Το Δόγμα...

«Η θρησκευτική θεώρηση είναι η μοναδική πραγματικότητα. Είναι όμως δυνατόν να αποδείξεις λάθος την πραγματικότητα με επιστημονικό τρόπο; Αδύνατον!» Το Δόγμα, ως εξ αποκαλύψεως αλήθεια που προβάλλεται από το ιερατείο κάθε θρησκείας, είναι στην βάση του ένα αξίωμα που δεν υπόκειται σε κανενός είδους επιστημονικό έλεγχο, ακριβώς επειδή νοείται ως αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Είναι τέτοιος μάλιστα ο χαρακτήρας του δόγματος, ώστε αρνείται τόσο την αμφιβολία, όσο και την κριτική. Εννοείται πως το Δόγμα υποστηρίζει την βεβαιότητα της γνώσης χωρίς την βοήθεια της εμπειρίας ή του πειράματος (η φράση που παρέθεσα στην αρχή, είναι ενδεικτική) . Σε διαφορετική περίπτωση, θα ήταν σαν να παραδεχόταν την ανάγκη επιστημονικής επιβεβαίωσης, κάτι που θα αναιρούσε τον χαρακτήρα του. Ακόμα όμως κι όταν το Δόγμα χρησιμοποιεί την Επιστήμη για να δώσει επιπρόσθετο κύρος στα λεγόμενα του, το κάνει με τρόπο επιλεκτικό και αυθαίρετο, φροντίζοντας πάντα να κατηγοριοποιεί τους επιστήμονες – ερευνητές σε δυο διακριτές κατηγορίες: στους καλοπροαίρετους (οι οποίοι συμπτωματικά καταλήγουν να παραδέχονται την ανωτερότητα και την αλήθεια του Δόγματος) και τους κακοπροαίρετους (των οποίων τα συμπεράσματα καταλήγουν σε αμφισβήτηση ή και άρνηση του Δόγματος). Φυσικά αυτή η κατηγοριοποίηση γίνεται πάντοτε με βάση το τελικό αποτέλεσμα: αν ο επιστήμονας – ερευνητής καταλήξει σε αποτέλεσμα το οποίο αμφισβητεί το Δόγμα, τότε είναι εξορισμού κακοπροαίρετος. Ακόμα όμως κι αν δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία της κακής πρόθεσης, το Δόγμα μπορεί πάντοτε να προσάψει στον επιστήμονα την κατηγορία της έλλειψης της βαθιάς γνώσης και μελέτης του Δόγματος, μια ικανότητα – δικαίωμα που απ΄ ότι φαίνεται ανήκει κατ΄ αποκλειστικότητα στους πιστούς του Δόγματος. Μπορεί επιπλέον να γίνει κατανοητό το πραγματικό νόημα της φράσης «Πίστευε και μη Ερεύνα τα της Πίστεως», η οποία ολοφάνερα υποδεικνύει πως ο πιστός δεν πρέπει επουδενί να επιδιώκει να στηρίξει την πίστη του στην λογική σκέψη. Το Δόγμα άλλωστε στηρίζεται στην Πίστη. Τι είναι η Πίστη; Είναι μια a priori παραδοχή, είναι η αξιωματική βεβαιότητα για την ορθότητα μιας συγκεκριμένης θρησκευτικής (δογματικής) διδασκαλίας. Ακριβώς επειδή η Πίστη είναι μια a priori δογματική παραδοχή (σε αντίθεση με την Λογική, η οποία λειτουργεί με βάση τους κανόνες που θέτει η αντικειμενική πραγματικότητα), δεν αποτελεί παρά μια εικασία, ένα υποθετικό, μη βεβαιωμένο συμπέρασμα...