ορίστε! Τέλεια εφαρμογή! Μα δεν είναι πράγματι καταπληκτικοί αυτοί οι λεξάριθμοι; Μόλις με τρεις λέξεις, απέδειξα πως η Αριθμολογία δεν είναι παρά ένα ψέμα, ένα παραμύθι, μια λανθασμένη μέθοδος! Και το έκανα ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΕΘΟΔΟ που χρησιμοποίησε ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος για να καταδείξει (λαναθασμένα όπως απέδειξα!) ότι η Αριθμολογία είναι οδός προς την αριθμοσοφία! Χρησιμοποιώντας την ίδια ακριβώς μέθοδο, μπορεί κανείς να κάνει και άλλες καταπληκτικές «ανακαλύψεις»:

ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ = ΕΝΔΕΙΞΙΣ = 344

ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ = ΚΙΒΔΗΛΟΣ = 344

Δύναμαι λοιπόν να ισχυριστώ πως, ο κ. Αργυρόπουλος, αν και αφιέρωσε 23 έτη από την ζωή του στην Αριθμολογία, κατέληξε σε σαφώς λανθασμένα συμπεράσματα: Η Αριθμολογία ως θεωρεία δεν αποτελεί παρά κίβδηλη ένδειξη για τα όσα περιγράφει ο κ. Αργυρόπουλος…

ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ = ΛΕΚΙΘΟΣ = 344

Η αριθμολογία δεν έχει καμία σχέση με θεωρίες περί αριθμοσοφίας, αλλά με τις θρεπτικές ουσίες που περιέχονται στο ωοκύτταρο των ζώων και αντιστοιχούν στον κρόκο του αβγού (!) των ερπετών και των πουλιών….

ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ = ΞΙΝΟΓΑΛΟΝ = 344

Η αριθμολογία δεν έχει καμία σχέση με θεωρίες περί αριθμοσοφίας, αλλά με το προϊόν της ζύμωσης του βουτυρογάλακτος (!) ή του άπαχου γάλακτος

Τι συμπέρασμα βγαίνει από τα παραπάνω; Νομίζω πως είναι ξεκάθαρο, και πως κάθε έξυπνος άνθρωπος που κατέχει λίγη από την Αριστοτέλεια λογική το έχει ήδη καταλάβει: η λεξαριθμική θεωρία «μπάζει νερά». Η θεωρία εμπεριέχει ένα θεμελιώδες ελάττωμα, το οποίο κυριολεκτικά την τινάζει στον αέρα: βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στην επιλεκτική κρίση του προσώπου που την χρησιμοποιεί, το οποίο απλά επιλέγει τις λεξαριθμικές ισοψηφίες που επιβεβαιώνουν την αρχική του τοποθέτηση, ενώ ταυτόχρονα απορρίπτει τις λεξαριθμικές ισοψηφίες που είχε δεν συνάδουν με την τοποθέτηση αυτή, είτε δεν βγάζουν νόημα. Και η αρχική τοποθέτηση στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι πως η Ελληνική γλώσσα είναι ανώτερη από κάθε άλλη, διαθέτει προβλεπτικότητα, και αποτελεί προϊόν θείας παρακαταθήκης. Γίνεται πιστεύω κατανοητή η παραβίαση της επιστημονικής μεθοδολογίας: Με βάση την δεδομένη αρχική τοποθέτηση, κατασκευάζεται μια «θεωρία» η οποία «αποδεικνύει» την ορθότητα της αρχικής τοποθέτησης, φροντίζοντας να επιλέγει τα δεδομένα που την βολεύουν και να απορρίπτει τα δεδομένα που την αναιρούν. Είναι προφανές πως ακόμα και οι πρωτοετείς φοιτητές των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που διδάσκονται τις βασικές αρχές της επιστήμης, μαθαίνουν πώς να αποφεύγουν τέτοια λογικά σφάλματα. Δυστυχώς όμως, ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος ο οποίος αφιέρωσε 23 χρόνια από την ζωή του στην θεωρία αυτή, παρά το υψηλό του I.Q. δυστυχώς δεν κατάφερε να αποφύγει την σκόπελο του τραγικού λογικού σφάλματος στο οποίο υπέπεσε. Ο ίδιος βέβαια ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος αντιπροτείνει πως «είμαστε άσχετοι με την λεξαριθμική θεωρία», και πως ο ίδιος «δεν κατασκευάζει τις λεξαριθμικές αντιστοιχίες, αλλά τις ανακαλύπτει». Δυο μόνο σχόλια έχω να κάνω επ’ αυτού:

α) Εγώ ο ίδιος είμαι άσχετος με τα υψηλά μαθηματικά. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να γνωρίζω την προπαίδεια, ή έστω τις βασικές μαθηματικές πράξεις. Μπορώ να κάνω μια πρόσθεση, μια αφαίρεση, να λύσω μια πρωτοβάθμια εξίσωση, χωρίς να γνωρίζω το θεώρημα του Φερμά. Χωρίς να κατέχω την υψηλή μαθηματική θεωρία, είμαι σε θέση να χρησιμοποιώ πολλά από τα υπάρχοντα μαθηματικά εργαλεία για μια πλειάδα αριθμητικών προβλημάτων. Αυτή άλλωστε είναι η χρησιμότητα κάθε εργαλείου: η πρακτικότητα του. Ας υποθέσουμε λοιπόν πως ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος έχει συλλάβει μια λεξαριθμική θεωρία υψηλής μαθηματικής αξίας. Τελικό προϊόν αυτής της λεξαριθμικής θεωρίας, είναι το λεξαριθμικό «εργαλείο» το οποίο θα επιτρέπει στον καθένα να εκτελεί τις «εργασίες» για τις οποίες κατασκευάστηκε το συγκεκριμένο εργαλείο. Φέρτε για παράδειγμα στο νου σας το περίφημο E=mc2. Μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει την συγκεκριμένη εξίσωση για να λύσει συγκεκριμένα προβλήματα, χωρίς να διαθέτει την νοημοσύνη και την θεωρητική κατάρτιση του ίδιου του Αϊνστάιν. Έρχομαι λοιπόν εγώ τώρα, ο απλός αναγνώστης, και χρησιμοποιώ το λεξαριθμικό «εργαλείο» του κ. Ελευθέριου Αργυρόπουλου, χωρίς ομολογουμένως να γνωρίζω την υψηλή θεωρία που κρύβεται πίσω από αυτό. Το δοκιμάζω λοιπόν στην πράξη, και βγάζω την λεξαριθμική ισοψηφία ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ = ΞΙΝΟΓΑΛΟΝ = 344. Χρησιμοποίησα το εργαλείο του κ. Ελευθέριου Αργυρόπουλου, όπως ακριβώς πρεσβεύει ο ίδιος πως πρέπει να χρησιμοποιείται. Και τα αποτελέσματα τα οποία έβγαλα, ανατρέπουν ουσιαστικά την ίδια την θεωρία. Αυτό άραγε δεν προβληματίζει τον κ. Ελευθέριο Αργυρόπουλο; Η μόνη εξήγηση που μπορεί να δώσει είναι πως «είμαι άσχετος με την λεξαριθμική θεωρία»; Μα ούτε την Γενική θεωρία της Σχετικότητας γνωρίζω, ποτέ όμως δεν έβγαλα χρησιμοποιώντας το E=mc2 κάποιο συμπέρασμα το οποίο να ανατρέπει την θεωρία! ¨Έτσι λοιπόν, οδηγούμαι αναπόφευκτα σε νέες σκέψεις…

β) Ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος δηλώνει πως δεν κατασκευάζει τις λεξαριθμικές αντιστοιχίες, αλλά τις ανακαλύπτει. Αν υποθέσουμε πως ο κ. Αργυρόπουλος λέει αλήθεια (άλλη μια εις άτοπον επαγωγή): τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Πως τα 23 συναπτά έτη που αφιέρωσε στην μελέτη των λεξάριθμων ήταν πολύ λίγα, αφού δεν κατάφερε να «ανακαλύψει» πασιφανείς λεξαριθμικές αντιστοιχίες οι οποίες ανατρέπουν το δημιούργημα του. Είναι όμως βέβαιο ότι δεν τις «ανακάλυψε» ποτέ; 23 έτη είναι μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα πρέπει να του παρουσιάστηκε και κάποια αντιστοιχία η οποία δεν κόλλαγε με την θεωρία του. Εγώ βρήκα κάμποσες τέτοιες, χωρίς να αφιερώσω περισσότερες από 2-3 ώρες. Μήπως τελικά έχει βρει και ίδιος ο κ. Αργυρόπουλος τέτοιες αντιστοιχίες, και απλά επιλέγει να τις απορρίψει (ή να τις αποκρύψει); Μήπως επειδή τον φέρνουν σε δύσκολη θέση, επιλέγει να τις αγνοήσει, και απλά χαρακτηρίζει ως «άσχετο» κάθε έναν που τις εντοπίζει; Μα αν είναι έτσι, τότε ο κ. Αργυρόπουλος θα πρέπει να έχει συνειδητοποιήσει πως στην πραγματικότητα, εφόσον χρησιμοποιεί επιλεκτικά τα αποτελέσματα της θεωρίας του, δεν ανακαλύπτει αλλά κατασκευάζει κατά το δοκούν λεξαριθμικές αντιστοιχίες. Αν λοιπόν έχει καταλάβει ότι με την πρακτική του αυτή ουσιαστικά καταργεί στην πράξη τις πλέον θεμελιώδεις επιστημονικές αρχές, τότε γιατί συνεχίζει; Η μόνη λογική εξήγηση που μπορώ να δώσω, είναι πως τα κίνητρα του κ. Ελευθέριου Αργυρόπουλου δεν είναι επιστημονικά. Αν όμως ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος δεν έχει επιστημονικά κίνητρα, τότε ποια είναι τα κίνητρα του;

«Ο ΓΡΑΦΩΝ 1 ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙ ΟΤΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΠΟΥ 1200000 ΛΕΞΕΙΣ. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ… ΕΙΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ ΒΙΒΛΙΟΝ ΜΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝΙΖΩ ΕΔΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΟΣΟΝ ΜΕΓΑΛΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑΝ ΕΙΣ ΤΟ TLG, ΑΛΛΑ ΝΑ ΕΡΕΥΝΟΥΜΕ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΩΣ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ, ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΝ ΙΝΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΕΙΣ ΚΑΘΕ ΜΙΑΝ ΕΝΝΟΙΑΝ ΚΑΙ ΜΙΑΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΛΕΞΙΝ. ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΑΓΝΩΣΤΟΝ ΠΟΣΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ. ΠΩΣ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΓΡΑΦΩΝ 1 ΛΕΓΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ 1200000; ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΙΣ ΕΜΕΤΡΗΣΕΝ; ΕΦ' ΟΣΟΝ ΛΟΙΠΟΝ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑΣ ΤΩΝ 1200000 ΛΕΞΕΩΝ, Η ΠΙΘΑΝΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΩΣ ΤΩΝ ΛΕΞΑΡΙΘΜΙΚΩΝ ΙΣΟΨΗΦΙΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΡΑΦΟΝΤΑ 1 ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ. »

Τα πράγματα εδώ αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν όσον αφορά τις προθέσεις του κ. Αργυρόπουλου και τον πραγματικό σκοπό της λεξαριθμικής θεωρίας: Το ότι η Ελληνική γλώσσα είναι νοηματική, είναι μια παρανόηση η οποία πηγάζει καθαρά από άγνοια της γλωσσολογικής επιστήμης. Βλέπετε, το να είναι κανείς μαθηματικός (ή φυσικός, ή δικηγόρος, ή φιλόλογος, ή μπετατζής), δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι αυθεντία σε κάθε άλλη επιστήμη. Αυτή η περίφημη δήλωση περί «νοηματικής» ελληνικής γλώσσας, είναι ομολογουμένως πολύ δημοφιλής τα τελευταία 2-3 χρόνια, και διαδίδεται συνήθως μέσω διαφόρων δικτυακών τόπων χάρη στο περίφημο «Hellenic quest», το μεγαλύτερο ελληνικό hoax από υπάρξεως Internet στην χώρα μας. Τυπικά εμφανίζεται στο περίφημο αυτό hoax η εξής φράση: «Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το "σημαίνον" δηλαδή η λέξη, και "το σημαινόμενο" δηλαδή αυτό που η λέξη εκφράζει,(πράγμα, ιδέα, κατάσταση) έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ “σημειολογική” είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το α΄ “πράγμα” (σημαινόμενο) εννοείται με το α΄ (σημαίνον). Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν “πρωτογένεια”, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμβατικές, σημαίνουν κάτι απλά επειδή έτσι συμφωνήθηκε μεταξύ εκείνων που τη χρησιμοποιούν.».

Είναι πλέον αμέτρητα τα sites τα οποία αναπαράγουν αυτούσιο το συγκεκριμένο hoax, και ειλικρινά δεν με εκπλήσσει καθόλου το γεγονός ότι ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος αναπαράγει και αυτός τον μύθο περί «νοηματικής» ελληνικής γλώσσας. Τα κίνητρα του είναι άλλωστε κάθε άλλο παρά επιστημονικά είναι. Διαφορετικά θα αναζητούσε σε κάποιο βιβλίο γλωσσολογίας (ή έστω σε ένα απλό λεξικό) τον ορισμό της νοηματικής γλώσσας. Επειδή προφανώς δεν το έκανε, θα τον βοηθήσω εγώ. Οι νοηματικές γλώσσες, είναι οι γλώσσες των κωφών. Και όπως είναι φυσικό, υπάρχει και Ελληνική Νοηματική Γλώσσα: είναι η φυσική γλώσσα της κοινότητας των Κωφών στην χώρα μας. Όπως περιγράφεται και από την κα. Μαριάννα Κατσογιάννου (PhD, γλωσσολόγος, εργαζόμενη στο Ελληνικό Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου, με πλειάδα γλωσσολογικών άρθρων και μελετών) στην ιστοσελίδα http://www.translatum.gr/journal/2/greek-sign-language.htm, «Οι νοηματικές γλώσσες (που, σημειωτέον, είναι πολλές και εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους), διαφέρουν από τις υπόλοιπες φυσικές γλώσσες ως προς το ότι μας είναι λιγότερο γνωστές, όχι όμως και ως προς τις γλωσσολογικές αρχές που διέπουν την επικοινωνιακή τους λειτουργία….Η Ελληνική Νοηματική Γλώσσα (ΕΝΓ) είναι η φυσική γλώσσα της κοινότητας των Κωφών στην Ελλάδα. Όπως συμβαίνει και με τις υπόλοιπες νοηματικές, η ιδιαιτερότητά της σε σχέση με αυτό που ο περισσότερος κόσμος έχει συνηθίσει να ονομάζει "γλώσσα" είναι ότι η γραμματική της, δηλαδή το σύστημα των κανόνων βάσει των οποίων διαρθρώνεται ο λόγος και επιτυγχάνεται η επικοινωνία, δεν είναι προφορικό αλλά οπτικο-κινησιακό. Η ΕΝΓ λέγεται "ελληνική" γιατί χρησιμοποιείται στην Ελλάδα από Έλληνες νοηματιστές, αυτό όμως δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι απεικονίζει την ελληνική γλώσσα ή ότι προέρχεται από αυτήν. Αντίθετα, πρόκειται για ένα αυτόνομο γλωσσικό σύστημα που μπορεί να μελετηθεί και να αναλυθεί όπως και κάθε άλλη φυσική γλώσσα. Τα γλωσσικά μέσα που χρησιμοποιεί η ΕΝΓ (όπως και οι άλλες νοηματικές γλώσσες) για να διατυπώσει τις έννοιες και για να δημιουργήσει μορφολογία και σύνταξη, βασίζονται στην κίνηση των χεριών, στην στάση ή στην κίνηση του σώματος, και στην έκφραση του προσώπου. Οι βασικές μονάδες του λόγου (τις οποίες η επιστήμη της γλωσσολογίας ονομάζει γλωσσικά σημεία) της ΕΝΓ ονομάζονται νοήματα. Τα νοήματα μπορούν να έχουν λεξική ή γραμματική σημασία, ακριβώς όπως τα μορφήματα και οι λέξεις στις φυσικές γλώσσες…».

Η ελληνική γλώσσα λοιπόν, είναι μια τυπική φυσική γλώσσα. Και οι φυσικές γλώσσες είναι προφορικές γλώσσες. Η νοηματικές γλώσσες είναι γλώσσες των κωφών, και στηρίζονται στις κινήσεις των χεριών, στην στάση του σώματος και στις εκφράσεις του προσώπου: είναι γλώσσες όχι προφορικές, αλλά οπτικο-κινησιακές. Τώρα, για την σχέση ανάμεσα στο «σημαίνον» και το «σημαινόμενο», παραθέτω απλά τα γραφόμενα του κ. Βασίλη Αργυρόπουλου (υποψήφιος Διδάκτωρ Γλωσσολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, γνωστός κυρίως για το έργο του «Θέματα ετυμολογίας και ορθογραφίας: Απάντηση σε αρχαιολάτρες και ερασιτέχνες γλωσσολόγους») από το site http://www.geocities.com/vasargyr/index.html: «Κατ’ αρχήν, στη γλωσσολογία το σημαίνον δεν είναι η λέξη, ούτε το σημαινόμενο ορίζεται όπως παραπάνω (στο hoax που προανέφερα). Αξίζει να δούμε τη σημασία των δύο αυτών όρων στη σύγχρονη επιστήμη της γλώσσας. Το σημαινόμενο και το σημαίνον, δηλ. τα μέρη που απαρτίζουν το γλωσσικό σημείο, αποτελούν εσωτερικές, ψυχικές οντότητες. Το σημαινόμενο είναι η γνώση για τη σημασία μιας λέξης, ενώ το σημαίνον η γνώση για τη φωνολογική της έκφραση (με φωνήματα), που διαφέρει από την ηχητική της πραγμάτωση με φθόγγους. Κατά τον Saussure (1979: 100), «το γλωσσικό σημείο ενώνει όχι ένα πράγμα και ένα όνομα, αλλά μια ιδέα και μια ακουστική εικόνα. Αυτή η τελευταία δεν είναι ο υλικός ήχος, πράγμα καθαρά φυσικό, αλλά το ψυχικό αποτύπωμα του ήχου αυτού, η παράσταση που μας δίνει γι'αυτόν η μαρτυρία των αισθήσεών μας [...]. Ο ψυχικός χαρακτήρας των ακουστικών μας εικόνων φαίνεται καθαρά, όταν παρατηρούμε τον δικό μας λόγο. Χωρίς να κινούμε τα χείλη ούτε τη γλώσσα, μπορούμε να μιλάμε στον εαυτό μας ή να απαγγέλλουμε ένα αριθμό στίχων». Άρα, ο δεσμός σημαινομένου- σημαίνοντος αποτελεί συμβατική σχέση δύο εσωτερικών στοιχείων. Επομένως, το σημαίνον δεν είναι η λέξη, όπως υποστηρίζεται από μερικούς. Μία από τις ιδιότητες του γλωσσικού σημείου είναι η συμβατικότητά του. Ως προς τον συμβατικό χαρακτήρα της σχέσης σημαινομένου-σημαίνοντος, η Ελληνική δεν διαφέρει σε τίποτε από όλες τις γλώσσες του κόσμου. Και στην Ελληνική δηλ. η σχέση σημασίας-μορφής των λέξεων είναι συμβατική».

Δεν νομίζω πως χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο επι του συγκεκριμένου θέματος. «Νοηματικές» και «σημειολογικές» γλώσσες όπως τις ορίζει το συγκεκριμένο hoax (και όπως έμμεσα πρεσβεύει και ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος) δεν υπάρχουν στην επιστήμη της γλωσσολογίας. Στην σύγχρονη γλωσσολογική θεωρία, ΚΑΘΕ γλώσσα είναι ένα σημειακό (σημειολογικό) σύστημα, το οποίο υπάρχει έμφυτο ως ικανότητα στον άνθρωπο, αλλά εντελώς συμβατικό ως προς την αναφορά του στον πραγματικό κόσμο, και το οποίο έχει πρόσβαση σε 2 ειδών επιτελεστικά συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού: τα εννοιολογικά/ προθετικά, και τα αρθρωτικά/ αντιληπτικά. Από τα παραπάνω προκύπτουν 3 συμπεράσματα:

α) Ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος σφάλλει όταν δηλώνει πως η Ελληνική γλώσσα είναι νοηματική.

β) Η φράση «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΩΣ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ, ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΝ ΙΝΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΕΙΣ ΚΑΘΕ ΜΙΑΝ ΕΝΝΟΙΑΝ ΚΑΙ ΜΙΑΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΛΕΞΙΝ» είναι καταφανώς λανθασμένη ακριβώς επειδή η Ελληνική γλώσσα δεν είναι «νοηματική».

γ) Συνεπώς η φράση «ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΑΓΝΩΣΤΟΝ ΠΟΣΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ. ΠΩΣ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΓΡΑΦΩΝ 1 ΛΕΓΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ 1.200.000; ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΙΣ ΕΜΕΤΡΗΣΕΝ;» στερείται νοήματος, ακριβώς επειδή η αντιστοιχία που χρησιμοποιεί ο κ. Αργυρόπουλος δεν υφίσταται. Οι έννοιες μπορεί ενδεχομένως να είναι άπειρες, ο αριθμός όμως των λέξεων της Ελληνικής είναι πεπερασμένος. Αυτό που προσπαθεί να πει ο κ. Αργυρόπουλος, είναι πως η Ελληνική γλώσσα έχει ουσιαστικά άπειρές λέξεις ή έστω πολύ, πολύ περισσότερες από τον αριθμό του 1.200.000 που δίνει ο κ. Μούστρης. Αν όμως σκεφτεί κανείς πως η Αρχαία Ελληνική (σύμφωνα με το λεξικό Liddell – Scott) διαθέτει περίπου 137.000 λήμματα, τότε ο αριθμός των 1.200.000 λέξεων δεν φαίνεται λανθασμένος. Και όσον αφορά την έμμεση απαξίωση του TLG: Γιατί άραγε δεν θα πρέπει να «δώσουμε τόσο μεγάλη σημασία» σε αυτό το έργο, από την στιγμή που καταγράφει ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ την αρχαία ελληνική γραμματεία; Τι ακριβώς είναι αυτό που θα πρέπει να «ερευνήσουμε περαιτέρω»; Μήπως άραγε υπάρχουν και άλλες πηγές εκτός από την αρχαία ελληνική γραμματεία οι οποίες να μας πληροφορούν για το λεξιλόγιο της αρχαίας ελληνικής; Σε τελική ανάλυση, αν ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος θεωρεί πως ο αριθμός των 1.200.000 λέξεων είναι μικρός, μπορεί να μας πει ο ίδιος πόσες λέξεις πιστεύει ότι διαθέτει η Ελληνική; Μήπως 70 εκατομμύρια; 100 εκατομμύρια ίσως; 200; Άπειρες; Άραγε το 9τομο λεξικό του Δημητράκου (που περιλαμβάνει τις λέξεις της Αρχαίας, Μεσαιωνικής, Καθαρεύουσας και Δημοτικής, και το οποίο πρόσφατα επανακυκλοφόρησε σε ανατύπωση της έκδοσης του 1954) πόσα λήμματα να παραθέτει; Ας μην κάνω αναφορά στις περίφημες ισοψηφίες ΙΔΟΥ = ΘΕΟΥ = 484 και Ο ΘΕΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΣΤΙ = Η ΓΛΩΣΣΑ = 1242 του κ. Ελευθέριου Αργυρόπολου, γιατί τότε θα ξεφύγουμε εντελώς από το θέμα μας. Αν και κανονικά θα έπρεπε ίσως να κάνω και μια αναφορά στην τραγελαφική αυτή προσπάθεια σύνδεσης των.. Θείων (!) με την ελληνική γλώσσα… Θα μείνω όμως στην φράση «ΕΦ' ΟΣΟΝ ΛΟΙΠΟΝ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑΣ ΤΩΝ 1200000 ΛΕΞΕΩΝ, Η ΠΙΘΑΝΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΩΣ ΤΩΝ ΛΕΞΑΡΙΘΜΙΚΩΝ ΙΣΟΨΗΦΙΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΡΑΦΟΝΤΑ 1 ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ. ». Καταρχάς, και επειδή όλο το σκεπτικό του κ. Ελευθέριου Αργυρόπουλου είναι λανθασμένο, δεν συνεπάγεται από πουθενά πως η Ελληνική διαθέτει περισσότερες των 1.200.000 λέξεων. Επιπλέον, ακριβώς επειδή η λεξαριθμική θεωρία δεν αποτελεί έγκυρη επιστημονική θεωρία αλλά ψευδοεπιστημονική θεωρία που βασίζεται στην επιλεκτικότητα του δημιουργού της, η πιθανότητα της εμφάνισης των λεξαριθμικών ισοψηφιών εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τον χρόνο που θα διαθέσει αυτός που θα ασχοληθεί, από τις προυποθέσεις που θα θέσει (και τα αποτελέσματα που θα προϋποθέσει) και από τους κανόνες που θα εφαρμόσει. Κοινώς, με αρκετή προσπάθεια μπορεί κανείς χρησιμοποιώντας την λεξαριθμική θεωρία να «ανακαλύψει» όποια ισοψηφία θέλει να «ανακαλύψει»…

«ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ Ο ΓΡΑΦΩΝ 1 ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, Η ΜΑΛΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΣΙ ΙΝΑ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΙ ΕΣΤΙΝ ΕΛΛΗΝ, ΑΦΑΙΡΟΥΝ ΤΟ Ν ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΟΓΟΝ. Ο ΠΛΑΤΩΝ ΕΠ' ΑΥΤΟΥ ΛΕΓΕΙ: Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΙΑΣΑΛΕΥΣΙΝ ΤΟΥ ΛΟΓΙΚΟΥ. ΤΟΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΠΛΑΤΩΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΤΗΤΑΝ ΤΗΣ ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ Ν ΕΙΣ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ. ΕΠΙΠΛΕΟΝ, Ο ΠΛΑΤΩΝ ΛΕΓΕΙ ΟΤΙ "Η ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΟΤΩΝ ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΤΥΧΑΙΑ". ΤΟΥΤΟ ΑΠΟΣΤΟΜΩΝΕΙ ΤΟΝ ΓΡΑΦΟΝΤΑ 1, ΔΙΟΤΙ ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΜΕ ΤΟ ΡΗΘΕΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΝΤΩΣ ΕΣΤΙΝ ΕΙΣ ΕΚ ΤΩΝ ΜΕΓΙΣΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ, ΕΦ' ΟΣΟΝ ΤΑ ΟΝΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΛΑΒΕΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΤΥΧΑΙΑ, ΤΟΤΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΣ ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΤΟΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Η ΛΕΞΑΡΙΘΜΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΕΧΕΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΝ ΒΑΣΙΝ».

Και εδώ πλέον φτάνουμε στην καρδιά του ζητήματος: στην «επιστημονική βάση» της λεξαριθμικής θεωρίας. Τι μας λέει εδώ λοιπόν ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος; Ότι:

α) Η λεξαριθμική θεωρία έχει επιστημονική βάση επειδή

β) Υπάρχει μαθηματικός αλγόριθμος ονοματοδοσίας,

γ) Καθότι τα όντα δεν έχουν λάβει τα ονόματα τους τυχαία,

δ) Επειδή το λέει ο Πλάτωνας,

ε) Ο οποίος είναι ένας από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους!

Πραγματικά χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια για να καταφέρει κανείς να χωνέψει αυτό που λέγεται σε αυτή την παράγραφο. Μας λέει ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος πως ο Πλάτωνας είπε πως «Η ονοματοδοσία των όντων ουκ εστί τυχαία». Και αφού ο Πλάτωνας είναι ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους, θα πρέπει να έχει δίκιο. Και αφού λοιπόν έχει δίκιο, τότε τα όντα δεν έχουν λάβει τα ονόματα τους τυχαία. Άρα, θα πρέπει να υπάρχει κάποιος μαθηματικός αλγόριθμος ονοματοδοσίας. Επομένως, ο μαθηματικός αυτός αλγόριθμος ονοματοδοσίας σχετίζεται άμεσα με την λεξαριθμική θεωρία, οποία προφανώς έχει καταφανή επιστημονική βάση. Επειδή ίσως και πάλι να μην έγιναν κατανοητά τα τεραστίων διαστάσεων λογικά άλματα που κάνει σε αυτήν την παράγραφο ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος, θα το γράψω ακόμα πιο αναλυτικά, υπό μορφή αλυσίδας τριών μερών, καταδυκνύωντας πως και τα τρία επιμέρους τμήματα είναι κατ΄ ουσίαν λανθασμένα:

1. Ο Πλάτωνας, ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους, είπε πως η ονοματοδοσία των όντων δεν είναι τυχαία.

Ο Πλάτωνας υπήρξε πράγματι ένας εκ των μεγαλύτερων φιλοσόφων της Αρχαιότητας, κανείς δεν το αρνείται αυτό. Δεν είχε όμως το αλάθητο. Το να αντιμετωπίζουμε κάθε κουβέντα του Πλάτωνα ή του Αριστοτέλη ή οποιουδήποτε άλλου αρχαίου φιλοσόφου ως Θεϊκή Αλήθεια και Θεία Αποκάλυψη απλά και μόνο επειδή ειπώθηκε από αυτούς και επειδή υπήρξαν πρόγονοι μας, είναι μέγα σφάλμα. Το γεγονός ότι ο Πλάτωνας ως φιλόσοφος είπε ορισμένα ορθά και ενδιαφέροντα πράγματα, δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι ΌΛΑ όσα είπε ήταν ορθά. Οι απόψεις του περί γεωκεντρικού συστήματος ήταν λανθασμένες, ενώ ακόμα και σήμερα οι αδαείς παιδεύονται με τον μύθο της Ατλαντίδας. Η σύγχρονη γλωσσολογία δεν ενστερνίζεται τις απόψεις του Πλάτωνα περί ονοματοδοσίας, και δεν νομίζω πως οι γλωσσολόγοι κάνουν λάθος. Ο Πλάτωνας στο φιλοσοφικό του οικοδόμημα δίνει πολύ μεγάλο έδαφος στην μεταφυσική, και με την ρήση του αυτή δίνει ακόμα περισσότερο. Ο Πλάτωνας όμως δεν αποδεικνύει επιστημονικά ότι η ονοματοδοσία των όντων δεν είναι τυχαία, ούτε και ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος αποδεικνύει πως η φράση του Πλάτωνα είναι ορθή, χωρίς να καταφύγει σε τυπικό κυκλικό συλλογισμό (η ονοματοδοσία δεν είναι τυχαία > γιατί αποδεικνύεται από την λεξαριθμική θεωρία > που βασίζεται στο ότι η ονοματοδοσία δεν είναι τυχαία). Ουσιαστικά το μόνο επιχείρημα το οποίο παραθέτει ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος για να μας πείσει ότι όταν ο Πλάτωνας έλεγε πως η ονοματοδοσία δεν είναι τυχαία έχει δίκιο, είναι το ότι ο Πλάτωνας υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους. Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό…

2. Επειδή ο Πλάτωνας είπε πως η ονοματοδοσία των όντων δεν είναι τυχαία, υπάρχει κάποιος μαθηματικός αλγόριθμος ονοματοδοσίας.

Έστω ότι είχε δίκιο ο Πλάτωνας: Από πού προκύπτει πως εμπλέκεται στην υπόθεση και κάποιος μαθηματικός αλγόριθμος ονοματοδοσίας; Δεν θα μπορούσε κάλλιστα να εννοεί ο Πλατωνας πως η ονοματοδοσία δεν είναι τυχαία επειδή οι ίδιοι οι Θεοί έδωσαν τα ονόματα στα όντα; Και πάλι ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος αποτυγχάνει να πραγματοποιήσει τον απαραίτητο συσχετισμό…

3. Ο μαθηματικός αλγόριθμος ονοματοδοσίας σχετίζεται άμεσα με την λεξαριθμική θεωρία, η οποία ως εκ τούτου έχει επιστημονική βάση.

Ας κάνουμε και πάλι την υπόθεση ότι υφίσταται πράγματι ένας μαθηματικός αλγόριθμος ονοματοδοσίας: Πως πρυκύπτει άραγε το ότι σχετίζεται με την λεξαριθμική θεωρία; Ή μόνο με την λεξαριθμική θεωρία; Και πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο χωρίς την χρήση κυκλικών συλλογισμών; Και πάλι ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος δεν μπορεί να αποδείξει τα αναπόδεικτα…

«Ο ΓΡΑΦΩΝ 1 ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Ο Κ. ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΑΡΟΥΣΗΣ, ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΧΛΕΥΑΣΟΥΝ ΤΟΝ ΓΡΑΦΟΝΤΑ 2, ΥΠΟΤΙΜΟΥΝ ΤΗΝ ΛΕΞΑΡΙΘΜΙΚΗΝ ΘΕΩΡΙΑΝ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΕΧΕΙ ΘΕΜΕΛΙΩΣΕΙ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΤΕΙ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΕΩΣ ΚΟΣΜΑΣ ΜΙΛΤ. ΜΑΡΚΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΝ ΕΡΓΟΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΟΙ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΙ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΧΑΛΑΣ. ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ Ο ΓΡΑΦΩΝ 1 ΚΑΙ Ο Κ. ΠΑΡΟΥΣΗΣ ΑΓΝΟΟΥΝ ΤΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΥΤΩΝ, ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΕΝ ΜΕΡΕΙ. ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ Ο ΓΡΑΦΩΝ 1 ΛΕΓΕΙ ΟΤΙ Ο ΓΡΑΦΩΝ 2 ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ΤΙΣ ΙΣΟΨΗΦΙΕΣ, ΑΝΑΦΕΡΩ ΟΤΙ ΤΟ ΟΡΘΟΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΓΡΑΦΩΝ 2 ΔΕΝ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ, ΑΛΛΑ ΤΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ».

Σε καμία περίπτωση δεν προσπαθούμε να χλευάσουμε τον κ. Ελευθέριο Αργυρόπουλο, ούτε εγώ, ούτε ο κ. Μούστρης. Αυτό άλλωστε είναι κάτι το οποίο το ξεκαθαρίζω από την αρχή. Η κριτική μου ασκείται αποκλειστικά και μόνο στην λεξαριθμική θεωρία, και όχι στο πρόσωπο του δημιουργού της. Αν τώρα ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος θεωρεί πως ασκώντας κριτική στην λεξαριθμική θεωρία χλευάζω τον ίδιο, τον παραπέμπω στην εισαγωγική που παράγραφο. Από εκεί και πέρα, όσον αφορά τους κ. κ. Μαρκάτο, Μανιά και Χαλά, δεν έχω κάτι να πω. Δεν τους γνωρίζω τους κυρίους. Αν όμως οι απόψεις τους συνάδουν με τις απόψεις του κ. Ελευθέριου Αργυρόπουλου, τότε τις θεωρώ εξίσου λανθασμένες. Άλλωστε, η εγκυρότητα μιας θεωρίας δεν εξαρτάται από το πόσοι ή ποιοι την υποστηρίζουν, αλλά από το κατά πόσο η ίδια η θεωρία είναι ορθή και λειτουργική. Και στην περίπτωση της λεξαριθμικής θεωρίας, είναι πλέον πασιφανές πως πρόκειται για μια ψευδοεπιστημονική θεωρία που βασίζεται στην επιλεκτική κρίση, όσο κι αν προσπαθεί ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος να μας πείσει ότι τις ισοψηφίες δεν τις κατασκευάζει αλλά τις ανακαλύπτει…

Ουσιαστικά η απάντηση μου στον κ. Ελευθέριο Αργυρόπουλο ολοκληρώθηκε. Νομίζω πως κάλυψα πλήρως το θέμα, και πως κατέδειξα με τον καλύτερο τρόπο πως η λεξαριθμική θεωρία ούτε επιστημονική θεωρία είναι, ούτε επιστημονική βάση έχει. Παρακάτω θα παραθέσω μερικά σύντομα σχόλια βασιζόμενος σε ορισμένα αποσπάσματα της επιστολής του κ. Ελευθέριου Αργυρόπουλου, απλά και μόνο επειδή αισθάνομαι πως τα λεγόμενα του αυτά κατακρεουργείται τόσο η Φυσική, όσο και η Λογική...

«ΣΧΕΤΙΚΩΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΕΤΕΘΗ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΛΕΞΑΡΙΘΜΙΚΗΝ ΙΣΟΨΗΦΙΑΝ ΣΦΑΙΡΙΚΟΣ = ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ= 1111, ΚΑΤ' ΑΡΧΗΝ ΤΟΝΙΖΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΥΠΟΑΤΟΜΙΚΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ, ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΑΤΟΜΟΝ ΔΕΝ ΤΕΜΝΕΤΑΙ ΩΣ Α - ΤΟΜΟΝ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟΝ ΥΠΟΣΤΟΙΧΕΙΑΚΑ. ΣΗΜΕΡΟΝ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΣΥΓΧΕΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΑΤΟΜΟΝ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ (ΑΤΟΜΟΝ = ΑΚΤΙΣ = 531, ΙΔΕ ΤΡΙΤΟΝ ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΟΣ 2 Η ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΑΡΙΘΜΩΝ). ΠΩΣ ΛΕΓΕΙ Ο ΓΡΑΦΩΝ 1 ΟΤΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΦΑΙΡΙΚΑ; ΜΗΠΩΣ ΤΑ ΕΙΔΕ;»

Μάλιστα. Δεν υπάρχουν λοιπόν υποατομικά σωματίδια, εξαιτίας της ετυμολογίας της λέξεως Άτομον. Τώρα τι να σχολιάσω εδώ, το ότι η φιλοσοφική έννοια της λέξης Άτομον (το έσχατο, αδιαίρετο σωματίδιο κατά Λεύκιππο και Δημόκριτο), ελάχιστη σχέση έχει με την έννοια της Σύγχρονης Φυσικής, σύμφωνα με την οποία το Άτομον είναι στοιχειώδες συστατικό της ύλης, το οποίο συγκροτείται από θεμελιώδη σωματίδια; Μάλλον δε θα ιδρώσει το αυτί του κ. Ελευθέριου Αργυρόπουλου…Και φυσικά κατά τον κ. Ελευθέριο Αργυρόπουλο τα άτομα είναι σφαιρικά, επειδή και καλά έτσι του λένε οι Λεξάριθμοι….

«ΙΔΕΑΤΩΣ, ΑΡΧΙΚΩΣ ΕΚ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΤΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ ΑΥΤΑ ΕΙΣΙΝ ΣΦΑΙΡΙΚΑ, ΑΛΛΑ ΥΠΟΚΕΙΝΤΑΙ ΕΙΣ ΤΙΝΑΣ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΕΞ' ΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΕΩΣ ΑΥΤΩΝ. ΟΜΩΣ, Ο ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ ΩΣ ΓΝΩΣΤΗΣ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟΥΣ ΟΦΘΑΛΜΟΥΣ ΗΜΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ. ΒΕΒΑΙΩΣ Η ΓΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΠΛΑΤΥΣΜΕΝΟΝ ΣΦΑΙΡΟΕΙΔΕΣ, ΤΕΙΝΕΙ ΟΜΩΣ ΙΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΩΣ ΣΦΑΙΡΑ ΕΝ ΤΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙ»

Προφανώς ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος, ως γνήσιος Έλλην, ήταν παρών κατά την δημιουργία του κόσμου, και ως εκ τούτου, αφού γνωρίζει άμεσα τους νόμους του σύμπαντος μας ανοίγει τα μάτια και μας αποκαλύπτει πως τα άτομα αρχικά ήταν σφαιρικά, αλλά παραμορφώθηκαν εκ των κινήσεων τους. Και φυσικά η Γη είναι πεπλατυσμένη σφαίρα, τείνει όμως να θεωρηθεί ως σφαίρα εν τη προσεγγίσει. Με την ίδια ακριβώς λογική, και το «π» εν τη προσεγγίσει τείνει να θεωρηθεί 3… Εδώ η επιστήμη έχει πάει να μαζέψει ελιές θρούμπες…

«ΕΠΙΠΛΕΟΝ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΟΤΙ Ο ΓΡΑΦΩΝ 2, ΩΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΣ ΤΟΥ NORTHEASTERN UNIVERSITY ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΡΑΦΟΝΤΑ 1 ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ π ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΑΡΡΗΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΣ (LINDEMANN 1882) ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΜΝΗΜΗΣ ΤΑ 1000 ΠΡΩΤΑ ΔΕΚΑΔΙΚΑ ΤΟΥ ΨΗΦΙΑ.»

Άραγε το γεγονός ότι ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος είναι πτυχιούχος του Northeastern University, γνωρίζει εκ μνήμης τα πρώτα 1000 δεκαδικά ψηφία του «π», είναι κάτοχος ρεκόρ Γκίνες και έχει υψηλό IQ, προσδίδει περισσότερο κύρος στην θεωρία του; Δεν νομίζω. Τότε γιατί δεν παύει ποτέ να αναφέρεται στις προσωπικές του «δάφνες»;

«ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ Ο ΓΡΑΦΩΝ 2 ΕΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩΝ 1 ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΧΕΤΙΚΩΣ ΜΕ ΤΑΣ ΤΙΜΑΣ ΤΩΝ ΣΤΑΘΕΡΩΝ ΤΩΝ 2 ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΘΕΝΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ. ΕΑΝ ΟΜΩΣ ΕΙΣ ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕ ΤΟΝ ΤΕΛΕΣΤΗΝ ΤΟΥ ΠΕΡΙΠΟΥ ΙΣΟΝ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΝΟΟΥΣΕ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑΝ ΤΑΥΤΗΝ».

Οπότε λοιπόν κάνω και εγώ με την σειρά μου την εξής ερώτηση: Αν η μεγάλη πλειοψηφία των αναγνωστών ΚΑΤΑΝΟΟΥΣΕ την σημασία του περίπου ίσον, και στο εξώφυλλο αναγραφόταν η πραγματική τιμή του φ και του π, τότε θα ίσχυε η ισοψηφία στην οποία καταλήγει ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος με τους λεξάριθμους του; Ή μήπως η λεξαριθμική του ισοψηφία ισχύει μόνο όταν η πλειοψηφία των αναγνωστών δεν κατανοεί;

«ΤΑΥΤΑ ΕΞΗΓΟΥΝΤΑΙ ΚΑΛΩΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΝ ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΟΣ 2. ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ, Ο ΛΟΓΟΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ Ο ΓΡΑΦΩΝ 2 ΕΠΕΛΕΞΕ ΤΟ ΙΣΟΝ ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΠΟΥ ΙΣΟΝ ΕΠΕΞΗΓΗΘΗ ΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ».

Ακριβώς κ. Ελευθέριε Αργυρόπουλε. Καταλάβαμε….

«ΜΗΠΩΣ Ο ΓΡΑΦΩΝ 1 ΚΑΙ Ο Κ. ΠΑΡΟΥΣΗΣ ΔΕΝ ΕΚΤΙΜΟΥΝ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑΝ ΓΛΩΣΣΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΩΤΕΡΩ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ; ΜΑΛΛΟΝ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ... ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ, ΟΤΑΝ ΕΙΔΕ ΤΙΣ ΑΝΩΤΕΡΩ ΛΕΞΑΡΙΘΜΙΚΕΣ ΕΞΑΓΩΓΕΣ ΕΙΠΕ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΣΤΟΝ Κ. ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟ: ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΟΝ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΡΕΙΣ ΜΙΑΝ ΡΑΒΔΟΝ ΧΡΥΣΟΥ ΠΑΡΑ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΟΥΤΟ ΤΥΧΑΙΩΣ».

Έτσι ακριβώς κ. Ελευθέριε Αργυρόπουλε: εκτιμούμε ότι η γλώσσα μας δεν έχει τις ιδιότητες που τις προσδίδετε. Αναρωτιέμαι όμως: Άραγε πόσοι μαθηματικοί και πόσοι γλωσσολόγοι ενστερνίζονται τις θεωρίες σας; Ποια είναι τελικά η θέση της λεξαριθμικής θεωρίας στην επιστήμη των μαθηματικών και της γλωσσολογίας; Και κάτι ακόμα: Αυτός ο «καθηγητής αμερικάνικου πανεπιστημίου» δεν έχει όνομα; Και τι έδρα είχε άραγε; Αστρολογίας;

Αυτά το ολίγα. Ολοκληρώνω το κείμενο μου με μια διαβεβαίωση: Δεν είμαι ούτε υποκινούμενος, ούτε υποχείριο «σκοτεινών δυνάμεων», όπως ίσως υποθέτει (και εμμέσως υπονοεί) ο κ. Ελευθέριος Αργυρόπουλος. Πίσω από την κριτική μου δεν κρύβεται κάποια μυστική συνωμοσία, αλλά απλή, καθαρή αγάπη και σεβασμός για την Λογική και την Επιστήμη, τα μόνα εργαλεία που έχουμε εμείς οι άνθρωποι στην πορεία μας από το σκοτάδι της αμάθειας στο φως της γνώσης. Θα κλείσω λοιπόν με δυο γνωμικά: μια φράση του Σάμουελ Μπάτλερ από τους «Χαρακτήρες», και ένα απόσπασμα από το έργο του σέρ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ «Σέρλοκ Χόλμς: Ένα σκάνδαλο στην Βοημία»

«Ένα εύπιστο πνεύμα.. βρίσκει μεγάλη ευχαρίστηση πιστεύοντας σε παράδοξα πράγματα, και όσο πιο παράδοξα είναι τόσο πιο εύκολα περνάνε σε αυτόν. Αλλά ποτέ δεν δίνει σημασία στα απλά και προφανή, γιατί σε αυτά μπορεί να πιστεύει ο καθένας».

«Είναι κεφαλαιώδες λάθος να δημιουργείς μια θεωρία χωρίς προηγουμένως να έχεις τα δεδομένα. Ασυναίσθητα, αρχίζεις να διαστρέφεις τα γεγονότα για να ταιριάζουν στις θεωρίες, αντί οι θεωρίες να ταιριάζουν στα γεγονότα».

Με τιμή,

Παρούσης Εμμανουήλ
Συγγραφέας