Ένα ακόμα χρυσό απο τις Τσουλφά - Μπεκατώρου στην κλάση 470 της ιστιοπλοοίας. Μπράβο κορίτσια. Δυστηχώς ο Μήτρου δεν τα κατάφερε να χτυπήσει μετάλιο στην Άρση Βαρών, ενώ η Νιαγκουάρα ήρθε έκτη στον τελικό των 100μ. ελεύθερο. Όσο για τον Ηλιάδη, τον χρυσό ολυμπιονίκη στο τζούντο, τελικά βρήκα τι διάλεκτο μιλάει: Γεωργιανά. Η μόνη απορία που εξακολουθεί να πλανάται, αφορά τον Τζέκο. Τελικά αυτός ο άνθρωπος τι ρόλο βαράει; Και γιατί βγαίνουν όλοι τώρα και τον κατηγορούν ως τον μίστερ Ντόπα; Δηλαδή ο ΣΕΓΑΣ τόσα χρόνια δεν γνώριζε για τις επιχειρήσεις του και για τις προπονητικές του μεθόδους; Ή δεν υπήρχε πρόβλημα όσο έρχονταν τα μετάλια και δεν πιανόταν κανείς ντοπαρισμένος; Παρεπιπτόντως, άκουσα και ένα φρέσκο συνθηματάκι, μέσα στο κλίμα των ημερών: "Άλλο δεν μπορεί να περιμένει, δώστε του την ντόπα του Κεντέρη". Και σε μια συζήτηση που είχα με ένα φίλο, με έκπληξη διαπίστωσα πως δεν γνώριζε πως η τελετή της αφής της φλόγας στην Ολυμπία και της μεταφοράς της στον τόπο τέλεσης των αγώνων, ήταν προπαγανδιστικό εφεύρημα της ναζιστικής Γερμανίας στους αγώνες του 1936 (αυτό ήταν ένα είδος ψυχολογικού ντοπαρίσματος). Έκτοτε βέβαια διατηρήθηκε η τελετουργία, μιας και ήταν ομολογουμένως αρκετά εντυπωσιακή (και εξακολουθεί να είναι), η μικρή όμως αυτή λεπτομέρεια φαίνεται να "χάθηκε" απο την μνήμη της Ιστορίας των Αγώνων. Δεν λέω, καλό το τελετουργικό, καλό όμως και το να θυμόμαστε πως και πότε προέκυψε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου