Sweeney Tood και ο δαιμονικος μουσικοσυνθέτης...

Είδα το Sweeney Todd, και ομολογουμένως δεν με ενθουσίασε. Εντάξει, γενικά δεν είμαι των μιούζικαλ έτσι και αλλιώς. Τα τραγούδια μου φάνηκαν μέτρια, με μια-δυο εξαιρέσεις. Καλή σκηνοθεσία από τον Burton, γαμάτη ερμηνεία από τον Depp, αλλά μέχρις εκεί. Ίσως βέβαια να κάνω λάθος και να είναι εργάρα, αλλά είπαμε, δεν είμαι των μιούζικαλ. Όπως δεν είμαι και της παραμυθο-κινδυνολογίας, ειδικά της γερο-ξεκούτικης και αρχαιοκομμουνιστικής. Ο δαιμονικός Εθνικός μουσικοσυνθέτης Μίκης έκανε πάλι παρέμβαση μέσω επιστολής, και μου θύμισε για μια ακόμη φορά γιατί θεωρώ τους κουκουέδες ως οντότητες εκτός τόπου και χρόνου. Καμία επαφή με την πραγματικότητα, πλήρης αποδοχή των εθνοπατριωτικών μυθευμάτων, των ίδιων ακριβώς που προβάλλουν κατά κόρον και οι εθνοσωτήρες του ΛΑΟΣ. Κυρία μου (όπως θα έλεγε και ο Λάκης), η κατάντια δεν ήταν που θα έμπαινε η Έφη- Σταυρώστε με - στην Βουλή: η κατάντια είναι που μπήκαν αυτοί που μπήκαν. Τώρα μάλιστα που ο Αρχηγός έχρισε τον Άδωνι διάδοχο στον θρόνο, τα πιάσαμε τα λεφτά μας. Anyway, κάθε μέρα που περνά μας φέρνει όλο και πιο κοντά στον θάνατο, οπότε υπάρχει λύτρωση. Άμα πεθάνουμε, τίποτε απο όλα αυτά δεν θα μας αγγίζει. Επιτέλους, θα έχουμε λίγη ησυχία. Μέχρι τότε βέβαια θα μας ψήσουν το ψάρι στα χείλη, αλλά εντάξει, δεν μασάμε. Συνηθισμένοι είμαστε. Α, τα συγχαρητήρια μου στους Μακεδόνες (τους Σκοπιανούς ντε), που κατάφεραν να κάνουν το μεγάλο ριφιφί: μας κλέψαν τον Εθνικό μας Μύθο (έναν από τους πολλούς), και τώρα τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Και τώρα, πως θα έρθουν οι τουρίστες στην Ελλάδα να ζήσουν τον Μύθο τους; εδώ σε θέλω κάβουρα!