Αλλαγές...

Καινούργια χρονιά μπαίνει, είπα να κάνω μερικές αλλαγές. Άλλαξα λοιπόν το theme και τα συνοδευτικά κειμενάκια της φάτσας μου, και έπονται μερικές ακόμα αλλαγές/ προσθήκες στα links...

Παλιές καλές εποχές...

Ήταν κάποτε ένας μικρός εκδοτικός οίκος ο οποίος έβγαζε βιβλία πληροφορικής. Ήταν κάποτε και ένας συγγραφέας ο οποίος έγραφε βιβλία για υπολογιστές. Όλα κυλούσαν ήσυχα στην μικρή αυτή αγορά: Ο κόσμος διάβασε βιβλία για να μάθει πως δουλεύουν τα ρημάδια τα Γουίντοους, ο συγγραφέας έγραφε, και ο εκδοτικος οίκος εξέδιδε. Και ξαφνικά η αγορά τα τίναξε. Πάπαλα. Οι πωλήσεις των βιβλίων πληροφορικής έπεσαν κατακόρυφα. Ο εκδοτικός οίκος είχε δυο επιλογές: ή θα το έκλεινε το μαγαζί, ή θα άλλαζε αντικείμενο. Και ο συγγραφέας είχε και αυτός δυο επιλογές: ή θα άλλαζε και αυτός αντικείμενο, ή θα τα παρατούσε. Η στροφή στην αρχή ήταν ανώδυνη: έγινε απλά ένα πέρασμα στην λογοτεχνία του φανταστικού και στην επιστημονική φαντασία. Ο συγγραφέας δεν είναι πρόβλημα να ακολουθήσει: άλλωστε, και τα δυο αυτά αντικείμενα τον ενδιέφεραν. Αργότερα όμως, η στροφή έγινε πιο έντονη: στην αγορά άρχισε να διαμορφώνεται με γρήγορους ρυθμούς μια νέα τάση, η οποία απαιτούσε την τροφοδότηση θεμάτων γύρω απο το υπερφυσικό, το παραφυσικό, τα μυστήρια, τις συνωμοσίες και τα παράδοξα. Για τον εκδοτικό οίκο, αυτή η στροφή ήταν μάλλον ευχάριστη, τουλάχιστον απο καθαρά επιχειρηματική σκοπιά, μιας και ο χώρος ήταν εν πολλοίς ενεκμετάλευτος, και η ζήτηση απο το αναγνωστικό κοινό τεράστια. Για τον συγγραφέα όμως, ήταν κάτι το αδιανόητο. Γι΄ αυτό και σταμάτησε να γράφει. Τόσο απλά...

Αυτή η μικρή ιστορία μας λέει ουσιαστικά τρία πράγματα.
Πρώτον, για την τυπική μικρο-μεσαία επιχείρηση στον χώρο των εκδόσεων. Η επιχείρηση συνήθως δεν έχει την δυνατότητα να κρατήσει κάποια ψηλά στάνταρτ, ειδικά όταν οι χρόνοι και οι υποχρεώσεις πιέζουν. Οφείλει λοιπόν να είναι ευέλικτη όσον αφορά το προϊόν της. Αυτό είναι κατανοητό. Όπως είναι επίσης κατανοητό πως με την στάση της αυτή βοηθά στην πτώση του επιπέδου του προϊόντος.
Δεύτερον, για τον συγγραφέα. Ο συγγραφεάς οφείλει καταρχάς να θρέψει τον εαυτό του και την οικογένεια του. Τουτέστοιν, οφείλει να είναι και αυτός ευέλικτος. Εαν τεθεί το ζήτημα "οικονομική επιβίωση VS σεβασμός του εαυτού του και της εργασίας του", συνήθως επιλέγει το πρώτο. Η περίπτωση του παραπάνω συγγραφέα αποτελεί μάλλον εξαίρεση. Εννοείται πάντως πως και ο συγγραφέας ο οποίος δικαιολογημένα επιλέγει τον δρόμο της ευελιξίας και της οικονομικής επιβίωσης, φέρει και αυτός μερίδιο ευθύνης για την πτώση του επιπέδου του προϊόντος.
Τρίτον, για το αναγνωστικό κοινό. Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται: Είναι το κοινό αυτό το οποίο ορίζει το πλαίσιο στο οποίο αναγκάζονται οι εκδότες να κινηθούν, ή μήπως είναι οι εκδότες αυτοί οι οποίοι δημιουργούν τα πλαίσια στα οποία κινείται το κοινό; Μήπως ισχύουν και τα δύο; Και ποια είναι άραγε εννοιολογικά η αξία του "αναγνωστικού κοινού"; Δεν πρόκειται άραγε για μεμονωμένους αναγνώστες, με διακριτά γούστα και αρέσκειες; Μήπως το αναγνωστικό κοινό είναι απλά η ποσοτικοποίηση της αγοράς βιβλίου; Και απο αυτή την πλευρά, την καθαρά ποσοτική, δεν έχει το "αναγνωστικό κοινό" και αυτό μερίδιο ευθύνης για την πτώση της ποιότητας του προϊόντος;

Όλοι τελικά είναι αθώοι. Και όλοι είναι ένοχοι. Ίσως μάλιστα να είναι όλοι περισσότερο ένοχοι απ΄ ότι αθώοι. Η ουσία όμως παραμένει η ίδια: Ο Λιακόπουλος πουλάει περισσότερο απο τις Εκδόσεις του Πανεπιστημίου Πατρών. Ο Σακέτος διαβάζεται περισσότερο απο τον Δερτιλή. Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών βρίσκονται σε περισσότερες βιβλιοθήκες απ΄ ότι η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Το Τρίτο Μάτι πουλάει περισσότερα τεύχη απο το Cogito. Και πάει λέγοντας...

Η χαμένη αίγλη της Ευρώπης...

Το σημερινό άρθρο του Μιχάλη Μητσού στα "Νέα" (Διαστάσεις, σελίδα 70) έχει τίτλο "Η χαμένη αίγλη της Ευρώπης". Παραθέτω την τελευταία παράγραφο:
"Αυτή είναι η εκδίκηση της γηραιάς ηπείρου. Απέναντι στους αφελείς που πιστεύουν οτι ο κόσμος μας είναι φτιαγμένος απο έναν έξυπνο νου και ένα επιτήδιο χέρι, αντιτάσσει τον επιστήμονα που παρουσίασε τη θεωρία της εξέλιξης και της φυσικής επιλογής. Απάναντι στους φανατικούς που θέλουν τους άνδρες ναρκωμένους και τις γυναίκες υποταγμένες, αντιπαραθέτει τον μουσικό που έγραφε το 1789 στην γυναίκα του: "Την 1η Ιουνίου θα κοιμηθώ στην Πράγα, όπως και την 3η. Την 4η; Δίπλα στην αγαπημένη μου γυναικούλα! Ετοίμασε καλά την αγαπημένη και πανέμορφη μικρή φωλιά, γιατί ο ανθρωπάκος μου την αξίζει πραγματικά, συμπεριφέρθηκε πολύ καλά και δεν επιθυμεί τίποτα άλλο παρά να κατακτήσει τον υπέροχο κώλο σου". Είμαστε Ευρωπαίοι, ναι, και είμαστε υπερήφανοι γι΄ αυτό"...

Εντέλει...

Διάβασα το δεύτερο μέρος της τριλογίας περί πολυτονικού στο Περιγλώσσιο, και αυτό που μου έμεινε (το οποίο είναι και εν μέρει το τελικό συμπέρασμα του συγγραφέα) είναι πως, ξέχωρα απο το ιδεολογικό εφαλτήριο των απολογητών του πολυτονικού και της καθαρεύουσας το οποίο έχει την βάση του σε κατεξοχήν εθνικιστικές-φασιστικές ιδεοληψίες περί παγκόσμιου γλωσσικού μεγαλείου και ανυπέρβλητης εθνικής κληρονομιάς, όσον αφορά το καθαρά επιστημονικό σκέλος του ζητήματος, το όλο ζήτημα δεν είναι παρά μια φούσκα, καθώς δεν υπάρχει ουσιαστικά κανένα απολύτως σοβαρό ή έστω στοιχειώδες επιστημονικό επιχείρημα το οποίο να υποστηρίζει μια ενδεχόμενη επαναφορά του πολυτονικού συστήματος...

Amstrad...

Πετάχτηκα μέχρι το Praktiker μπας και βρω κανένα τηλεχειριστήριο για το DVD player, γιατί αυτό που έχω τα έχει παίξει, αλλά τζίφος. Εκεί που κοίταζα λοιπόν, βλέπω ένα DVD player διαστάσεων 22.5x23.5x5.5 εκ. και μάρκας Amstrad. Κουφάθηκα. Το μηχανάκι είχε 37 ευρώ. Το χτύπησα μόνο και μόνο επειδή μου έκανε εντύπωση. Καλά, υπάρχει ακόμα αυτή η εταιρεία; Το συνέδεσα πάνω στο υπάρχον DVD player στο σαλόνι (επιλύοντας έτσι το πρόβλημα του χειριστηρίου που δεν λειτουργεί, και την αδυναμία του κεντρικού Player να παίξει ορισμένα πεισματάρικα DVD), και λέω να παω να χτυπήσω άλλο ένα και να το βάλω στην μικρή τηλεόραση που έχω στην κρεβατοκάμαρα...

Χριστούγεννα...

Τι είναι σήμερα τα Χριστούγεννα σήμερα; Πέρα απο όλα αυτά τα γραφικά που ακούμε απο τα δελτία ειδήσεων περί γέννησης του θείου βρέφους, τα Χριστούγεννα είναι κατά κύριο λόγο η περίοδος κατά την οποία ο Καπιταλισμός δίνει στον εργαζόμενο την ευκαιρία να αγοράσει πριν τελειώσει η χρονιά όλα αυτά (ή μέρος αυτών) που δεν πρόλαβε να αγοράσει τους προηγούμενους 11 και μισό μήνες. Αυτό είναι άλλωστε και το νόημα του 13ου μισθού. Από αυτή ακριβώς την άποψη, είμαι εντελώς μέσα στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Τουτέστοιν, την τσάκισα πάλι την πιστωτική. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

α) Battle: A visual journey through 5.000 years of combat. R.G. Grant (DK Publications 2005)
β) Ιστορία του Ελληνικού Κράτους 1830-1920, τόμοι α-β. Γ.Β. Δερτιλής (Εκδ. Εστία 2005)
γ) Άρης, ο Αρχηγός των Ατάκτων. Δ. Χαριτόπουλος (Εκδ. Ελληνικά Γράμματα 2003)

δ) Κάθε τέλος και αρχή. Ελένη Τσαλιγοπούλου, 2005
ε) Σαν ηφαίστειο που ξυπνά. Άλκηστις Πρωτοψάλτη, 1997

Αυτά τα ολίγα, και η χρονιά κλείνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, παραβλέπωντας όλες τις στραβές της χρονιάς, την Εφορία που φέτος μου έκαψε την γούνα, το ΤΕΒΕ που έκανε το ίδιο, τα σύνηθη προβλήματα υγείας, τις εκατοντάδες χιλιάδες μαλακίες που άκουσα και διάβασα σε τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες και περιοδικά, τα δίποδα ζώα που συνάντησα, τα δίποδα ζώα που όχι μόνο συνάντησα αλλά που αναγκάστηκα να ξανασυναντήσω, και φυσικά τις μαλακίες που είπα, έγραψα και έκανα ο ίδιος...
Αντί των τυπικών - σε συσκευασία δώρου - ευχών λοιπόν, με το κλείσιμο αυτής της χρονιάς ολοκληρώνω το παρών post με μια βαθύτατα φιλοσοφημένη ρήση - στίχο των Απροσάρμοστων:

ΑΝΤΕ, ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΜΑΓΚΕΣ!

Ακόμα ένα quotation...

"Όταν ήμουν δεκάξι χρονών, ο πατέρας μου ήταν ο πιο αδαής άνθρωπος του κόσμου. Όταν πια έγινα 21, έμεινα έκπληκτος με το πόσα πολλά πράγματα έμαθε μέσα σε 5 χρόνια".

Mark Twain

Και μιας και μίλησα για Ιστορία...

"Η τέχνη του να καταλήγεις σε συμπεράσματα με βάση την εμπειρία και την παρατήρηση συνίσταται στο να αξιολογείς πιθανότητες, και στο να υπολογίζεις αν οι πιθανότητες αυτές είναι υψηλές ή τουλάχιστον αρκούντως πολλές ώστε να αποτελέσουν απόδειξη. Αυτός ο τύπος υπολογισμού είναι περισσότερο πολύπλοκος και και πιο δύσκολος απο ότι θα φανταζόταν κανείς. Απαιτεί μεγάλη σωφροσύνη, συνήθως μεγαλύτερη απο την δύναμη των απλών ανθρώπων. Η επιτυχία των τσαρλατάνων, των μάγων και των αλχημιστών - και όλων αυτών που εκμεταλεύονται την ευπιστία του κοινού - βασίζεται σε λάθη αυτού ακριβώς του είδους του υπολογισμού".

Antoine Lavoisier - Benjamin Franklin, στο "Report of the Commision delegated by the King to investigate Animal magnetism" (1784).

Η συγκεκριμένη επιτροπή ερευνούσε τις αιτιάσεις του διάσημου την εποχή εκείνη Franz Anton Mesmer, ο οποίος κορόιδευε και εκμεταλευόταν το σύνολο σχεδόν της "καλής" Ευρωπαικής κοινωνίας με τα φαντασμαγορικά του σόου...

Πως μπορείς να γράψεις ένα βιβλίο ιστορίας...

Βασικά υπάρχουν δύο μέθοδοι.

Α) Η τυπική μέθοδος: Προαπαιτείται σπουδή του αντικειμένου (τουτέστοιν σπουδές στο αντικείμενο της Ιστορίας, καθώς και μεταπτυχιακά - εξειδίκευση στο συγκεκριμένο γνωστικό πεδίο). Μελέτη - έρευνα του αντικειμένου για μεγάλο χρονικό διάστημα (σπανίως κάτω της 3ετίας, συνήθως 5-20 χρόνια, ενίοτε και περισσότερο), πλήρης καταγραφή της βιβλιογραφίας καθώς και των αντίθετων απόψεων άλλων ιστορικών ερευνητών. Απαιτείται επίσης σχετική αντικειμενικότητα, ή τουλάχιστον σχετική αμεροληψία. Συναργασία με κάποιο ίδρυμα ή εκδοτικό οίκο για περεταίρω ανάλυση-κριτική του έργου πρίν την έκδοση του.

Β) η Λιακό-μέθοδος: Προαπαιτείται η ύπαρξη συγγραφέα αυτοπροσδιοριζόμενου ως "συγγραφεά - ερευνητή". Δεν χρειάζονται σπουδές, όπως επίσης δεν χρειάζεται τεκμηρίωση/ βιβλιογραφία. Η μοναδική απαίτηση είναι η σύμπλευση με το ιδεολογικό στέγασμα του εκδότη, καθώς και η παράδοση του έργου εντός τριών μηνών το πολύ. Απαιτείται επίσης η ύπαρξη τίτλου που να προϊδεάζει για το μεγαλείο του έργου, την αξία του και την σημασία του. Συνεργασία μόνο με τον εκδότη. Κριτική ανάλυση μόνο απο τον εκδότη, και πάντα μετά απο την έκδοση, και με σκοπό την πώληση/ προώθηση του έργου.

Συμπέρασμα: Γειά σου ρε Σακκέτο-πακέτο...

Αποκάλυψη...

Ο J95 έχει δίκιο. Αυτό εδώ το κείμενο είναι πραγματικό διαμάντι. Διαβάστε το και μετά πρσπαθήστε να φανταστείτε τι συμβαίνει εδώ στο Ελάντα. Σίγουρα θα καταλάβετε γιατί ο Μίστερ Λιακό αξίζει δικαίως το χαρακτηρισμό του Μέγα Καραφασισταραίου...

Στο προ-τελευταίο μου μήνυμα με θέμα το πολυτονικό...

...υπάρξαν κάμποσα σχόλια, αν και δεν το περίμενα, μιας και το θέμα νομίζω πως έχει ήδη υπερ-αναπτυχθεί, οπότε μια ακόμα ανάλυση και στο δικό μου blog θα ήταν περιττή (άλλωστε, η αναφορά μου σε αυτό το θέμα είχε μάλλον χαρακτήρα επίμετρου, παρά προοπτική ανάπτυξης) . Εντούτοις σχόλια υπήρξαν, και για μια ακόμη φορά είδα το ίδιο σκηνικό: Εντάξει ρε παιδιά, σας καταλαβαίνω. Προσπαθήστε όμως να με καταλάβετε και εσείς. Δεν λέω πως το πολυτονικό είναι κακό ή λανθασμένο σύστημα. Λέω απλά πως δεν είναι πλέον λειτουργικό. Για την ακρίβεια, έχει πάψει εδώ και πολύ καιρό να είναι λειτουργικό. Και για να είμαστε ακόμα πιο ακριβείς, έναν ολόκληρο αιώνα η Ελληνική κοινωνία προσπαθούσε να απαλλαγεί απο αυτό, και τώρα που τα κατάφερε, ζητάτε την επαναφορά του; Είναι να τραβάς τα μαλλιά σου δηλαδή. Εντάξει, ήταν γαμάουα οι αρχαίοι, εμείς όμως δεν είμαστε οι αρχαίοι, και με το να ιυοθετήσουμε ξανά το πολυτονικό ούτε πιο έξυπνοι θα γίνουμε, ούτε την δυσλεξία θα καταργήσουμε (αυτές τις παρλαπίπες αφήστε τις κατά μέρος). Αντίθετα, θα δημιουργήσουμε ένα ακόμη πρόβλημα. Μα γιατί ρε γαμώτο είναι τόσο δύσκολο να γίνει κατανοητό ότι πράγματι, η χρήση της γλώσσας απο μια κοινωνία είναι αυτή που μεταβάλλει τους κανόνες της; Αφού ρε παληκάρια το αντίθετο δεν μπορεί να γίνει, γιατί εξακολουθείτε να μας τα πρήζετε; Αφού είτε σας αρέσει είτε όχι, η (κάθε) γλώσσα είναι δυναμική μορφή επικοινωνίας. Με το να επιμένετε στην χρήση κανόνων που de facto δεν εφαρμόζονται (και δεν μπορούν να εφαρμοστούν) πλέον, απλά διαιωνίζετε το πρόβλημα. Τι διάολο το λιβανίζετε το θέμα; Έλεος...

Σε μια χώρα όπου...

... η Δεξιά κυβέρνηση της νομίζει πως ανήκει στον χώρο του Κέντρου, που το Κομμουνιστικό της Κόμμα έχει βουλευτές που προσκυνάνε εικόνες και φιλάνε σταυρούς, που ο λαός της πιστεύει πως 'Ελλην = Ορθόδοξος και Μη-ορθόδοξος = Ανθέλλην, και που έχει και μερικούς που νομίζουν πως είναι κατευθείαν και αιματολογικά απόγονοι του Μεγαλέξανδρου και του Αριστοτέλη, είναι πολύ φυσικό να ακούει κανείς ότι μαλακία μπορεί να φανταστεί, και ακόμα πιο φυσικό να βρεί κανείς δίποδα ζώα πρόθυμα να πιστέψουν ότι παραμύθι τους ξεφουρνίσεις...

Η αλήθεια είναι...

...πως μάλλον το έχουν παραχέσει το θέμα. Πολυτονικό και μαλακίες τούμπανο. Ρε παλικάρια, πάρτε μια τυπική πολυτονική φράση, γράψτε την σε ένα χαρτί, και απο κάτω γράψτε την μονοτονική της απόδοση. Στην συνέχεια, προφέρετε δυνατά και τις δυο αυτές φράσεις. Ε, αμα δεν προφέρετε και τις δυο φορές την ίδια ακριβώς φράση, να με φτύσετε. Αφού ρε ηλίθιοι οι δασείες, οι οξείες και οι περισπωμένες δεν μεταβάλλουν πλέον την προφορά των λέξεων, λογικό δεν είναι να μην χρησιμοποιούνται; Ή μήπως έχετε την εντύπωση πως με την επαναφορά του πολυτονικού θα αρχίσουμε να προφέρουμε διαφορετικά τις λέξεις; Καλά, αυτές τις μαλακίες περί αύξησης της εξυπνάδας και μαγικής εξαφάνισης της δυσλεξίας κρατήστε τις για εσωτερική κατανάλωση (κοινώς, να τις λέτε στον καθρέφτη και να χύνετε απο αρχαία μεγαλωσύνη). Οι κανόνες μιας γλώσσας προκύπτουν απο την ίδια την χρήση της γλώσσας, και όχι το αντίστροφο. Κοινώς, αμα δεν γουστάρετε, αμε και γαμηθείτε. Κατάλαβες ρε φίλε; Δεν φτάνει που έχουμε τα χίλια μύρια προβλήματα, θέλουν τώρα να μας τα πρήξουν και με το πολυτονικό. Αφού ρε μεγάλε το σύστημα έχει ψοφήσει εδώ και καιρό, τι το μελετάς; Αμα δηλαδή το επαναφέρεις, νομίζεις πως θα σπεύσουμε όλοι να το υιοθετήσουμε; Για να καταλάβει όμως κανείς την ουσία του θέματος, πρέπει να δεί τους Ισπανούς, που και αυτή κάποια στιγμή μιλούσαν για κατάργηση της περισπωμένης πάνω απο το n. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε, για τον εξής απλό λόγο: γράψτε "Espana" και μετά γράψτε "Espana" με περισπωμένη πάνω απο το "n". Για δοκιμάστε τώρα να τα προφέρετε: Το πρώτο προφέρεται "εσπάνα" και το δεύτερο "εσπάνια". Το πιάσατε; Στην Ισπανική γλώσσα, αυτό το μικρό συμβολάκι διαφοροποιεί την προφορά της λέξης. Στην δική μας την γλώσσα ρε καραγκιόζηδες, ποια προφορική διαφοροποίηση προκύπτει απο την προσθήκη της δασείας; Και μιλάμε για ΥΠΑΡΚΤΗ, χρηστική διαφοροποίηση, όχι για την θεωρητική διαφοροποίηση των βιβλίων γραμματικής πριν απο 150 χρόνια. Αλλά ίσως να ζητάει κανείς πολλά απο τους γκαγκά όταν περιμένει να αντιμετωπίσουν την γλώσσα ως δυναμικό σύνολο έκφρασης, και όχι σαν απολίθωμα του χρυσού αιώνα του Περικλή...

Τράβα να βρείς άκρη...

Όπως λένε περιπαιχτικά τα παιδιά στο Περιγλώσσιο, " τα ελληνικά δάνεια της Αγγλικής εμπλουτίζουν την αγγλική γλώσσα, αλλά τα αγγλικά δάνεια της Ελληνικής οδηγούν την ελληνική γλώσσα στην καταστροφή. Μάλλον θα έπρεπε και η αγγλική γλώσσα να χάνεται..." Τράβα δηλαδή να βρείς άκρη με τους Αρχαιογκαγκά...

Τι είναι η πίστη;

Η πίστη είναι ένα Ponzi sceme. Θα το αναλύσω κάποια άλλη φορά, πολλά έγραψα για σήμερα...

Η γυμνή αλήθεια...

Είναι γνωστό πως η Πράβδα υπήρξε επί Κομμουνισμού επίσημο όργανο της Κεντρικής Επιτροπής της Ε.Σ.Σ.Δ. Μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, έγινε απλά μια εφημερίδα που στην προσπάθεια της να διατηρήσει την οντότητα της (και τα φύλλα που πουλούσε) δεν άργησε να ενδώσει σε κάθε είδους φαντασιοπληξία και προκατάληψη που θα της χάριζε λίγες επιπλέον πωλήσεις. Μεταφορφώθηκε λοιπον εν μέρει σε τυπικό ταμπλόιντ, σαν αυτά που διαπρέπουν στην Δύση. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το ότι ο μίστερ Λιακό ψαρεύει συχνότατα στην ηλεκτρονική της έκδοση για να αλιεύσει πιπεράτες "ειδήσεις" με τις οποίες θα ντύσει τις συγκλονιστικές του προφητο-αποκαλύψεις... Πρόσφατα η εφημερίδα πήρε συνέντευξη απο τον Vladimir Kryuchkov πρώην αρχηγό (για 17 χρόνια!) της KGB, και φυσικά οι ερωτήσεις που του έγιναν είχαν ως αντικείμενο όλα αυτά τα παραφυσικά με τα οποία γεμίζει καθημερινά της στήλες της η Πράβδα, προς τέρψην των αναγνωστών της. Η συνέντευξη αναδημοσιεύεται στην σελίδα http://www.mosnews.com/interview/2005/12/06/kgbchief.shtml , υπο τον τίτλο "Πρώην αρχηγός της KGB αποκαλύπτει Υπερφυσική Αλήθεια" και με υπότιτλο "Ο πρώην αρχηγός της KGB Vladimir Kryuchkov πέρασε 20 χρόνια στις Σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες. Σε συνέντευξη με την Komsomolskaya Pravda daily αποκαλύπτει τι γνωρίζει η KGB για τα UFO κα για άλλα υπερφυσικά φαινόμενα, για την ζωή στο διάστημα και για τις μυστικές μεθόδους των μυστικών πρακτώρων". Παραθέτω μεταφρασμένα στα πιο σημαντικά σημεία της συνέντευξης (μπορείτε φυσικά να διαβάσετε και το αγγλικό κείμενο στην παραπάνω διεύθυνση).

"Τα Μ.Μ.Ε. μας μιλάνε συνεχώς για UFO και για μια πλειάδα απο άλλα υπερφυσικά φαινόμενα. Ερευνητές και κοσμονεύτες μπορεί να έχουν διαφορετικές γνώμες επι του θέματος, όλοι όμως είναι σίγουροι για ένα πράγμα: Οι ακριβείς πληροφορίες μπορούν να ανακτηθούν απο τις Μυστικές Υπηρεσίες. Υπήρξατε επικεφαλής της Σοβιετικής Μυστικής Υπηρεσίας για την μεγαλύτερη χρονική περίοδο, 17 χρόνια, απο το 1971 ως το 1988. Υπήρξατε επίσης Πρόεδρος της KGB απο το 1988 ως το 1991. Θα πρέπει να είστε σε θέση να μας πείτε την τελική αλήθεια - υπάρχουν UFOs εκεί έξω;

Ποτέ δεν γίναμε κάτοχοι οποιασδήποτε απόδειξης ότι τα UFOS ή άλλα υπερφυσικά φαινόμενα υπάρχουν πραγματικά. Οι Αρχές μου ζήτησαν πολλές φορές να αποδείξω ή να διαψεύσω αναφορές του τάδε ή του δείνα ανεξήγητου περιστατικού στον πλανήτη. Συχνότερα λάμβανα αιτήσεις σχετικά με UFOs και Yetis, τους "χιονάνθρωπους". Και εγώ έστελνα τους καλύτερους ειδικούς και πράκτορες για να ανακαλύψουν απο που προέρχονταν αυτές οι αναφορές οι οποίες ανυσηχούσαν τόσο πολύ την κοινωνία. Στο τέλος, αποδυκνυώταν πως ήταν καθαρή φαντασία. Μερικές φορές έναν αδαής παρατηρητής θα μετάφραζε ένα ασυνήθιστο φαινόμενο με μυστικιστικό τρόπο, μερικές φορές ένα εντελώς συνηθισμένο γεγονός θα ονομαζόταν υπερφυσικό απλά για να γίνει είδηση. Και πολλές φορές οι άνθρωποι θα πρόσθεταν πως η KGB γνώριζε για το υπεφυσικό φαινόμενο, αλλά ήθελε να το κρατήσει μυστικό. Με πλήρη ευθύνση πρέπει να δηλώσω, πως ποτέ κατά την διάρκεια της μακράς περιόδου της εργασίας μου με την μυστική υπηρεσία δεν εντοπίστηκε κάτι πραγματικά υπερφυσικό, είτε στην Ρωσία, είτε σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Και όταν λέω "άλλη χώρα", βασίζομαι σε πληροφορίες απο τους ανώτατους αξιωματούχους, τον στρατό, τους ερευνητές, και φυσικά της μυστικές υπηρεσίες σε ξένα κράτη. Η ουσία είναι πως, σε κάθε "σημαντική" χώρα οι Πρέδροι, οι Πρωθυπουργοί και οι αρχηγοί των Μυστικών Υπηρεσιών έχουν ζητήσει έρευνες σε έντονα ασυνήθιστα περιστατικά. Και σε κάθε περίπτωση, σε κάθε κράτος, ικανοι άνθρωποι έδιναν πάντα την ίδια απάντηση - όχι. Έχω ο ίδιος προσωπικά διαβάσει τέτοιες αναφορές. Τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα πως, για καλό ή για κακό, δεν υπάρχει τίποτε το υπερφυσικό στην Γη.

Τότε πως εξηγείτε την ετήσια αυτο-ανάφλεξη του Άγιου Φωτός στην Ιερουσαλήμ?

Φοβάμαι πως θα σας απογοητέυσω. Είναι απλά μια έξυπνη δουλειά, ή αν μπορώ να πω κάτι τέτοιο, ένα κόλπο του τοπικού κλήρου. Δεν έχει τίποτα να κάνει με θεϊκές δυνάμεις. Θα μπορούσα να προχωρήσω και να πω πως οι ερευνητές της KGB θα μπορούσαν να οργανώσουν μερικά θαύματα στην Μόσχα τα οποία κυριολεκτικά θα έσβηναν την φωτία της Ιερουσαλήμ. Αυτό όμως θα ήταν απλά ένα παιχνίδι με τα θρησκευτικά αισθήματα των πιστών. Αυτή είναι απόλυτη ασέβεια, το να βασίζεται κανείς στην άγνοια ορισμένων φυσικών φαινομένων και σε μυστικές επιστημονικές εφευρέσεις. Παρόλα αυτά, δεν αποκλείω την πιθανότητα του να έχουμε γείτονες στα ατελείωτα βάθη του διαστήματος. Το διάστημα αφθονεί απο μορφές ζωής, αλλά φυσικά δεν έχουν τίποτα κοινό με τις ιστορίες που ανήθικοι ερευνητές και διανοητικά διαταραγμένοι άνθρωποι μας λένε. Στην πραγματικότητα το μοναδικό περιστατικό το οποίο ενέπνευσε σοβαρές θεωρείες ήταν αυτό του μετεωρίτη της Tunguska.

Οι Σοβιετικές αρχές σαν ανέθεσαν να συλλέξετε πληροφορίες σχετικά με τον κομήτη της Tunguska απο τις ΗΠΑ;

Όχι. Γιατί δεν υπήρχε κανένα απολύτως στοιχείο για να ξεκινήσουμε. Αν είχαμε κάτι, θα είχαμε προπαθήσει να ερευνήσουμε, αλλά δεν είχαμε. Και ούτε και οι ΗΠΑ, ή οποιαδήποτε άλλη χώρα. Και μιας και το έφερε η κουβέντα, οι ΗΠΑ προσπάθησαν να διεξάγουν "παραψυχολογικά πειράματα".αλλά δεν είχαν καμία πρόοδο. Ούτε άλλωστε και τα τα δικά μας ερευνητικά κέντρα, αν και διεξάγαμε κάποια έρευνα. Υπάρχουν περισσότερες υπερβολές παρά επιτεύγματα σε αυτό τον τομέα. Πιο συγκεκριμένα, δεν έγιναν καθόλου ανακαλύψεις, παρόλες τις προσπάθειες των καλύτερων και πλεόν εξαιρετικών σκεπτόμενων ατόμων της KGB. Πρόκειται για ένα πεδίο όπου γενεές ολόκληρες μπορούν να το ερυνούν για χρόνια, και να μην ανακαλύψουν τίποτα. Οπότε θα πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός όταν το προσεγγίζει, και να μην δίνει υποσχέσεις σε κανέναν, αλλά να συνεχίσει επίμονα την έρευνα. Τότε ίσως να μπορείς να απαντήσεις σε μερικές απο τις προσδοκίες, αποκαλύπτωντας κάτι καινούργιο. Τουτέστοιν, όλες αυτές οι φήμες για ζόμπι-πράκτορες της KGB και για ολόκληρες κλειστές πόλεις ειδικών αποστολών, είναι επιστημονική φαντασία, απλά παιχνίδια που παίζονται με ένα αδαές και φοβισμένο κοινό. Την ίδια στιγμή το πεδίο μου φαίνεται αρκετά υποσχόμενο. Ξέρουμε τόσα λίγα για το ανθρώπινο σώμα, ενώ τα πειράματα μας δείχνουν πως έχει μεγάλες δυνατότητες. Οπότε, αυτό που έχω να πω είναι πως, αν υπήρξε ποτέ το οτιδήποτε, οι πράκτορες μας θα με είχαν ειδοποίησει άμεσα.

Και το υπόλοιπο μπορείτε να το διαβάσετε και οι ίδιοι στην διεύθυνση που παράθεσα παραπάνω. Για ένα πράγμα λοιπον μπορείτε να είστε σίγουροι: Ποτέ δεν θα δείτε τον Λιακόπουλο να αναφέρεται σε αυτή την συνέντευξη!

Άστα να πάνε...

Η αλήθεια είναι πως τα έχω φορτώσει όλα στον κόκκορα (ακόμα και το blog). Έχω φάει εδώ και μήνες γερό κόλλημα με το World of Warcraft, και δεν μπορώ να ξεκολλήσω με τίποτα. Μιλάμε για πραγματική εξάρτητη. Καταραμένη Blizzard... Anyway, που και που ρίχνω και μια ματιά στα e-mail μου, κοιτάζω και το funel (για να μην ξεχνιώμαστε δηλαδή), και πάλι πίσω στο WoW. Σχετικά με το funel, ήθελα εδώ και μήνες να γράψω πως πρόκειται για ένα απο τα μεγαλύτερα διαμάντια της εγχώριας blogόσφαιρας: δεν μιλάμε απλά για χιουμοριστική γροθιά στο στομάχι, αλλά για πραγματικό κολοσσό του γέλιου. Ο τύπος (ή οι τύποι) έχει/ουν πιάσει το νόημα της Λιακούριας νοοτροπίας, και του δίνουν και καταλαβαίνει. Όσο για τον ίδιο τον μίστερ Λιακό, απέχω συστηματικά απο την παρακολούθηση των εκπομπών του (όπως και κάθε άλλης τηλεοπτικής εκπομπής), αν και μαθαίνω πως όχι μόνο συνεχίζει ακάθεκτος, αλλά έχει προχωρήσει πλέον σε κυριολεκτικά απίστευτα προφητο-θεωρητικά καραγκιοζιλίκια. Δεν βαριέσαι, όσο υπάρχουν τούβλα και ζώα, θα υπάρχουν και Λιακόπουλοι. Άνοιξε και το site του, και μάλλον ετοιμάζεται να ανοίξει και δική του σχολή. Προφανώς για να διδάσκει ο ίδιος τις μαλακίες που γράφει στα βιβλία του και στα βιβλία του Σακέτου-πακέτου στα τούβλα και στα ζώα. Αλλά δε βαριέσαι ρε φίλε, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά... Μήπως τελικά θα ήταν καλύτερα να δέσουμε όλοι ένα σχοινί με μια πέτρα στον λαιμό μας, και να πάμε να πέσουμε στην θάλασσα;