Γιατί τελικά δεν πρέπει να παίρνει κανείς σοβαρά τις εφημερίδες....

... σε θέματα που έχουν να κάνουν με την Επιστήμη εν γένει.

Αφορμή αποτέλεσε πρόσφατο post του Ιστολόγιου. Ψάχνοντας απο εδώ και από εκεί, έπεσα και στο συγκεκριμένο άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή. Παραθέτω μια ενδιαφέρουσα παράγραφο:

"Η έκθεση (αναφέρεται στο Limits to Growth το οποίο εξετάζει και το Ιστολόγιο στο post του) (που κατόπιν έγινε το μεγαλύτερο οικολογικό μπεστ σέλερ όλων των εποχών: μεταφράστηκε σε 30 γλώσσες και πούλησε πάνω από 30 εκατομμύρια αντίτυπα) προέβλεπε την καταστροφή του πολιτισμένου κόσμου μέχρι το τέλος του 20ού αιώνα. Το καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης, ισχυριζόταν, οδηγεί σε εξάντληση των φυσικών πόρων. Στην αυγή του 21ου αιώνα ο πληθυσμός της Γης θα έφτανε τα 10 δισεκατομμύρια. Μέχρι το 1990 θα είχε εξαντληθεί το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο."

Τέτοιου είδους προβλέψεις δεν υπήρχαν στο Limits to Growth. Γιατί ο Μανδραβέλης λοιπόν γράφει κάτι τέτοιο; Τόσο το post του Ιστολόγιου όσο και το συγκεκριμένο άρθρο εξηγούν γιατί. Το πρόβλημα γενικά με τους δημοσιογράφους είναι πως ενδιαφέρονται περισσότερο για την "είδηση" καθευατή, παρά για το κατά πόσο στέκει ή όχι. Και σε θέματα που άπτονται της Επιστήμης, αυτή η προτίμηση ενίοτε παίρνει από τραγικές ως κωμικοτραγικές διαστάσεις...

Την καλύτερη πάντως απάντηση για το γιατί οι άνθρωποι εν γένει έχουν την τάση να προτρέχουν σε τέτοια θέματα (και σε πολλά ακόμα δυστυχώς) την βρήκα σε ένα ανώνυμο σχόλιο στο παραπάνω άρθρο που παραπέμπω:

"Look, do you guys seriously expect people to read something before criticising it?

Next you'll be saying we have to taste a meal before saying it's good or bad, watch a movie before reviewing it, and look at a woman before deciding she's ugly.

Really this is just a ridiculous standard that's being set here."

Χωρίς λοιπά σχόλια...