Το ψαχτήρι του κακομοίρη...

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Ένα λογικό πρόβλημα ηθικής...

Ένας φίλος έθεσε το εξής ενδιαφέρον ζήτημα: έχουμε 2 άτομα, τον x και τον z. Ο x είναι ο τυπικός "καλός" ιδιοκτήτης σκύλου: ενδιαφέρεται για το κατοικίδιο του, φροντίζει για τη υγεία του, την διατροφή του και την εκπαίδευση του. Ο z απο την άλλη έχει σκύλο απλά και μόνο επειδή αυτό του επιτρέπει να ικανοποιεί την ανάγκη του για σαδιστική ψυχαγωγία: αρέσκεται στο να βασανίζει με διάφορες μεθόδους το κατοικίδιο του (χωρίς όμως να το σκοτώνει) αντλώντας ευχαρίστηση απο αυτή του την δραστηριότητα. Επιπλέον, το γεγονός ότι ο σκύλος δεν μπορεί να προβάλει αντίσταση στον βασανισμό του (όπως θα μπορούσε πχ να κάνει ένας άνθρωπος) είναι ένας απο τους λόγους που επέλεξε τον σκύλο για την άσκηση αυτής του της δραστηριότητας, ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο τον πήχη της "απόλαυσης" κατά την εκτέλεση των βασανιστηρίων.

Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: ύπάρχει άραγε κάποιο λογικό επιχείρημα (και αν ναι, ποιό) το οποίο θα μπορούσε να επικαλεστεί ο x ώστε να πείσει τον z να σταματήσει οικιοθελώς αυτή του τη συμπεριφορά απέναντι στο κατοικίδιο του;

Μετά απο αρκετή συζήτηση, καταλήξαμε στο ότι δεν δύναται να υπάρξει τέτοιο λογικό επιχείρημα. Παρ΄ όλα αυτά, επειδή υπάρχει πάντα η περίπτωση να μας ξέφυγε κάποια πτυχή του ζητήματος, θα ήθελα να ακούσω κάποια διαφορετική άποψη, αν υπάρχει βέβαια...

3 σχόλια:

pølsemannen είπε...

Για να γίνει αντιληπτό κάποιο λογικό επιχείρημα, θα πρέπει ο απέναντι να έχει κάποια ελάχιστη νοημοσύνη και κάποιο ελάχιστο επίπεδο ήθους.

Aν του πεις "Δεν ντρέπεσαι που βασανίζεις ένα ζωντανό πλάσμα; Θα ήθελες π.χ. κάποιος διεστραμμένος να βασανίζει έτσι το παιδί σου;" θα σου απαντήσει:

"Xουάνγκα χάνγκα μουκάμπα, μαλάκα αδελφή".

Μπορείς όμως να απευθυνθείς στο ένστικτο επιβίωσης του, αμολώντας εναντίον του τρία αγριεμένα ροτβάιλερ και παίρνοντάς του τον σκύλο.

Till είπε...

Κάπως έτσι το σκεφτήκαμε και εμείς. Οποιοδήποτε λογικό επιχείρημα και να επικαλεστούμε, θα πρέπει εντέλει να βασίζεται στην θεμελιώδη διάκριση μεταξύ καλού - κακού, τουλάχιστον στο πιο βασικό της επίπεδο, σε αυτό δηλαδή που κατά κάποιο τρόπο βρίσκεται έμφυτο στον (μέσο) άνθρωπο και το οποίο αρχίζει να σχηματοποιείται την περίοδο που φτάνει στο τέλος της η παιδική ηλικία. Απαξ και αυτό το ελάχιστο επίπεδο ηθικής απουσιάζει, οποιδήποτε προσπάθεια ηθικής επίκλησης είναι καταδικασμένη να πέσει στο κενό...

Rodia είπε...

Υπαρχει και ο βασανισμος απο αγαπη προς το ζωο. Η φιλη ενος φιλου μου εχει εξοντωσει μεχρι σημερα πανω απο οχτω σκυλους -απο αγαπη.
Ειχα γραψει παλια κατι τι σχετικο εδω-->> http://rodiat3.blogspot.com/2006/02/blog-post_27.html