Σπινέλλη, έφυγες νωρίς... (και καλά έκανες)

Διαβάζωντας το άρθρο της Καθημερινής για τον Σπινέλλη και το λαθρεμπόριο καυσίμων, αρχικά θεώρησα πως κάποιοι απλά είναι ηλίθιοι και δεν ξέρουν πως να κάνουν τη δουλειά τους. Αργότερα όμως συνηδειτοποίησα πως ενδεχομένως δεν πρόκειται περί βλακείας: προφανώς ανήκει και αυτό το περιστατικό στο ευρύτερο πλαίσιο διαφθοράς στο οποίο έχει βυθιστεί αυτή η χώρα. Κοινώς, κάποιοι τα κονομάνε χοντρά απο το λαθρεμπόριο καυσίμων, και κάποιοι άλλοι έχουν συμφέρον να παραμείνουν στο απυρόβλητο οι λαθρέμποροι. Και απ΄ ότι φαίνεται, αυτοί που έχουν αυτά τα συμφέροντα, ανήκουν σε πολύ ψηλά κλιμάκια. Γιατί δεν νομίζω να είναι απλά θέμα ηλιθιότητας το να αποφασίζεις να μην εισπράξεις βεβαιωμένα πρόστιμα απο τους παραβάτες πρατηριούχους τη στιγμή που στέλνεις... στρατό εφοριακών για να εισπράξεις ένα ευρώ απο τον συνταξιούχο και τον μισθωτό.

Το θέμα είναι μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα συμφερόντων μπλέχτηκε ο Σπινέλλης, ο οποίος θα πρέπει να είναι τίμιος άνθρωπος για να αποφασίσει να παραιτηθεί απο το να ανέχεται αυτή την κοροϊδία. Αναρωτιέμαι λοιπόν με τι καρδιά θα κάτσει ο κάθε Σπινέλλης να βγάλει τα κάστανα απο τη φωτιά, όταν γνωρίζει ότι στο τέλος όχι μόνο τα κάστανα δεν πρόκειται να γλιτώσει, αλλά ενδεχομένως να αρπάξει και φωτιά ο κώλος του. Γιατί είναι άλλο πράγμα να αναλαμβάνεις μια δουλειά υποθέτωντας ότι έχεις λίγες ελπίδες να την φέρεις εις πέρας, και άλλο να γνωρίζεις οτι δεν έχεις καμία ελπίδα. Με κάτι τέτοια λοιπόν η φυγή και η αποστασιοποίηση γίνονται ελκυστικότατες λύσεις στα προβλήματα των καιρών...