"Το Κακό"...

...κερδίζει επάξια με θέση στο hall of fame των αγαπημένων cult ταινιών του παγκόσμιου κινηματογράφου. Προσχηματικό σενάριο, ερασιτεχνικές ερμηνείες, κοφτή σκηνοθεσία, γα-μά-το soundtrack, αποπνικτική ατμόσφαιρα, άφθονο splatter, χαμηλός προϋπολογισμός, κατάμαυρο (και αριστουργηματικό) φινάλε. Οι αλληγορίες εμφανέστατες: Ο "καλός οικογενειάρχης" μεταμορφώνεται σε ζόμπι αφού έχει παρακολουθήσει στην τηλεόραση έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, και ενώ συντρώγει αρμονικά μετά της συζήγου και της κόρης του. Οι φίλαθλοι του ιδίου αγώνα "τρώγονται" μεταξύ τους. Το ίδιο και με τους νεανίες και τις κορασίδες που λικνίζονται στη ντίσκο. Ο φόβος τιθασεύεται με τον έρωτα και το σέξ. Το αξιόμαχο στράτευμα που καλείται να εφαρμόσει την τάξη, είναι πιο σαθρό απο την ίδια την κοινωνία (τρώγονται μεταξύ τους σε χρόνο dt). Η τελική (και χαμένη απο χέρι) μάχη θα δωθεί μέσα σε ένα γήπεδο. Βαθμολογία: 10/10. Δεν έχει απολύτως τίποτα να ζηλέψει απο τις αντίστοιχες ταινίες της απο εκεί μεριάς του Ατλαντικού. Άλλη μια πρωτιά για τον Ελληνικό κινηματογράφο...