Κατάλοιπα του παρελθόντος...

Είναι γεγονός: δουλεύω πλέον με γραμμή ADSL. Μπορεί να είναι μόνο 256/128, μπορεί να είναι ακριβή, αλλά είναι πλέον υπαρκτή, και δεν έχει καμία σχέση με το πενηνταεξάρι μόντεμ. Υπήρξε όμως μια εποχή, όχι ιδιαίτερα μακρινή, όπου έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν θα έρθει ποτέ στην Ελλάδα αυτό το ρημάδι το DSL, να κάνουμε κανένα download της προκοπής. Και το έλεγα αυτό, γιατί πράγματι έτσι ήταν: κανείς δεν ενδιαφερόταν για αυτά τα πράγματα, και αναφέρομαι φυσικά στους κρατούντες την εξουσία. Για τον ΟΤΕ, το dial up ήταν πολυτέλεια, και έπρεπε να τους λέμε και ευχαριστώ που δούλευε η γραμμή (την οποία βέβαια εξακολουθούμε να χρυσοπληρώνουμε). Αιτία βέβαια για αυτή την συμπεριφορά, ήταν η κλασσική νοοτροπία του "εμείς είμαστε και άλλος κανείς". Αυτή η νοοτροπία είναι ακριβώς η ίδια με την νοοτροπία του ταξιτζή που μένει στο νοίκι αλλά έχει τρείς πιστωτικές, που δουλεύει διπλοβάρδια αλλά έχει κινητό 600 ευρώ, που με το ζόρι τελείωσε το δημοτικό (άντε και το γυμνάσιο) αλλά έχει διαβάσει Φουράκη και "αυτός ξέρει τις αλήθειες", του ανθρώπου δηλαδή που στη ζωή του δεν έμαθε τίποτα, δεν κατάφερε τίποτα, αλλά που θεωρεί τον εαυτό του γνήσιο απόγονο του Περικλή, του Αριστοτέλη και του Θεμιστοκλή, και φυσικά απαιτεί απο τους άλλους τον ανάλογο σεβασμό στο πρόσωπο του, ακριβώς επειδή έχει τόσο διάσημους προγόνους, άσχέτως αν ο ίδίος είναι ένας αποτυχημένος... Η ουσία είναι πως η κοινωνία μας σήμερα ζεί μια μεγάλη αλλαγή, η οποία είναι σαρωτική και η οποία συντελείται με εξαιρετικά ταχείς ρυθμούς. Και η Ιστορία διδάσκει πως όταν συμβαίνουν τέτοιου είδους αλλαγές, πάντοτε υπάρχουν ομάδες ανθρώπων που αισθάνονται ανίκανοι να εξελιχθούν και αυτοί, και να ενσωματοθούν στο καινούργιο περιβάλλον τους. Οι άνθρωποι αυτοί καταφεύγουν σχεδόν πάντα στο καταφύγιο του ένδοξου παρελθόντος της φυλής, της πατρίδας και της θρησκείας, δημιουργώντας ταυτόχρονα μια πλασματική αρχαιότητα, η οποία λειτουργεί ώς μέσο ελπίδα και ανάτασης για την δική τους μετριότητα. Είναι η λογική του τύπου "μπορεί να μοιάζω με μετριότητα, αλλά στην πραγμάτικότητα δεν είμαι, όχι δεν μπορεί να είμαι, δεν γίνεται να είμαι, γιατί είμαι Έλληνας, και αν οι Έλληνες είναι εξωγήινοι απο το Σείριο, τότε είναι διαφορετικοί απο όλους τους άλλους, άρα και καλύτεροι, οπότε και εγώ είμαι καλύτερος, αλλά όλοι οι άλλοι που είναι κατώτεροι συνωμοτούν για να με μειώσουν, και γι αυτό λειτουργώ σαν μετριότητα, γιατί όλοι οι άλλοι, οι πραγματικά κατώτεροι, είναι μεν κατώτεροι, αλλά είναι και φοβεροί συνωμότες, και κατάφεραν να με πείσουν πως είμαι πράγματι μια μετριότητα, αλλά εγώ την έμαθα την αλήθεια τελικά απο τους εκλεκτούς..." Αυτό το μοτίβο επαναλαμβάνεται δυστηχώς ξανά και ξανά, και δυστηχώς το συναντά κανείς παντού. Βέβαια, κάποια στιγμή τα πράγματα θα κατασταλάξουν, οι αλλαγές θα γίνουν και αυτές καθημερινότητα, και τα φαινόμενα αυτά θα εκλείψουν. Η διαδρομή όμως θα αφήσει τα κουσούρια της. Πίσω λοιπόν στο αρχικό μου παράδειγμα με τον ΟΤΕ: ο ΟΤΕ διαθέτει πλέον ADSL. Μπορείς να το παραγγείλεις, και κάποια στιγμή μέσα στον επόμενο (ή μεθεπόμενο μήνα να σου έρθει (εγω ήμουν πραγματικά κωλόφαρδος, γιατί υπήρχαν διαθέσιμες πόρτες και το έβαλα σε δέκα μέρες), αλλά είναι όντως ακριβό, και αν ποτέ χρειαστείτε Help Desk (ξέρετε, ένα τηλέφωνο που να λειτουργεί τουλάχιστον εργάσιμες ημέρες και ώρες) για να λύσετε άμεσα κάποιο πρόβλημα, λυπάμαι αλλά χάσατε, θα πρέπει να πάρετε το 121, να πείτε το πρόβλημα σας, και αν υπάρξει εύκαιρος τεχνικός, τότε θα σας πάρει αυτός, εάν και όποτε ευκαιρήσει, και μέχρι τότε κάντε ότι καταλαβαίνετε. Τώρα θα μου πείτε, εδώ δίνουν και ADSL, και ISDN, και τόσες υπηρεσίες, γιατί κολλάνε στο Help Desk; γιατία αυτά δυστηχώς είναι τα κατάλοιπα και τα κουσούρια που έλεγα παραπάνω: όσο κι αν εκσυγχρονίστηκε, ο ΟΤΕ εξακολουθεί να έχει την νοοτροπία του "εμείς είμαστε και άλλος κανείς"...