Άσχετο...

Άσχετο: Παρακολουθούσα Βουλή πριν απο λιγο, και λέει σε καποια φάση η Διαμαντοπούλου: "Σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι Σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις είναι αυτές που έφεραν την πρόοδο και τις αλλαγές, και όχι τα δεξιά κόμματα". Και έχει δίκιο...
Απαντάει ο Σιούφας στην Διαμαντοπούλου για την παραπάνω παρατήρηση: "Αν το κόμμα σας όλα αυτά τα χρόνια λειτουργούσε σαν τα Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της υπόλοιπης Ευρώπης, και όχι με τον δικό του, ιδιόμορφο σοσιαλισμό, τότε η χώρα μας θα ήταν 50 χρόνια μπροστά". Και έχει δίκιο...

32 και 10.000...

Χτες έκλεισα τα 32 και παράλληλα το blog έφτασε τις 10.000 επισκέψεις. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: το οτι αρχίζω πια να αισθάνομαι το βάρος των χρόνων (είναι βλέπετε και αυτά τα γαμημένα τα 13 χρόνια της αιμοκάθαρσης) στην πλάτη μου, ή το ότι υπάρχουν πλέον αρκετά άτομα τα οποία μπαίνουν καθημερινά στο blog και περιμένουν να διαβάσουν και κάτι καινούργιο (κάνοντας με κατά κάποιο τρόπο υπόχρεο απέναντι τους); Δεν ξέρω, πολλοί προβληματισμοί τον τελευταίο καιρό...

Α ρε καημένε Λιαντίνη...

Αν δηλαδή αποδειχτεί πως τα οστά που βρέθηκαν χτες στον Ταύγετο είναι όντως του Λιαντίνη, όλοι αυτοί οι καραγκιόζηδες που τόσα χρόνια έλεγαν πως βρίσκεται στην Νότιο Αμερική και κατασκευάζει το υπερόπλο των Έψιλον, πως βρίσκεται στο αστρόπλοιο των Έλ μαζί με τον Αριστοτέλη, πως είναι στον Σείριο, πως έχει περάσει σε άλλη διάσταση και χίλιες δυο ακόμα μαλακίες, θα το βουλώσουν τώρα πια; Και επιτέλους, τι θα γίνει με τον κύριο Πάλμο, τον οποίο πολύ εύστοχα γνωστός τηλεπαρουσιαστής χαρακτήρισε "επιστήμονα παπατζή"; Δεν θα βρεθεί ποτέ κανείς να του πει να αδυνατίσει λιγάκι; δεν χωράει ολόκληρος στα τηλεοπτικά παράθυρα...

ΠΡΟΣΘΗΚΗ: Ελπίζω απο αυτή την ιστορία να υπάρξει τουλάχιστον ένα 0,01% ατόμων (απο αυτά που έχουν χάψει τις χοντρομαλακίες που σερβίρονται απο τα αρχαιογκαγκά βαρέλια δίχως πάτο) το οποίο να καταλάβει τι προγονικό μεγαλειώδες κουτόχορτο το έχουν ταϊσει, και να πράξει τα δέοντα: δηλαδή να βάλει το δάχτυλο στο στόμα του και να ξεράσει όλα αυτά τα αχώνευτα που προσπαθούσε να χωνέψει τόσο καιρό μπας και αισθανθεί λίγο απο το προγονικό μεγαλείο. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, έστω κι αν πρόκειται για αρχαιογκαγκά...

Κι άλλο ένα βαρέλι χωρίς πάτο (καλά, αυτό το ξέραμε)...

Καιρό είχα να παρακολουθήσω μίστερ Λιακό. Μετά τα τραγελαφικά του με τις κόκκινες αρκούδες και τα σκάφη αντιβαρύτητας του Πούτιν, αποφάσισα να μην ασχοληθώ ξανά για λίγο διάστημα. Σήμερα όμως είπα να ενημερωθώ λιγάκι, και συντονίστηκα σε ένα απο τα κανάλια που φιλοξενεί τις μαγνητοσκοπημένες εκπομπές του. Ε λοιπόν η κατάσταση έχει προχωρήσει πολύ: ο τύπος τώρα πουλάει και... κοσμήματα! μάλιστα, κοσμήματα. Έχει διάφορα μπιχλιμπίδια απο χρυσάφι 14 καρατίων που απεικονίζουν τον μαίανδρο, ένα Λ σε κύκλο και το Δελφικό διπλό Έψιλον, και τα πουλάει 95 ευρώ έκαστο. Προτρέπει μάλιστα τους πιστούς του τηλεθεατές να τα αγοράσουν όλα (εμ βέβαια, ένα μόνο δεν αρκεί για να τονώσουν τα ζώα τον εγωκεντρισμό τους, χρειάζονται ΚΑΙ ΤΑ 5 για να το καταφέρουν αυτό). Εγώ θα πρότεινα σε όσους σπεύσουν να τα αγοράσουν, να φοράνε 1 κάθε εργάσιμη, και το Σαββατοκύριακο να τα φοράνε και τα 5 μαζί. Έκατσε επίσης να δω και το video clip του "Δυνατά και Ελληνικά" του τραγουδιού που έχει γράψει (έτσι λέει τουλάχιστον) ο ίδιος ο Λιακό, και στο οποίο φυσικά τραγουδάει ο ίδιος! Εντάξει, όποιος δεν το έχει δει αυτό είναι εντελώς εκτός: μιλάμε για πραγματικό ρεσιτάλ στιχουργικής έμπνευσης και ερμηνευτικής απόδοσης. Και η εικόνα που το συνοδεύει είναι αναλόγου επιπέδου: η Ακρόπολη, ακρογιαλιές, Σπαρτιάτες με δόρατα και ασπίδες, τσολιάδες και λοιποί φουστανελάδες, και δεν συμμαζεύεται. Το μόνο που έλειπε ήταν η κλασσική σκεβρωμένη μαυροντυμένη γριά με το κασόνι στην πλάτη μέσα στα χιόνια. Μα καλά, να λείπει το έπος του '40 απο τέτοιο video clip;

ΠΡΟΣΘΗΚΗ: Τα καταπληκτικά σύμβολα των Ελ διατίθενται και σε σκουλαρίκια για τις κυρίες (οι ΑΝΔΡΕΣ δεν φοράνε σκουλαρίκια!). Η τιμή παραμένει ίδια: 95 έκαστο (190 το ζεύγος δηλαδή). Δυστηχώς το κατάστημα δεν προσφέρει δαχτυλίδια. Ακόμα τουλάχιστον...

Ο Πόλεμος των Κόσμων...

Χτές το βράδυ είδα σε μεταμεσονύκτια παράσταση των Πόλεμο των Κόσμων. Θα πρέπει αυθής εξαρχής πως δεν γουστάρω τον Τόμ Κρούζ για δυο λόγους: πρώτον επειδή μου τη σπάει φοβερά το υφάκι του "αιωνίως νέου, άσπιλου, φρεσκοσιδερωμένου καρδιοκατακτητή" που τόσο καλά ξέρει να πλασάρει στα ΜΜΕ, και δεύτερον επειδή ασπάζεται την Σαϊεντολογία. Οφείλω όμως να ομολογήσω πως σαν επαγγελματίας είναι άψογος, και ξέρει να διαλέγει καλά σενάρια και άψογες συνεργασίες (μου άρεσε τόσο το Vanilla Sky όσο και το Minority Report). Το καλό με τον Πόλεμο των Κόσμων είναι πως πρόκειται για κλασσικό έργο: πόσο κακό θα μπορούσε να του κάνει ένας χολυγουντιανός σκηνοθέτης, ειδικά μάλιστα όταν μιλάμε για ΤΟΝ χολυγουντιανό σκηνοθέτη, τον μίστερ Σπήλμπεργκ; Εντάξει, αν αναλάμβανε κανένας ΑΛΛΟΣ χολυγουντιανός σκηνοθέτης τύπου Τζόελ Σουμάχερ, η ταινία θα πήγαινε άπατη άνευ συζήτησης, σαν το τρίτο και τέταρτο Batman... Η ταινία είναι τουλάχιστον ειλικρινής με τον εαυτό της και με τον θεατή. Παρουσιάζει την ιστορία μέσα απο τα μάτια ενός απλού ανθρώπου που βρίσκεται ξαφνικά μέσα σε έναν ωκεανό καταστροφής. Ούτε υπερβολές (που λέει ο λόγος), ούτε ταρζανιές. Οι εξωγήινοι βέβαια είναι "οι κακοί", αλλά ευτυχώς δεν έχουμε τα απίστευτα που συνέβαιναν σε πατάτες τύπου Ημέρα Ανεξαρτησίας. Anyway, δεν ήταν και η απόλυτη εργάρα δράσης που θα σε καθηλώσει για ένα δίωρο και θα μιλάς για αυτήν για όλη την επόμενη χρονιά (ταινίες επιπέδου Matrix γυρίζονται μια κάθε 10 χρόνια), έχει όμως τις στιγμές της, είναι καλοδουλεμένη και με πολλά (πολλά) εφέ. Η μικρή Ντακότα όντως κλέβει την παράσταση με την ερμηνεία της (θυμάστε την Ντρού Μπάριμορ στον Ε.Τ; μα που πάει και τις βρίσκει ο άτιμος ο Σπήλμπεργκ;). Ο Κρούζ προσπαθεί να παίξει τον ρόλο του μάλλον ανεύθυνου πατέρα που υπο την απειλή των φονικών ακτίνων των εξωγήινων θυμάται ότι έχει την ευθύνη δυο παιδιών, και μάλλον τα καταφέρνει καλά (εντάξει, δεν μιλάμε και για οσκαρική ερμηνεία). Κλείνω με ένα σχόλιο για το σύστημα Web Ticket του Village Park: καιρός ήταν....

Lars Von Trier Trilogy...

Το Dogville ήταν κατά την γνώμη μου συγκλονιστική ταινία. Δεν είχα όμως ιδέα για το τι είχε στο μυαλό του ο σκηνοθέτης: έτσι, όταν έμαθα για το αναμενόμενο Manderlay και το επερχόμενο Washington, κάπου τα έχασα. Ο κερατάς ο Von Trier βάζει μεγάλα στοιχήματα. Μια τριλογία δεν είναι εύκολο πράγμα, ειδικά όταν ξεκινάς θέτοντας τόσο μεγάλα standards. Στην δεύτερη ταινία την Grace δεν την υποδύεται πλέον η Κίντμαν, ενώ στον ρόλο του πατέρα της πρωταγωνίστριας εμφανίζεται πλέον ο Γουίλιαμ Νταφόε. Η δεύτερη ταινία πραγματεύεται το ζήτημα της ελευθερίας, και τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να αντιμετωπίσει μια κοινωνία η ίδια την ευθύνη για το μέλλον της, όταν έχει γαλουχηθεί κατηγορώντας κάποιον άλλον για την τύχη της: Κοινώς, η Grace αυτή τη φορά βρίσκεται ανάμεσα σε μια τοπική κοινωνία πρώην σκλάβων, προσπαθώντας να τους διδάξει τις έννοιες της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Και το μεγάλο ερώτημα που θέτει ο σκηνοθέτης είναι, πως μπορείς να κάνεις τις έννοιες αυτές λειτουργικές σε μια κοινωνία που δεν έχει συλλογική μνήμη των εννοιών αυτών, και κατά συνέπεια δεν έχει αντιμετωπίσει τα προβλήματα και τις αντιθέσεις που έχουν προκύψει στις δημοκρατικές κοινωνίες απο την κλασσική αρχαιότητα μέχρι σήμερα; Για την τρίτη ταινία δυστηχώς δεν είναι τίποτα γνωστό ακόμα. Σίγουρα όμως ο σκηνοθέτης θα ετοιμάζει κάτι εξίσου αντιδραστικό: έχω την εντύπωση πως μάλλον το απολαμβάνει να γυρίζει ταινίες που χτυπάνε την καρδιά της σύγχρονης, υπερσυντηριτικής Αμερικής. Θα επανέλθω στο θέμα όταν τελικά δω το Manderley. Μέχρι τότε, υπομονή...

ΠΡΟΣΘΗΚΗ: Απ΄ ότι διάβασα, η τριλογία τελεί υπο τον τίτλο USA - The Land of Opportunities (ΗΠΑ - Η Γη των Ευκαιριών). Ο σκηνοθέτης αποφάσισε να την πραγματοποιήσει απαντώντας έτσι στα σχόλια των Αμερικανών στο φεστιβάλ των Καννών, σύμφωνα με τα οποία δεν έχει το δικαίωμα να γυρίζει ταινίες όπως το Χορεύοντας στο Σκοτάδι, απο την στιγμή που δεν έχει καν επισκευτεί την χώρα για την οποία μιλάει. Προφανώς ο Von Trier (ο οποίος όντως δεν έχει επισκευτεί ποτέ τις ΗΠΑ) αποφάσισε να καταδείξει στους επικριτές του πως κατανοεί πολύ καλύτερα τις ΗΠΑ και τις εσωτερικές τις αντιφάσεις, απ΄ ότι αυτοί που κατοικούν σ΄ αυτήν και τον κατακρίνουν...