Το ψαχτήρι του κακομοίρη...

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Στην Λήμνο...

Με δυο λόγια δηλαδή, όταν θα φτάσει ο Ζαγορίτης junior στην Λήμνο, οι εκεί παρατρεχάμενοι θα τον αντιμετωπίζουν σαν... ημίθεο! Εκτός απο γιός του ΓΓ, ο μάγκας έχει και τη Τζούλια αγκαζέ, οπότε δεν υπάρχει μεγαλύτερη κοινωνική καταξίωση. Βλέπω τις χαζογκόμενες να κάνουν ουρά πίσω του, και τους χαζομπάκουρες να υποκλίνονται στο πέρασμα του... Yap, είμαστε και γαμώ τις χώρες τελικά...

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Ζώα...

Θα το πω για να μου φύγει ο καημός. Όλοι όσοι πάτε και αγοράζετε κλειδωμένα iPhone από Αμερική είστε ζώα. Και όταν γυρνάτε απο forum σε forum ρωτώντας πως να τα ξεκλειδώσετε, είστε δυο φορές ζώα. Και αφού καταφέρετε να τα ξεκλειδώσετε και πάτε και κάνετε αναβάθμιση του λειτουργικού κλειδώνοντας τα πάλι, είστε τρείς φορές ζώα. Και όταν παίρνετε πάλι σβάρνα τα fora και ρωτάτε πως θα τα ξανά-ξεκλειδώσετε, είστε τέσσερις φορές ζώα. Σας αξίζει να πεθάνετε. Σας αξίζει να σας εκτελέσουν οι άνθρωπο της PETA: μέχρι και αυτοί που αγαπούν τα ζώα σας θέλουν νεκρούς, τέτοια ζώα που είστε...

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Ρε δε πάτε στο διάολο...

Μα καλά ρε πούστη μου, είναι δυνατόν να έχει 60 και 70 και 80 ευρώ το εισιτήριο των Aerosmith? Που ζούνε δηλαδή αυτοί οι καραγκιόζηδες που διοργανώνουν τις συναυλίες; Στη Γερμανία; Εδώ μέχρι και στην παράσταση του Thriller ρίξαν το εισιτήριο στα 25 ευρώ για να παει ο κόσμος (που υποτίθεται ότι το Badminton είναι και κυριλέ αίθουσα), και στους Aerosmith (το ροκ είναι του λαού γαμώ το το κέρατο μου) ζητάνε βδομαδιάτικα? Έλεος δηλαδή...

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Το Μουντιάλ συνεχίζεται...

Και εκεί λοιπόν που έχουν φάει το κράξιμο του αιώνα, που δεν υπάρχει εφημερίδα, περιοδικό ή διαφημιστικό φυλλάδιο που να μην τους έχει ξεφτιλίσει, εκεί που ξεκινάνε τον αγώνα και τρώνε πάλι απο νωρίς ένα γελοίο γκόλ, σπάει ο πούστης ο διάολος το ποδάρι του και συμβαίνει το εντελώς κουλό: οι Νιγηριανοί κάνουν την μαλακία και μένουν με 10 παίχτες, και ξαφνικά αποσυντονίζονται ε-ντε-λώς. Ε, αυτό ήταν, ήρθαν τα πάνω - κάτω, και όσοι έπαιξαν στο Στοίχημα νίκη της Ελλάδας έβγαλαν τρελά φράγκα... Ηθικόν Δίδαγμα: οι Έλληνες παίζουν μπάλλα όταν έχουν απέναντι τους ομάδα που τα έχει χαμένα και που παίζει με παίχτη λιγότερο. Ελπίζω μόνο αυτή η νίκη να μην σταθεί αφορμή για να κάτσει στον πάγκο ο Ρεχάγκελ για άλλα 4 χρόνια ακόμα...

Πάντως, τα δυο γκόλ και οι 3 βαθμοί της νίκης είναι φανταστική πρόοδος σε σχέση με την τελευταία μας παρουσία σε Μουντιάλ. Οπότε λογικά αμα χάσουμε απο την Αργεντινή και αποκλειστούμε, στο επόμενο Μουντιάλ που θα παίξουμε (όποτε κι αν είναι αυτό), ο στόχος θα είναι η πρόκριση στους 16... Ελπίζω βέβαια να μην έχουμε ακόμα τον Ρεχάγκελ προπονητή...

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Μουντιάλ: 16 χρόνια μετά την πανωλεθρία στις ΗΠΑ...

... Και απ΄ ότι φαίνεται δεν έχουν αλλάξει και πολλά, έστω κι αν μεσολάβησε το ρημάδι το 2004. Έχουμε βέβαια άλλο προπονητή (α ρε Παναγούλια αθάνατε...), εντελώς διαφορετική ενδεκάδα (βάλτε το Μητρόπουλο να δώσει ψυχικό σθένος στην ομάδα...), αλλά τα προβλήματα εξακολουθούν να είναι τα ίδια. Πως να την χαρακτηρίσεις αυτή την ομάδα; άμπαλη; δυσκίνητη; τετριμμένη; άνευρη; βαρετή; όπως και να την πείς, δίκιο θα έχεις. Εντάξει, 6 χρόνια πριν έκατσε να ζήσουμε μια συγκυρία απο αυτές που συμβαίνουν μια φορά κάθε αιώνα (κάτι σαν ευθυγράμμιση πλανητών): οι μεγάλες ομάδες του Euro περνάγαν τρομερή κρίση ταυτότητας, ενώ οι δικοί μας αποφάσισαν να παίξουν κατενάτσιο και ότι κάτσει. Και τους βγήκε. Αλλά είπαμε, αυτά συμβαίνουν μια φορά κάθε εκατό χρόνια. Απο την επομένη επανήλθαμε στα γνωστά: όσοι νόμιζαν ότι επιτέλους κάτι άλλαξε στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, ξενέρωσαν άγρια με την ήττα απο την Αλβανία. Η συνέχεια υπήρξε το ίδιο τετριμένη: όσοι είδαν τον εναρκτήριο αγώνα της Ελλάδας στο Euro του 2008, κατάλαβαν οτι το παρελθόν δεν είναι καθόλου παρελθόν, αλλά ένα παρόν με προοπτικές μέλλοντος. Και φυσικά τα πράγματα έμειναν στασιμα. Ίδιος προπονητής (μα πήρε το Euro!), ίδιοι παίχτες (μα πήραν το Euro!), ίδια αμπαλοσύνη...

Και ήρθε το πολυπόθητο Mundial του 2010. Αν και τα φιλικά έδειχνα ξεκάθαρα ότι η Εθνική μας ομάδα δεν έχει στον ήλιο μοίρα με τέτοια κακομοιριά που την δέρνει, εντούτοις πολλοί είχαν ελπίδες για μια αξιοπρεπή εναρκτήρια εμφάνιση. Η Κορέα άλλωστε δεν είναι και ακριβώς Αργεντινή (απο την άλλη βέβαια ούτε και η Βουλγαρία το 1994 ήταν ακριβώς Αργεντινή). Το αποτέλεσμα λογικά δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπλήξη για κανέναν: φάγαμε 2 γκόλ απο μια ομάδα κάτω του μετρίου, η οποία είχε να αντιμετωπίσει 11 φαντάσματα μέσω στον αγωνιστικό χώρο. Θα ακολουθήσει λογικά η ήττα απο την Νιγηρία με ένα αξιοπρεπές σκόρ (2-0, άντε 3-0 το πολύ) και η Εθνική μας θα ολοκληρώσει την εμφάνιση της απέναντι στην Αργεντινή μια μια ακόμα ήττα: το σε τι επίπεδα θα κυμανθεί η ήττα αυτή, θα εξαρτηθεί απο το κατά πόσο θα θελήσει ο Μαραντόνα να ξεκουράσει τους βασικούς του. Μπορεί να φάμε 1-2 γκόλ μόνο, μπορεί βέβαια και καμια τεσσάρα και βάλε, έτσι για να ευχαριστηθούμε και θέαμα. Το θεωρώ απίθανο, εξωπραγματικό, ίσως και αδιανόητο, να καταφέρουμε να βάλουμε έστω και 1 (ΕΝΑ, ONE, UNO) γκόλ. Εάν τώρα συμβεί πάλι καμιά κουφή ευθυγράμμιση πλανητών και καταφέρουμε και βάλουμε έστω ένα γκόλ, εγώ προσωπικά θα το θεωρήσω τρομακτική πρόοδο για το Ελληνικό Εθνικό ποδόσφαιρο. Διαφορετικά, θα επιβεβαιωθεί αυτό που είπα αρχικά: ότι δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα απο το 1994..