Η Πτώση...

Είδα επιτέλους αυτή τη φοβερή ταινία, που τόσα εκατομμύρια Γερμανοί έσπευσαν να παρακολουθήσουν όταν πρωτοβγήκε στους κινηματογράφους. Το μόνο που έχω να σχολιάσω είναι πως, η ταινία καταφέρνει να παρουσιάσει με φοβερή επιτυχία το κλίμα της μαζικής παράνοιας που είχε παρασύρει σαν ξεχειλισμένος ποταμός τον Γερμανικό λαό της περιόδου 1935-1945. Γιατί τελικά περί αυτού ομιλεί η ταινία: Για το πως ένας ολόκληρος λαός κατάφερε να πιστέψει πως ήταν ανώτερος απο όλους τους άλλους, προορισμένος να κυριαρχήσει στους πάντες και στα πάντα. Και το χειρότερο, το έκανε με την θέληση του. Υπάρχει μια φοβερή σκηνή, όπου ο Χίτλερ βγαίνει απο το δωμάτιο του, τσακισμένος απο το φάντασμα της ήττας, απο την κούραση και απο το Πάρκινσον, και μια νοσοκόμα που σκέκεται στον διάδρομο βάζει τα κλάματα μόλις τον βλέπει, και τον παρακαλεί γονατιστή: "Φύρερ, δείξε μας τον δρόμο, και εμείς θα σε ακολουθήσουμε!". Αυτό ακριβώς συνέβη στην Γερμανία του '35-'45. Ο λαός ήθελε κάποιον να του δείξει τον δρόμο και να τον ακολουθήσει. Και βρέθηκε ο Χίτλερ...