Τρία Χρώματα: Κόκκινο

Δεν έχω δεί τα δύο πρώτα έργα. Αυτό το πήρε βασικά ο αδελφός μου, επειδή δεν είχε καμιά άλλη της προκοπής εκείνη την στιγμή διαθέσιμη το video club (που να μην την έχουμε δει εννοείται), και επειδή η Μπλέ και η Λευκή ήταν νοικιασμένες (βασικά περνάει μια κρίση αυτοσυνείδησης, και το έχει ρίξει στις ταινίες με νόημα). Του φάνηκε λοιπόν κάπως, και την νοίκιασε. Στα πρώτα 20 λεπτά, μου φάνηκε βαρετή. Στα επόμενα 20, σκέφτηκα πως μάλλον πατάτα είναι, πως διάολο κέρδισε Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες; Όταν τελείωσε, και αφού το σκέφτηκα για λίγο, κατέληξα πως το έργο ήταν καταπληκτικό... Πως διάολο τα καταφέρνουν μερικοί άνθρωποι και γυρίζουν τέτοιες ταινίες; Και το πιο πιθανό είναι πως δεν έπιασα ούτε τα μισά απο τα μηνύματα που περνάει ο σκηνοθέτης. Ειδικά αυτή η ρημάδα η τελευταία σκηνή, με έχει στοιχειώσει: έχω την εντύπωση πως ακόμα δεν την έχω καταλάβει ούτε στο ελάχιστο. Μαλλον θα πρέπει να την ξαναδώ, αφού πρώτα δω και τις δυο πρώτες ταινίες...