PDAs...

Το πρώτο μου PDA ήταν ένα Psion Series 5, με 8 ΜΒ μνήμης, ενσωματομένο keyborad και backlight οθόνη 5.6'' με 256 αποχρώσεις του γκρί. Έπαιρνε 2 ΑΑ μπαταρίες, και σε standby mode μπορούσε να αντέξει για αρκετές ημέρες χωρίς να χρειάζεται αλλαγή στις μπαταρίες του. Ήταν ομολογουμένως μια εντυπωσιακή συσκευή: μαύρη, κομψή, με άρτια ποιότητα κατασκευής, και με ένα καταπληκτικό λειτουργικό (Epoc). Στις ημέρες του, ήταν ο Βασιλιάς. Και μετά η Microsoft έβγαλε το PocketPC. Με την Palm να έχει ήδη το μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς με το PalmPilot, τα πράγματα έγιναν δύσκολα: Η Psion έβγαλε κάποια στιγμή το Series 5mx (με 16 ΜΒ μνήμης), και στην συνέχεια το Revo, αλλά τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά. Η αγορά είχε δείξει τελικά την προτίμηση της στις συσκευές τύπου Palm, οι οποίες καθώς δεν είχαν ενσωματομένο πληκτρολόγιο, είχαν αρκετά μικρότερο μέγεθος. Φυσικά, έπαιξε ρόλο και το χρώμα: η έγχρωμη οθόνη μπορεί να σημαίνει μεγαλύτερη κατανάλωση ενέργειας, είναι όμως πιο λειτουργική. Έτσι, αποχαιρέτησα και εγώ το Psion μου, και πήρα το δεύτερο μου PDA: Ένα Casio Cassiopeia E-115, με επεξεργαστή στα 131 ΜΗz, 16 bit έγχρωμη 320x240 οθόνη, ROM 16ΜΒ και RAM 32 ΜΒ. Όταν πρωτοβγήκε, ήταν το πρώτο PocketPC με δυνατότητα επεικόνισης 65.000 χρωμάτων. Αν και σε σχέση με τα σημερινά PocketPC μοιάζει με ...τούβλο, εντούτοις ήταν πολύ καλή συσκευή. Δεν την κράτησα όμως για πολύ, γιατί σύντομα ακολούθησε το τρίτο μου PDA, το οποίο ήταν η καινούργια Cassiopeia, η E-125. Η μοναδική της διαφορά απο το προηγούμενο μοντέλο, ήταν ο επεξεργαστής: ήταν στα 150 MHz. Επίπλέον, είχε αλλάξει και η απόχρωση της κάσας. Ήταν και αυτή πολύ καλή συσκευή: λίγο ογκώδης βέβαια, αλλά αρκετά στιβαρή. Και μετά έγινε το μπάμ: η Microsoft αποφάσισε να μην υποστηρίξει όλους τους επεξεργαστές που χρησιμοποιούνταν μέχρι τότε στα Pocket PC στην επόμενη γενιά του λειτουργικού της (η Casio χρησιμοποιούσε MIPS, η HP χρησιμοποιούσε SH3, και η Compaq τους επεξεργαστές ARM της Intel). Υποστήριξη θα υπήρχε μονάχα για τους επεξεργαστές ARM. Έτσι, αν και έβγαλε άλλο ένα μοντέλο για την αγορά (την Cassiopeia E-200) η Casio τελικά αποσύρθηκε απο την Ευρώπη, και συνέχισε να βγάζει συσκευές για την ιαπωνική αγορά μόνο. Το PocketPC 2002 κυκλοφόρησε, η HP εξαγόρασε την Compaq, και το iPAQ έγινε ο μεγάλος παίχτης στην αγορά των PocketPCs. Τα πράγματα όμως είχαν αλλάξει, και είχαν μπεί καινούργιοι παίχτες στο παιχνίδι: Έτσι έφτασα και εγώ στο τέταρτο μου PDA, ένα Fujitsu - Siemens Pocket Loox 600. Οθόνη 3.5'', επεξεργαστής στα 400 MHz, 64MB RAM, 32 MB ROM, dual slot (CF + SD), και bluetooth. Αυτή την κράτησα δυο χρόνια. Αυτή την στιγμή βρίσκεται πάνω στο γραφείο μου, παροπλισμένη, και περιμένει τον υποψηφιο αγοραστή της (την έχω βάλει σε δημοπρασία στο Fleamarket). Ο αντικαταστάτης της (εδώ και 4 ημέρες), το πέμπτο κατά σειρά PDA που αγοράζω, ειναι το καινούργιο Loox, το 720. Επεξεργαστής 520 MHz, RAM 128 MB, ROM 64 MB, dual slot, dual wireless, USB Host. Και τώρα που το έχω μπροστά μου και το κοιτάζω, και καθώς αναλογίζομαι τα PDA που πέρασαν απο τα χέρια μου τα τελευταία χρόνια, αναρωτιέμαι: σε 6 χρόνια απο τώρα, που θα έχουν φτάσει αυτές οι συσκευές;