ΚΚΕ Α.Ε. συνέχεια...

Έλεγα χτές για τις απολύσεις της Τυποεκδοτικής και του 902. Τελικά δίκιο είναι το δίκιο του εργάτη, εκτός κι αν ο εργοδότης είναι το ΚΚΕ: τότε τα πράγματα αλάζουν. Ο απολυμένος εργάτης δεν είναι παρά προβοκάτορας, εγκάθετος, οπορτουνιστής κρυφο-μπουρζουάς που απεργάζεται με κάθε τρόπο την καταστροφή του κόμματος του λαού, για να μην πω του λαού του ίδιου. Δεν νομίζω πως εξηγείται διαφορετικά ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρθηκαν οι ιθύνοντες του κόμματος στους απολυμένους διαδηλωτές του 902 έξω απο το σπίτι του λαού στον Περισσό. Φυσικά δεν δέχθηκαν επουδενί να τους επιτρέψουν την είσοδο για να μιλήσουν: η κεντρική πόρτα παρέμεινε ερμητικά κλειστή, και οι εργαζόμενοι του κτιρίου εισέρχονταν απο την... πίσω πόρτα! Φυσικά το ΠΑΜΕ ήταν άφαντο, όπως άλλωστε ήταν άφαντο και στις απολύσεις της Τυποεκδοτικής. Προφανώς όταν γίνονται απολύσεις απο τυπικούς καπιταλιστές εργοδότες τα ένστικτα του ΠΑΜΕ ενεργοποιούνται αυτόματα, όταν όμως οι απολύσεις γίνονται απο... κομμουνιστές εργοδότες τότε μάλλον δεν θεωρούνται καν απολύσεις αλλά ένα είδος "παρότρυνσης προς αναζήτηση νέων εργασιακών ευκαιριών", οπότε και το ΠΑΜΕ δεν έχει λόγο να επέμβει...
Τελικά όταν έχεις να κάνεις με έναν υποκριτή, ξέρεις τουλάχιστον τι θα αντιμετωπίσεις. Όταν όμως έχεις να κάνεις με κάποιον που καταγγέλει την υποκρισία, όντας υποκρινόμενος ο ίδιος, τι διάολο κάνεις;