Διαβάζω στη τελευταία σελίδα της "Επικοινωνίας" (περιοδικό της Εθνικής Οργάνωσης Πολυτέκνων), τεύχος Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου - Μαρτίου 2009, άρθρο κάποιου Πάνου Ν. Λύρα, μέλους του Δ.Σ. του ΕΟΠΑ, με θέμα τα τρία δεδικασμένα στο Σκοπιανό. Εντάξει, δεν θα κάνω τον κόπο να αναφερθώ στο κατά πόσο είναι θεμιτό το επίσημο όργανο ενός σωματείου όπως ο ΕΟΠΑ με σαφέστατο αντικείμενο, να ασχολείται με θέματα όπως η εξωτερική πολιτική. Η "Επικοινωνία" άλλωστε είναι συνηθισμένη σε τέτοια θεματολογία: Πατρίς + Θρησκεία + Οικογένεια σε κάθε τεύχος πάνε μαζί. Τα πάντα όμως έχουν και τα όρια τους. Γράφει λοιπόν ο κ. Λύρας στο άρθρο του, χωρίς ίχνος τεκμηρίωσης φυσικά και χωρίς να δώσει έστω μια παραπομπή:
"Το βέτο του Στρατηγού Ντεγκόλ στους Βρετανούς.
Όταν οι Βρετανοί χτύπησαν την πόρτα της ΕΟΚ για να γίνουν μέλη της, στην πύλη τους περίμενε ο Στρατηγός Ντεγκόλ και απο την πρώτη στιγμή τους αρνήθηκε το δικαίωμα να μπούν με το όνομα Μεγάλη Βρετανία. Η Γαλλία είχε (και έχει) μια περιοχή που ονομάζεται Βρετάνη και δεν ήθελε να δώσει στους Βρετανούς και σε κανέναν άλλο την δυνατότητα να κάνουν καμία συσχέτιση μεταξύ των δύο περιοχών ή να δημιουργηθεί καμία παρανόηση, όπως ότι η Μεγάλη Βρετανία (η Αγγλική) και η μικρή Βρετανία (η Γαλλική) είναι εννιαίος χώρος. Έτσι υποχρέωσε τους Βρετανούς την 1/1/1973 να μπούν στην Ένωση με το όνομα Ηνωμένο Βασίλειο. Υπάρχει αυτό το προηγούμενο και φαντάζονται οι Σκοπιανοί ότι δεν θα το χρησιμοποιήσει η Ελλάδα?"
Ε λοιπόν ναι, ούτε που περνάει απο το μυαλό των Σκοπιανών πως θα μπορούσαν ποτέ οι Έλληνες να χρησιμοποιήσουν αυτό το επιχείρημα. Προφανώς δεν έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι τι ζώα είμαστε, και νομίζουν πως ασκούμε σοβαρή εξωτερική πολιτική. Δεν ξέρουν οι άνθρωποι προφανώς ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων διαβάζει αυτού του είδους τις μαλακίες που διανέμονται μέσω ανώνυμων e-mail και τις πιστεύει ως αληθινές, ενώ παράλληλα μια πλειάδα άλλων ζώων (βλέπε "σοβαροί και έγκριτοι" δημοσιογράφοι) σπεύδουν να τα δημοσιεύσουν σε εφημερίδες και περιοδικά, για να πάρουν μετά οι διάφοροι Λύρες και να τα αναπαράγουν αυτούσια σε οποιοδήποτε μέσο έχουν πρόσβαση...
Τα κράτη έχουν επίσημα ονόματα. Με αυτά τα ονόματα μετέχουν στους διάφορους διεθνείς οργανισμούς. Η Βρετανία έχει και αυτή επίσημο όνομα, και το έχει μάλιστα απο το 1927: "Ηνωμένο Βασίλειο Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας". Το όνομα αυτό υπήρξε συνέπεια της διακύρηξης της ανεξαρτησίας της νήσου της Ιρλανδίας λίγα χρόνια πριν. Εντούτοις το Βόρειο τμήμα της νήσου παρέμεινε στο Ηνωμένο Βασίλειο (εντάξει, μιλάμε για μεγάλη και πονεμένη ιστορία), οπότε και η αλλαγή του ονόματος (προηγουμένως ήταν "Ηνωμενο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας").
Πάμε τώρα στην ΕΟΚ. Στις 3 Μαίου του 1960, έκαναν αίτηση για μέλη της ΕΟΚ 4 χώρες: Η Δανία, η Νορβηγία, η Ιρλανδία και το Ηνωμενο Βασίλειο. Προσοχή: όταν κάνεις ώς κράτος αίτηση για να μπείς σε έναν διεθνή οργανισμό, κανείς αίτηση με το επίσημο όνομα σου, όχι με ότι σου καπνίσει. Κοινώς, το 1960 οι Άγγλοι έκαναν αίτηση ως "Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας". Ο Ντε Γκόλ άσκησε ως γνωστόν βέτο, και οι αιτήσεις "πάγωσαν" (προσοχή, πάγωσαν, δεν απορίφθηκαν. Και μάλιστα και οι 4!). Για ποιο λόγο άσκησε βέτο ο Ντε Γκόλ? Για την περίφημη μήπως Βρετάνη? Ρε ποιος την χέζει την Βρετάνη? Ο άνθρωπος είχε σοβαρούς λόγους, σιγά μην ασχολιόταν με την Βρετάνη. Με τέτοιες γελειότητες μόνο δικοί μας θα ασχολιούνταν. Ο Ντε Γκόλ λοιπον, είχε μια πολύ σοβαρή αντίρηση για την είσοδο των Βρετανών στην ΕΟΚ, και η αντίρηση αυτή είχε να κάνει με τις... ΗΠΑ. Ο άνθρωπος θεωρούσε πως η Μεγάλη Βρετανία θα λειτουργούσε ως Δούρειος Ίππος ο οποίος θα έβαζε τις Ηνωμένες Πολιτείες στα εσωτερικά της ΕΟΚ και της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Προφανώς οραματιζόταν μια ενιαία Ευρώπη η οποία δεν θα δεχόταν επιρροές απο την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Κοινώς, ο Ντε Γκόλ δεν ήθελε μια "Ατλαντική Ευρώπη", ήθελε μια "Ευρώπη" σκέτο...
Το 1967 το "Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας" κάνει εκ νέου αίτηση για ένταξη στην ΕΟΚ, και ο Ντε Γκόλ για δεύτερη φορά ασκεί βέτο, με δικαιολογία την όχι και τόσο ισχυρή οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου. Επι της ουσίας εξακολουθούσε να θεωρεί τους Βρετανούς φερέφωνα των Αμερικανών. Ο Ντε Γκόλ όμως δεν έμεινε για πολύ ακόμα στην εξουσία: μετά την διαδοχή του απο τον Πομπιντού στην προεδρεία της Γαλλικής Δημοκρατίας, το βέτο άρθηκε. Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 1970, και το 1973 το "Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας" γίνεται μέλος της ΕΟΚ...
Οπότε λοιπόν αναρωτιέμαι: Μα καλά, ΠΟΙΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ έκατσε και σκαρφίστηκε αυτή τη γελοία ιστορία με την Βρετάνη?
3 σχόλια:
Εκπληκτικό κείμενο! Όχι μόνο ως προς το περιεχόμενο, αλλά και ως προς το ύφος!
Συμφωνώ Εμμανουήλ
φίλτατε αρθρογράφε, η ατάκα σου < σε εκθέτει ανεπανόρθωτα. Ξεχνάς ότι ο σφετερισμός ονόματος οδηγεί σε οικειοποίηση εμπράγματου δικαιώματος. Και αυτό αποδεικνύεται στην πράξη με τις διεκδικήσεις των γειτόνων για μακεδονία του αιγαίου, εδαφικές διεκδικήσεις στη θεσσαλονίκη κλπ. Οι άνθρωποι δεν κρύβονται, εσύ όμως γιατί τα αποσιωπάς. Ή μήπως σε εντυπωσιάζει η ανοιχτόμυαλη προοπτική της νέας τάξης για παγκοσμιοποίηση (βλέπε Σόρος κλπ), κόσμος χωρίς σύνορα, ταυτότητα κλπ. Μόνο που οι γείτονες ενδιαφέρονται για σύνορα, απλώς λίγο διευρυμένα. Εσύ απλώς υπεράνω!!!
Δημοσίευση σχολίου