Βασικά υπάρχουν δύο μέθοδοι.
Α) Η τυπική μέθοδος: Προαπαιτείται σπουδή του αντικειμένου (τουτέστοιν σπουδές στο αντικείμενο της Ιστορίας, καθώς και μεταπτυχιακά - εξειδίκευση στο συγκεκριμένο γνωστικό πεδίο). Μελέτη - έρευνα του αντικειμένου για μεγάλο χρονικό διάστημα (σπανίως κάτω της 3ετίας, συνήθως 5-20 χρόνια, ενίοτε και περισσότερο), πλήρης καταγραφή της βιβλιογραφίας καθώς και των αντίθετων απόψεων άλλων ιστορικών ερευνητών. Απαιτείται επίσης σχετική αντικειμενικότητα, ή τουλάχιστον σχετική αμεροληψία. Συναργασία με κάποιο ίδρυμα ή εκδοτικό οίκο για περεταίρω ανάλυση-κριτική του έργου πρίν την έκδοση του.
Β) η Λιακό-μέθοδος: Προαπαιτείται η ύπαρξη συγγραφέα αυτοπροσδιοριζόμενου ως "συγγραφεά - ερευνητή". Δεν χρειάζονται σπουδές, όπως επίσης δεν χρειάζεται τεκμηρίωση/ βιβλιογραφία. Η μοναδική απαίτηση είναι η σύμπλευση με το ιδεολογικό στέγασμα του εκδότη, καθώς και η παράδοση του έργου εντός τριών μηνών το πολύ. Απαιτείται επίσης η ύπαρξη τίτλου που να προϊδεάζει για το μεγαλείο του έργου, την αξία του και την σημασία του. Συνεργασία μόνο με τον εκδότη. Κριτική ανάλυση μόνο απο τον εκδότη, και πάντα μετά απο την έκδοση, και με σκοπό την πώληση/ προώθηση του έργου.
Συμπέρασμα: Γειά σου ρε Σακκέτο-πακέτο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου