Το "Ξανθό Γένος" στο διάστημα, και τα παράμύθια του μίστερ Λιακό...

Τον τελευταίο καιρό είχα σχηματίσει την γνώμη πως ο Λιακόπουλος πράγματι τα πιστεύει αυτά που λέει στην φοβερή του εκπομπή. Από χτες το μεσημέρι όμως, άλλαξα γνώμη: είμαι πλέον πεπεισμένος πως δεν πιστεύει λέξη από αυτά που λέει, και πως τα λέει με ένα και μοναδικό σκοπό: να πουλήσει τα τρίτης και τέταρτης κατηγορίας βιβλία του. Πως προέκυψε αυτή η ξαφνική αλλαγή; Ας είναι καλά οι Ρώσοι. Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή: Τον τελευταίο καιρό, ο μίστερ Λιακό πλασσάρει ένα βιβλίο με τίτλο «Ο Καιρός γάρ εγγύς». Το βιβλίο περιέχει και καλά προφητείες για το πώς τα εκατό εκατομμύρια (!) των Ελλήνων θα κατακτήσουν τον κόσμο και θα φέρουν την ειρήνη στον πλανήτη, και πως στην προσπάθεια τους αυτή θα τους βοηθήσει το «ξανθό γένος», το οποίο φυσικά (φυσικά!) είναι οι Ρώσοι. Και στην προσπάθεια του πλασαρίσματος αυτού του τρομερού βιβλίου, ο μίστερ Λιακό έχει επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία «αποκάλυψης» της ρωσικής υπεροπλίας στα διαστημικά προγράμματα. Κεντρικά σημεία της εκστρατείας αυτής: οι Ρώσοι διαθέτουν υπερεξελιγμένα διαστημικά λεωφορεία, καλύτερα από αυτά των Αμερικάνων, με τα οποία πηγαινοέρχονται στο διάστημα, και οι Αμερικανοί τους παρακαλάνε να τους νοικιάσουν όσα μεταγωγικά Antonov 225 έχουν, για λογους που ο Λιακό δεν αποκαλύπτει (ακόμα). Και νάσου φωτογραφίες των Antonov, και του air bus, και βίντεο της εκτόξευσης του ρωσικού διαστημικού λεωφορείου. Και ξανά μανά από την αρχή: οι Ρώσοι έχουν το διαστημικό λεωφορείο «Ενέργεια», και το Ενέργεια το γράφουν με ανεστραμμένο το πρώτο Έψιλον, και η τεχνολογία τους είναι καλύτερη, και είναι έτη φωτός μπροστά, κλπ κλπ κλπ. Και όλα αυτά, για να μας πείσει πως το «ξανθό γένος» είναι ακόμα υπερδύναμη, και αφού είναι υπερδύναμη, ε, δεν μπορεί, θα μας βοηθήσει να πάρουμε πίσω την Κωνσταντινούπολη και την Αγιά Σοφία! Γιατί, ο «Καιρός Γαρ Εγγύς» κυρίες και κύριοι, 2310-521010, τηλεφωνήστε ΤΩΡΑ για να πάρετε το καταπληκτικό αυτό πακέτο…

Πίσω όμως έχει η αχλάδα την ουρά. Γιατί όσο και φωνάζει ο Λιακόπουλος, η αλήθεια έχει αυτό το άθλιο συνήθειο να αποκαλύπτεται. Τι συμβαίνει λοιπόν στην πραγματικότητα με τα διαστημικά προγράμματα των Ρώσων; Δυστυχώς, είναι μια πονεμένη ιστορία. Ας την δούμε λοιπόν από την αρχή. Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε μια υπερδύναμη που λεγόταν Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Αυτή η υπερδύναμη λοιπόν, το 1961 εξέπληξε ολόκληρο τον κόσμο με το μοναδικό της επίτευγμα: στις 12 Απριλίου, ο κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν ολοκληρώνει την πρώτη του πτήση στο διάστημα, με το διαστημόπλοιο Βοστόκ. Οι Ρώσοι τα κατάφεραν να πάρουν την πρωτιά: οι Αμερικανοί ακολούθησαν τρείς εβδομάδες αργότερα. Ο Άλαν Σέπαρντ ολοκλήρωσε την πρώτη του πτήση στις 5 Μαίου, με το διαστημόπλοιο Μέρκουρι. Ακολουθεί ο Αμερικανός Γκάς Γκρίσομ στις 21 Ιουλίου, και ο Ρώσος Γκέρμαν Τίτοβ στις 6-7 Αυγουστου (η πρώτη πτήση 25 ωρών). Οι Ρώσοι συνέχισαν την καταπληκτική τους πορεία. Οι Αμερικάνοι όμως ήταν αποφασισμένοι να τερματίσουν αυτοί πρώτοι την κούρσα. Και τα κατάφεραν: στις 20 Ιουλίου του 1969, το Απόλο 11 προσεδαφίζεται στην Σελήνη, και οι αστροναύτες του περπατούν στην επιφάνεια του. Τέσσερις μήνες μετά, το Απόλο 12 προσεδαφίζεται και αυτό στην Σελήνη. Αυτή είναι η αρχή του τέλους για τους Σοβιετικούς. Στις 5 Ιανουαρίου του 1972, ο πρόεδρος Νίξον εγκρίνει την ανάπτυξη του space shuttle, του διαστημικού λεωφορείου, ενώ την ίδια χρονιά πραγματοποιείται και η έκτη και τελευταία προσεδάφιση στην Σελήνη, με το Απόλο 17. Οι Σοβιετικοί στο μεταξύ προσπαθούν να στήσουν έναν διαστημικό σταθμό. Μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες (στις οποίες υπήρξαν και θύματα), καταφέρνουν το 1974 να στήσουν τον Σαλούτ-4. Το 1976, η Σοβιετική κυβέρνηση εγκρίνει και αυτή την ανάπτυξη Σοβιετικού διαστημικού λεωφορείου. Έτσι ξεκινάει η σχεδίαση του πυραύλου Ενέργεια, και του λεωφορείου Μπουράν. Το 1977, το πρώτο αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο, το Έντερπράιζ, κάνει τις πρώτες δοκιμαστικές του πτήσεις, εκτελώντας απογείωση από την πλάτη ενός Μπόινγκ 747. Το 1981 ξεκινάει τις δοκιμές του και το λεωφορείο Κολούμπια, το οποίο γίνεται το πρώτο επαναχρησιμοποιήσιμο διαστημικό όχημα. Το 1982, κατά την πρώτη του επίσημη αποστολή στο διάστημα, θέτει σε τροχιά 2 δορυφόρους. Το 1984 αναλαμβάνει υπηρεσία και το λεωφορείο Τσάλεντζερ. Θα καταστραφεί όμως δυο χρόνια μετά, το 1986, σε εκείνο το τρομερό ατύχημα 73 δευτερόλεπτα μετά την απογείωση του, οδηγώντας στον θάνατο και τα επτά μέλη του. Την ίδια χρονιά μπαίνει σε τροχιά το πρώτο τμήμα του σοβιετικού διαστημικού σταθμού Μιρ. Οι Σοβιετικοί εξακολουθούν να πηγαίνουν στο διάστημα με κάψουλες. Το 1988, οι Αμερικάνοι θα αρχίσουν και πάλι τις πτήσεις με τα διαστημικά λεωφορεία. Και την ίδια χρονιά, οι Σοβιετικοί θα έχουν επιτέλους έτοιμο το Μπουράν, το σοβιετικό διαστημικό λεωφορείο, και τον πύραυλο Ενέργεια, που θα χρησιμοποιηθεί στην εκτόξευση. Στις 15 Νοεμβρίου του 1988, η Ενέργεια εκτοξεύεται: κουβαλάει το μη-επανδρωμένο Μπουράν, το οποίο εκτελεί δυο περιστροφές της Γης, και επιστρέφει στην βάση του. Αυτή κυρίες και κύριοι ήταν η ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ πτήση στο διάστημα του σοβιετικού διαστημικού λεωφορείου: βλέπετε, το 1991 η Σοβιετική Ένωση παύει να υφίσταται ως κράτος. Με εξαίρεση τον Μίρ, όλα τα διαστημικά προγράμματα αναστέλλονται. Δυο χρόνια μετά, το 1993, το κράτος της Ρωσίας πλέον, παίρνει επίσημα μέρος στο πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η χρηματοδότηση του Μίρ σταματάει το 1999, και ο σταθμός εγκαταλείπεται. Οι ρώσοι πετάνε ακόμα με κάψουλες, εκτός βέβαια από τις περιπτώσεις που τους μεταφέρουν τα αμερικάνικα διαστημικά λεωφορεία. Το 2003, το διαστημικό λεωφορείο Κολούμπια καταστρέφεται κατά την επάνοδο του στην ατμόσφαιρα, σκοτώνοντας και τα επτά μέλη του. Οι ΗΠΑ αναστέλουν τις πτήσεις των διαστημικών λεωφορείων, και ανατίθεται στην Ρωσία η ευθύνη να μεταφέρει αστροναύτες και υλικό στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, με το Σογιούζ ΤΜΑ, το οποίο, φυσικά, αποτελείται από τον προωθητικό πύραυλο και την κλασική κάψουλα. Επι του παρόντος, οι Ρώσοι προσπαθούν να πραγματοποιήσουν μια επιτυχημένη αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, για να ανεφοδιάσουν με τρόφιμα το πλήρωμα του, το οποίο έχει ήδη περιορίσει τα γέυματα του. Αν αποτύχουν οι Ρώσοι (κάτι πολύ πιθανό), τότε η λειτουργία του σταθμού θα τερματιστεί, και το πλήρωμα θα εγκαταλείψει τον σταθμό με μια παλιά ρωσική κάψουλα που υπάρχει εύκαιρη.

Και το Μπουράν; Το φοβερο και τρομερό Μπουράν, μετά από την μια και μοναδική μη επανδρωμένη πτήση του γύρω από την Γη, η οποία μάλιστα περιορίστηκε στις δυο περιστροφές εξαιτίας των περιορισμών στην ποσότητα της μνήμης των onboard υπολογιστών, δεν ξαναπέταξε. Η χρηματοδότηση του προγράμματος τερματίστηκε σχεδόν αμέσως. Επισήμως, το πρόγραμμα τερματίστηκε το 1993. Ήταν βέβαια ήδη υπο κατασκευή και άλλα διαστημικά λεωφορεία τύπου Μπουράν: ένα επρόκειτο να παραδοθεί το 1990, και ένα ακόμα το 1992. Κανένα δεν ολοκληρώθηκε. Τον Νοέμβριο του 1995, τα μερικώς ολοκληρωμένα διαστημικά λεωφορεία διαλύθηκαν και έγιναν εξαρτήματα. Το Μπουράν που πέταξε την μια και μοναδική πτήση (το επονομαζόμενο Μπουράν 1.01) καταστράφηκε σε ατύχημα το 2002, όταν κατέρρευσε το υπόστεγο στο οποίο φυλασσόταν. Μαζί του καταστράφηκε και ο πύραυλος Ενέργεια που το συνόδευε. Ένα ακόμα, το οποίο παρέμεινε ημιτελές, βρίσκεται ως έκθεμα σε μουσείο της Γερμανίας. Ένα ακόμα διαστημικό λεωφορείο του οποίου η κατασκευή είχε σχεδόν ολοκληρωθεί, ανήκει σήμερα στο Καζακστάν. Το παραχώρησε η Ρωσία στο Καζακστάν ως αντάλλαγμα για την εξόφληση χρέους (!!!). Το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο οποίο φυλάσσεται, βρίσκεται και αυτό στο Καζακστάν, και απλά το νοικιάζουν στους Ρώσους. Αυτό είναι σήμερα το μοναδικό Μπουράν το οποίο θα μπορούσε θεωρητικά να πετάξει (με την ολοκλήρωση βέβαια της κατασκευής του, καθώς είναι έτοιμο κατά το 95%). Πρακτικά θα χρειαζόταν πολλές μετατροπές για να μπορέσει πράγματι να πετάξει. Οπότε λοιπόν, οι δυο μοναδικές χώρες στο κόσμο οι οποίες έχουν στην διάθεση τους διαστημικά λεωφορεία, είναι οι ΗΠΑ και το Καζακστάν! Και η απλή και ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημα «γιατί τελικά τερματίστηκε το πρόγραμμα Μπουράν;» είναι, γιατί δεν υπήρχαν φράγκα….

Και το Antonov 225; Το εξακινητήριο αυτό τέρας, είναι πράγματι το μεγαλύτερο αεροσκάφος που κατασκευάστηκε ποτέ. Όμως, είναι και το μοναδικό του είδους του: υπάρχει μόνο ένα 225. Το κατασκεύασε η Σοβιετική Ένωση με ένα και μοναδικό σκοπό: να κουβαλάει στην πλάτη του το Μπουράν. Μετά τον τερματισμό του προγράμματος Μπουράν, το σκάφος δεν πετούσε πλέον. Παρέμεινε παροπλισμένο μέχρι το 2001, οπότε και επέστρεψε και πάλι στην ενεργό υπηρεσία. Αυτή τη φορά όμως, πετά με τα χρώματα της Ουκρανικής σημαίας στην ουρά του, και όχι της Ρωσικής: είναι καταχωρημένο με τον αριθμό UR-82060. Και όσο για αυτή την φοβερή φωτογραφία που δείχνει συνέχεια ο μίστερ Λιακό, αυτή που δείχνει το Μπουράν στην πλάτη του 225 εν πτήση, τραβήχτηκε το 1989, όταν το 225 μετέφερε το Μπουράν στο Παρίσι, για την διεθνή έκθεση Αεροναυπηγικής…

Αυτά τα ολίγα είχα για τους Ρώσους, τα διαστημικό τους πρόγραμμα, το Μπουράν και το Antonov 225. Και όσο για τον Μίστερ Λιακό, τι να πω, τα λόγια άλλωστε περισσεύουν. Το θεωρώ αδιανόητο να μην τα γνωρίζει όλα αυτά. Είμαι πεπεισμένος πως εσκεμμένα διαστρεβλώνει την αλήθεια, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του, όποια κι αν είναι αυτά…