Το ψαχτήρι του κακομοίρη...

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Τέλος Εποχής...

Αυτό ήταν. Μετά απο 6 χρόνια και έναν αρκετά μακρύ επιθανάτιο ρόγχο, το Till: The Blog παροπλίζεται. Αυτό το σχήμα δεν τραβάει άλλο, και χρειάζεται επειγόντως μια ανανέωση. Τα κείμενα θα παραμείνουν φυσικά διαθέσιμα, αλλά δεν πρόκειται να υπάρξουν καινούργια. Θα συνεχίσω να γράφω σε καινούργιο blog: στο Coming of Prince Kajuku. Ευχαριστώ πολύ όσους έκαναν τον κόπο να διαβάζουν αυτά που έγραφα: αν έχετε ακόμη όρεξη, κάντε μια βόλτα από το καινούργιο blog...

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Απο τον Mosaic στο Twitter...

Η Ιστορία του Internet ξεκινάει απο την δεκαετία του 1950, με το RAND και το ARPANET, δεν είναι δηλαδή κάτι πρόσφατο. Μπορεί κανείς να βρεί πολλά ενδιαφέροντα άρθρα για το πως εκείνα τα αρχικά projects κατέληξαν να αποτελούν την ραχοκοκαλιά των τηλεπικοινωνιακών συστημάτων του σήμερα. Αν και σίγουρα απο τότε το Internet αποτελούσε κάτι το πρωτοποριακό, έπρεπε να φτάσουμε στην δεκαετία του 90 για να γίνει η πραγματική επανάσταση. Όταν το 1993 ο Tim Berners-Lee δημιούργησε το World Wide Web, όλοι αναγνώρισαν πως κάτι σημαντικό είχε συμβεί, κανείς όμως δεν ήταν προετοιμασμένος για αυτό που ακολούθησε. Την μια μέρα υπήρχε το Gopher και το WAIS, και ξαφνικά την επόμενη υπήρχε το Mosaic, ο πρώτος browser... και το 1994 έκανε την εμφάνιση του και ο Netscape Navigator. Το 1993-94 κάνουν επίσης την εμφάνιση τους και οι πρώτες μηχανές αναζήτησης, ο Web Crawler, το Lycos, το Yahoo! και το Altavista. Εκείνη περίπου την εποχή άρχισα και εγώ να ασχολούμαι για πρώτη φορά με τους υπολογιστές...

Ήταν μια φοβερή εποχή: Με Modem 14.400 να προσπαθώ να κάνω σύνδεση, και όταν τα κατάφερνα, να κατεβάζω με ταχύτητες της τάξης των 3-5 Kilobytes. Και φυσικά να πέφτει η σύνδεση κάθε τρείς και λίγο... Ήταν φοβερή εμπειρία, την οποία μοιραζόταν ολοένα περισσότερος κόσμος. Ίσως υπερβολικά περισσότερος: Η δεκαετία έκλεισε με τον πυρετό των dot coms, και με τον ερχομό της νέας χιλιετίας, έσκασε η τεράστια αυτή φούσκα που είχε οδηγήσει στην εξαφάνιση τεράστιων επενδυτικών κεφαλαίων...

Όσο περνούσε ο καιρός γινόταν κατανοητό πως το διαδίκτυο ήταν τόσο απαραίτητο όσο και το τηλέφωνο, ίσως και περισσότερο. Όταν η RIM το 2001 κυκλοφόρησε το πρώτο Blackberry με δυνατότητες e-mail, τα πράγματα πήραν εκ νέου διαφορετική τροπή: πλέον ο υπολογιστής δεν ήταν απαραίτητος για να αποκτήσει κανείς πρόσβαση στις υπηρεσίες του Internet. Οι ταχύτητες πρόσβασης αυξάνονταν ολοένα και περισσότερο. Το διαθέσιμο υλικό προς ανάγνωση πολαπλασιαζόταν με εκθετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Και ξαφνικά το ζητούμενο ήταν η πρόσβαση απο παντού, οποιαδήποτε στιγμή...

Μετά απο 17 χρόνια χρήσης του Internet, απλά μου είναι αδύνατον να φανταστώ μια μελλοντική ζωή χωρίς αυτό. Και υποθέτω πως για αυτούς που γεννήθηκαν την δεκαετία του 1990, είναι πρακτικά αδύνατη η σύλληψη ενός κόσμου χωρίς Internet. Είναι σαν να προσπαθούν τα άτομα της γενιάς μου να συλλάβουν ένα κόσμο χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα (κάτι που έζησε η γενιά των παππούδων μας). Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό όταν πρέπει να μάθω ή να ψάξω κάτι, είναι “Google”. Η επικοινωνία μέσω sms, mail, buzz και twitter μαι φαίνεται πολύ πιο φυσική και άμεση απο την τηλεφωνική επικοινωνία. Πιστεύω πραγματικά πως το Internet είναι τα πάντα (σχεδόν). Και η αλήθεια είναι πως είμαστε ακόμα στην αρχή. Το επόμενο βήμα είναι η μετάβαση στο cloud. Το τι θα ακολουθήσει μετά, δεν μπορώ καν να το φανταστώ...

Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

Μαρινάκης

Μεγάλη κουφάλα ο Μαρινάκης. Πάω στοίχημα ότι τα είχε συμφωνημένα με τον Βαλβέρδε απο τότε που συζητούσε ακόμα για το πλειοψηφικό πακέτο του Ολυμπιακού: Τον έβαλε να αρνηθεί την πρόταση του Κόκκαλη (με αντάλλαγμα φυσικά μεγαλύτερο συμβόλαιο όταν θα έρθει αυτός στα πράγματα), έτσι ώστε ο Κόκκαλης να φάει την πρώτη "πόρτα", και να αναγκαστεί να βρεί άλλον προπονητή, τον οποίο φυσικά ο Μαρινάκης θα έδιωχνε με την πρώτη ευκαιρία (όπως και έγινε). Φέρνει λοιπόν ο Κόκκαλης τον Λίνεν, έρχεται ο αποκλεισμός στην Ευρώπη, και τρώει και την δεύτερη "πόρτα". Οπότε ο Μαρινάκης διώχνει τον Λίνεν (την επιλογή του Κόκκαλη) και φέρνει τον Βαλβέρδε! Ούπς, τρίτη "πόρτα" για τον Κόκκαλη! Αποτέλεσμα: ο Μαρινάκης πλέον είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού, έχει όλο τον κόσμο με το μέρος του γιατί έφερε τον προπονητή που ήθελαν οι οργανωμένοι, αλλά που ο (λίγος πλέον) Κόκκαλης δεν είχε καταφέρει να φέρει, και ο ίδιος ο Κόκκαλης, στην ξεφτίλα πλέον, είναι καταδικασμένος να στερηθεί την πατρότητα του Πρωταθλήματος (αν το κατακτήσει φέτος ο Ολυμπιακός) γιατί θα χρεωθεί ολόκληρο στον Μαρινάκη που έφερε τον Βαλβέρδε! Οπότε ο κακόμοιρος ο Κόκκαλης που ήθελε να αποχωρήσει απο την Προεδρία κερδίζοντας ένα ακόμα πρωτάθλημα, έτσι για την τιμή των όπλών, εάν δεί φέτος τον Ολυμπιακό να κερδίζει πρωτάθλημα, θα φύγει νύχτα, μιας και όλα τα φώτα θα είναι πάνω στον Μαρινάκη... Οπότε, μεγάλη κουφάλα ο Μαρινάκης!

Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

Χρόνια μου πολλά...

Σήμερα λοιπόν κλείνω τα 37 και μπαίνω στα 38. Δέκα χρόνια πριν αισθανόμουν ακόμα παιδάκι, τώρα πιά έχω αρχίσει να νοιώθω τα χρόνια να βαραίνουν στην πλάτη μου...

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Στην Λήμνο...

Με δυο λόγια δηλαδή, όταν θα φτάσει ο Ζαγορίτης junior στην Λήμνο, οι εκεί παρατρεχάμενοι θα τον αντιμετωπίζουν σαν... ημίθεο! Εκτός απο γιός του ΓΓ, ο μάγκας έχει και τη Τζούλια αγκαζέ, οπότε δεν υπάρχει μεγαλύτερη κοινωνική καταξίωση. Βλέπω τις χαζογκόμενες να κάνουν ουρά πίσω του, και τους χαζομπάκουρες να υποκλίνονται στο πέρασμα του... Yap, είμαστε και γαμώ τις χώρες τελικά...

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Ζώα...

Θα το πω για να μου φύγει ο καημός. Όλοι όσοι πάτε και αγοράζετε κλειδωμένα iPhone από Αμερική είστε ζώα. Και όταν γυρνάτε απο forum σε forum ρωτώντας πως να τα ξεκλειδώσετε, είστε δυο φορές ζώα. Και αφού καταφέρετε να τα ξεκλειδώσετε και πάτε και κάνετε αναβάθμιση του λειτουργικού κλειδώνοντας τα πάλι, είστε τρείς φορές ζώα. Και όταν παίρνετε πάλι σβάρνα τα fora και ρωτάτε πως θα τα ξανά-ξεκλειδώσετε, είστε τέσσερις φορές ζώα. Σας αξίζει να πεθάνετε. Σας αξίζει να σας εκτελέσουν οι άνθρωπο της PETA: μέχρι και αυτοί που αγαπούν τα ζώα σας θέλουν νεκρούς, τέτοια ζώα που είστε...

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Ρε δε πάτε στο διάολο...

Μα καλά ρε πούστη μου, είναι δυνατόν να έχει 60 και 70 και 80 ευρώ το εισιτήριο των Aerosmith? Που ζούνε δηλαδή αυτοί οι καραγκιόζηδες που διοργανώνουν τις συναυλίες; Στη Γερμανία; Εδώ μέχρι και στην παράσταση του Thriller ρίξαν το εισιτήριο στα 25 ευρώ για να παει ο κόσμος (που υποτίθεται ότι το Badminton είναι και κυριλέ αίθουσα), και στους Aerosmith (το ροκ είναι του λαού γαμώ το το κέρατο μου) ζητάνε βδομαδιάτικα? Έλεος δηλαδή...

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Το Μουντιάλ συνεχίζεται...

Και εκεί λοιπόν που έχουν φάει το κράξιμο του αιώνα, που δεν υπάρχει εφημερίδα, περιοδικό ή διαφημιστικό φυλλάδιο που να μην τους έχει ξεφτιλίσει, εκεί που ξεκινάνε τον αγώνα και τρώνε πάλι απο νωρίς ένα γελοίο γκόλ, σπάει ο πούστης ο διάολος το ποδάρι του και συμβαίνει το εντελώς κουλό: οι Νιγηριανοί κάνουν την μαλακία και μένουν με 10 παίχτες, και ξαφνικά αποσυντονίζονται ε-ντε-λώς. Ε, αυτό ήταν, ήρθαν τα πάνω - κάτω, και όσοι έπαιξαν στο Στοίχημα νίκη της Ελλάδας έβγαλαν τρελά φράγκα... Ηθικόν Δίδαγμα: οι Έλληνες παίζουν μπάλλα όταν έχουν απέναντι τους ομάδα που τα έχει χαμένα και που παίζει με παίχτη λιγότερο. Ελπίζω μόνο αυτή η νίκη να μην σταθεί αφορμή για να κάτσει στον πάγκο ο Ρεχάγκελ για άλλα 4 χρόνια ακόμα...

Πάντως, τα δυο γκόλ και οι 3 βαθμοί της νίκης είναι φανταστική πρόοδος σε σχέση με την τελευταία μας παρουσία σε Μουντιάλ. Οπότε λογικά αμα χάσουμε απο την Αργεντινή και αποκλειστούμε, στο επόμενο Μουντιάλ που θα παίξουμε (όποτε κι αν είναι αυτό), ο στόχος θα είναι η πρόκριση στους 16... Ελπίζω βέβαια να μην έχουμε ακόμα τον Ρεχάγκελ προπονητή...

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Μουντιάλ: 16 χρόνια μετά την πανωλεθρία στις ΗΠΑ...

... Και απ΄ ότι φαίνεται δεν έχουν αλλάξει και πολλά, έστω κι αν μεσολάβησε το ρημάδι το 2004. Έχουμε βέβαια άλλο προπονητή (α ρε Παναγούλια αθάνατε...), εντελώς διαφορετική ενδεκάδα (βάλτε το Μητρόπουλο να δώσει ψυχικό σθένος στην ομάδα...), αλλά τα προβλήματα εξακολουθούν να είναι τα ίδια. Πως να την χαρακτηρίσεις αυτή την ομάδα; άμπαλη; δυσκίνητη; τετριμμένη; άνευρη; βαρετή; όπως και να την πείς, δίκιο θα έχεις. Εντάξει, 6 χρόνια πριν έκατσε να ζήσουμε μια συγκυρία απο αυτές που συμβαίνουν μια φορά κάθε αιώνα (κάτι σαν ευθυγράμμιση πλανητών): οι μεγάλες ομάδες του Euro περνάγαν τρομερή κρίση ταυτότητας, ενώ οι δικοί μας αποφάσισαν να παίξουν κατενάτσιο και ότι κάτσει. Και τους βγήκε. Αλλά είπαμε, αυτά συμβαίνουν μια φορά κάθε εκατό χρόνια. Απο την επομένη επανήλθαμε στα γνωστά: όσοι νόμιζαν ότι επιτέλους κάτι άλλαξε στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, ξενέρωσαν άγρια με την ήττα απο την Αλβανία. Η συνέχεια υπήρξε το ίδιο τετριμένη: όσοι είδαν τον εναρκτήριο αγώνα της Ελλάδας στο Euro του 2008, κατάλαβαν οτι το παρελθόν δεν είναι καθόλου παρελθόν, αλλά ένα παρόν με προοπτικές μέλλοντος. Και φυσικά τα πράγματα έμειναν στασιμα. Ίδιος προπονητής (μα πήρε το Euro!), ίδιοι παίχτες (μα πήραν το Euro!), ίδια αμπαλοσύνη...

Και ήρθε το πολυπόθητο Mundial του 2010. Αν και τα φιλικά έδειχνα ξεκάθαρα ότι η Εθνική μας ομάδα δεν έχει στον ήλιο μοίρα με τέτοια κακομοιριά που την δέρνει, εντούτοις πολλοί είχαν ελπίδες για μια αξιοπρεπή εναρκτήρια εμφάνιση. Η Κορέα άλλωστε δεν είναι και ακριβώς Αργεντινή (απο την άλλη βέβαια ούτε και η Βουλγαρία το 1994 ήταν ακριβώς Αργεντινή). Το αποτέλεσμα λογικά δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπλήξη για κανέναν: φάγαμε 2 γκόλ απο μια ομάδα κάτω του μετρίου, η οποία είχε να αντιμετωπίσει 11 φαντάσματα μέσω στον αγωνιστικό χώρο. Θα ακολουθήσει λογικά η ήττα απο την Νιγηρία με ένα αξιοπρεπές σκόρ (2-0, άντε 3-0 το πολύ) και η Εθνική μας θα ολοκληρώσει την εμφάνιση της απέναντι στην Αργεντινή μια μια ακόμα ήττα: το σε τι επίπεδα θα κυμανθεί η ήττα αυτή, θα εξαρτηθεί απο το κατά πόσο θα θελήσει ο Μαραντόνα να ξεκουράσει τους βασικούς του. Μπορεί να φάμε 1-2 γκόλ μόνο, μπορεί βέβαια και καμια τεσσάρα και βάλε, έτσι για να ευχαριστηθούμε και θέαμα. Το θεωρώ απίθανο, εξωπραγματικό, ίσως και αδιανόητο, να καταφέρουμε να βάλουμε έστω και 1 (ΕΝΑ, ONE, UNO) γκόλ. Εάν τώρα συμβεί πάλι καμιά κουφή ευθυγράμμιση πλανητών και καταφέρουμε και βάλουμε έστω ένα γκόλ, εγώ προσωπικά θα το θεωρήσω τρομακτική πρόοδο για το Ελληνικό Εθνικό ποδόσφαιρο. Διαφορετικά, θα επιβεβαιωθεί αυτό που είπα αρχικά: ότι δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα απο το 1994..

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

Η Τζούλια και οι μαύροι...

Οι μαύροι που πουλάνε CD και DVD πίνουν νερό στο όνομα της Τζούλιας: πουλάνε την ταινία της 3 ευρώ το κομμάτι, και οι άνθρωποι έχουν χεστεί στο τάληρο. Ουσιαστικά βγάζουν τα χαμένα της τελευταίας χρονιάς: έχει διαδοθεί τόσο πολύ το κατέβασμα απο το Internet (όποιος έχει πλέον PC και ADSL, είναι δυνητικός "μαύρος" και ο ίδιος), ώστε λίγοι είναι πλέον αυτοί που αγοράζουν απο μαύρους. Με το DVD της Τζούλιας όμως η ζήτηση είναι τόσο μεγάλη, ώστε οι γνωστοί μας πλανόδιοι σκουρόχρωμοι ζούνε ένδοξες στιγμές του παρελθόντος. Σε λίγο θα αρχίσουν να πηγαίνουν και στις εκκλησίες και να ανάβουν λαμπάδες στο όνομα της. Για τέτοιο σεφτέ μιλάμε. Πάλι καλά δηλαδή που βγήκαν και κάποιοι κερδισμένοι (εκτός βέβαια απο την ίδια τη Τζούλια, τους ατζέντηδες της, και τους παραγωγούς του DVD)...

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Ένα λογικό πρόβλημα ηθικής...

Ένας φίλος έθεσε το εξής ενδιαφέρον ζήτημα: έχουμε 2 άτομα, τον x και τον z. Ο x είναι ο τυπικός "καλός" ιδιοκτήτης σκύλου: ενδιαφέρεται για το κατοικίδιο του, φροντίζει για τη υγεία του, την διατροφή του και την εκπαίδευση του. Ο z απο την άλλη έχει σκύλο απλά και μόνο επειδή αυτό του επιτρέπει να ικανοποιεί την ανάγκη του για σαδιστική ψυχαγωγία: αρέσκεται στο να βασανίζει με διάφορες μεθόδους το κατοικίδιο του (χωρίς όμως να το σκοτώνει) αντλώντας ευχαρίστηση απο αυτή του την δραστηριότητα. Επιπλέον, το γεγονός ότι ο σκύλος δεν μπορεί να προβάλει αντίσταση στον βασανισμό του (όπως θα μπορούσε πχ να κάνει ένας άνθρωπος) είναι ένας απο τους λόγους που επέλεξε τον σκύλο για την άσκηση αυτής του της δραστηριότητας, ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο τον πήχη της "απόλαυσης" κατά την εκτέλεση των βασανιστηρίων.

Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: ύπάρχει άραγε κάποιο λογικό επιχείρημα (και αν ναι, ποιό) το οποίο θα μπορούσε να επικαλεστεί ο x ώστε να πείσει τον z να σταματήσει οικιοθελώς αυτή του τη συμπεριφορά απέναντι στο κατοικίδιο του;

Μετά απο αρκετή συζήτηση, καταλήξαμε στο ότι δεν δύναται να υπάρξει τέτοιο λογικό επιχείρημα. Παρ΄ όλα αυτά, επειδή υπάρχει πάντα η περίπτωση να μας ξέφυγε κάποια πτυχή του ζητήματος, θα ήθελα να ακούσω κάποια διαφορετική άποψη, αν υπάρχει βέβαια...