Το λεπίδι πρέπει να πέφτει εξαρχής...

Ένα απόσπασμα απο το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη "Ιστορία (κωμικοτραγική) του Ελληνικού Κράτους, 1830-1974". Το συγκεκριμένο απόσπασμα, αν και κατ' ουσίαν αναφέρεται στην περίοδο του εμφυλίου, εντούτοις ταιρίαζει σχεδόν απόλυτα με τα όσα συμβαίνουν εδώ και μέρες στον Λίβανο. Αυτό που θα πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι πως για το Ισραήλ, αυτά που συμβαίνουν είναι απολύτως ορθολογικά, βάση των στόχων και των επιδιώξεων του. Για το Ισραήλ, δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον για το πως βλέπουν τα πράγματα οι απέξω. Το μόνο ουσιαστικό είναι το πως βλέπουν οι ίδιοι τα πράγματα, τι πράττουν για αυτά, και πως θα επιβάλλουν την άποψη τους σε όσους διαφωνούν. Και αυτό ονομάζεται σοβαρή εξωτερική πολιτική, έστω και με τα όπλα. Ως γνωστόν, την Ιστορία την γράφουν οι νικητές. Και μέχρι σήμερα, το Ισραήλ δεν έχει χάσει ούτε απο την πολιτική του, ούτε στο πεδίο της μάχης...

"...Το λεπίδι πρέπει να πέφτει εξαρχής εφόσον προκρίθηκε η ένοπλη αναμέτρηση, και όχι όταν στριμώξουν τα πράγματα, οπότε η τρομοκρατούσα ένοπλη δραστηριότητα δεν μπορεί παρά να είναι ιδιαίτερα βάρβαρη. Ο πόλεμος δεν είναι σοκολατοπόλεμος και κανένας πόλεμος στην ιστορία δεν έγινε με το γάντι, που λέμε. Ο πόλεμος γίνεται με όπλα, και όπλα σημαίνει θάνατος. Όποιος δεν θέλει να σκοτώσει, δεν πρέπει να εμπλέκεται σε πόλεμο. Ο μετριοπαθής ανθρωπισμός, είναι αντιανθρωπισμός. Δεν είναι λιγότερο ανήθικος αυτός που σκοτώνει δέκα απο αυτόν που σκοτώνει εκατό. Είναι και οι δύο εξίσου ανήθικοι. Διότι η ηθική δεν είναι πρόβλημα ποσότητας. Όπως ακριβώς και η εγκυμοσύνη. Μια γυναίκα δύο μηνών έγκυος δεν είναι "ολίγον έγκυος", είναι για τα καλά έγκυος. Χρειάζονται εκατόμβες νεκρών για να καταλάβει ο χοντροκέφαλος πως ο πόλεμος είναι βάρβαρο πράγμα; Ναί, χρειάζονται, αφού η ποσοτική αντίληψη των πραγμάτων κυριαρχεί επι της ποιοτικής. Και η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει, εφόσον η ηθική αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα ποσότητας, για να θυμηθούμε τον Σπινόζα. Ο ολίγον ανέντιμος, είναι ολικά ανέντιμος, και ο ολίγον βάρβαρος, πέρα για πέρα βάρβαρος".

Κατανοητό; Έχουμε να κάνουμε με πόλεμο, τυπικό και ουσιαστικό. Και αυτός που θέλει να τον κερδίσει, θα πρέπει να βάλει στην άκρη την Ηθική. Αυτό το κατανοούν τόσο οι Ισραηλινοί, όσο και οι αντίπαλοι τους. Οι μεν βομβαρδίζουν ανηλεώς, οι δε ρίχνουν ρουκέτες και κάνουν επιθέσεις αυτοκτονίας. Και προσέξτε, ΔΕΝ ΠΑΡΑΠΟΝΙΟΥΝΤΑΙ ουτε οι μεν, ούτε οι δε: έχουν πλήρη γνώση των συνεπειών των πράξεων τους. Απλά είναι αποφασισμένοι να κερδίσουν. Οι μόνοι που δεν έχουμε καταλάβει ακόμα τι συμβαίνει, είμαστε εμείς εδώ στη Δύση, που ψάχνουμε να βρούμε ποιός έχει δίκιο και ποιός άδικο. Ναι, συμφωνώ, το Ισραήλ έχει γαμήσει το σύμπαν και είναι ο αρχι-τρομοκράτης της Μέσης Ανατολής. ΛΟΙΠΟΝ; Τι σημασία έχει αυτό άραγε όταν μιλάμε με όρους πολιτικού πραγματισμού και γαιωστρατηγικής; απολύτως καμία. Το Ισραήλ εξακολουθεί να ελέγχει τα κατεχόμενα και να βομβαρδίζει τον Λίβανο, και ταυτόχρονα να ισχυρίζεται ότι αμύνεται. Ψεύδεται; Σίγουρα. Εμπαίζει; Απόλυτα. Ε, κάτι τρέχει στα γύφτικα. Απο την στιγμή που έχει την υποστήριξη των ΗΠΑ, απο την στιγμή που οι λοιπές αραβικές χώρες απειλούν με λόγια αλλά κατά τα άλλα ουδέν, απο την στιγμή που η Ευρώπη κάνει τον... Κινέζο, μην περιμένετε να αλλάξει κάτι. Και ας μείνουμε εμείς εδώ να αναρωτιόμαστε γιατί αυτοί εκεί κάτω είναι τόσο ανήθικοι και τόσο βάρβαροι...

Γιατί γουστάρω τον κύριο Καλαμάρη...

Ο ήρωας του επεισοδίου ρωτάει: "Ποιός θέλει να με βοηθήσει να σώσουμε τον κόσμο;". Ο Μπόμπ Σφουγγαράκης απαντά "Εγώ!". Ο Πάτρικ απαντά "Εγώ!". Και ο κύριος Καλαμάρης απαντά "Εγώ όχι"...

Headphones...

Μου αρέσει να ακούω μουσική. Συνήθως έχω μαζί μου το PDA μου (κουβαλάω ένα πάντα μαζί μου εδώ και 6+ χρόνια) φορτωμένο με διάφορα albums σε MP3 ή WMA μορφή. Η Αχίλλειος Πτέρνα αυτών των συσκευών (όπως άλλωστε και των MP3 players, των walkmans και των φορητών CD players) είναι φυσικά τα ακουστικά: όσο καλή και να είναι η συσκευή αναπαραγωγής, άμα τα ακουστικά δεν μπορούν να αποδώσουν τον ήχο, δεν ακούς μουσική, ακούς υποψία μουσικής. Επιπλέον, έχω μια αδυναμία στα ακουστικά - "ψείρες" (τα λεγόμενα headphones): δεν μου αρέσουν αυτά που καλύπτουν όλο ή τμήμα του αυτιού. Άλλωστε, τα μεγάλα ακουστικά είναι μάλλον άβολα και ακατάλληλα όταν βρίσκεσαι στον δρόμο ή σε ένα λεωφορείο. Οι ψείρες αντιθέτως είναι μικρές, βολικές, και κομψές. Έλα όμως που έχουν και την χειρότερη ακουστική. Οπότε τι κάνεις; ψάχνεις να βρείς κάτι καλό, ή τουλάχιστον ικανοποιητικό. Αυθής εξαρχής, οτιδήποτε κοστίζει κάτω απο 20 ευρώ απορίπτεται: η ακουστική τους είναι απλά αισχρή. Πάμε λοιπόν παραπάνω. Τα καλύτερα ακουστικά που μπορείς να βρείς παίζουν στην κατηγορία των 35-50 ευρώ, και είναι αρκετά καλά, αν δεν έχει κανείς ιδιαίτερες απαιτήσεις. Τυπικά παραδείγματα οι σειρές Sport, Street και Style της Sennheiser, ή τα αντίστοιχα μοντέλα της Sony. Το κλασσικό μειονέκτημα αυτών των ακουστικών, είναι η μηδαμινή απομόνωση απο τους εξωτερικούς ήχους, και τα χαμηλά (εώς πολύ χαμηλά) μπάσα. Αυτά βέβαια είναι τα εγγενή μοινεκτήματα αυτών των ακουστικών. Anyway, κάποια στιγμή έπεσε στα χέρια μου και ένα ζευγάρι canalphones (είναι αυτά τα ακουστικά που το ηχείο τους μπαίνει μέσα στο κανάλι του αυτιού και έρχεται κοντά στο τύμπανο) της Sony. ΕΥΡΗΚΑ. Εδώ είμαστε. Πολύ καλή ηχομόνωση, πολύ καλή ποιότητα ήχου, και επιτέλους, ΜΠΑΣΑ. Μια μικρή έρευνα αγοράς έδειξε πως το πλέον κατάλληλο μοντέλο με λογικό όριο τιμής (όχι πάνω απο 50-55 Eurο) είναι το MDR-EX71SL της Sony. Με επιπλέον έρευνα, κατέληξα στο CX300 της Sennheiser, που παίζει στα ίδια λεφτά, αλλά που θεωρείται αρκετά καλύτερο τόσο απο άποψη κατασκευής, όσο και απο άποψη ποιότητας ήχου. Οπότε έπεσε η ανάλογη παραγγελία απο το PIXmania. Όλα βέβαια στα πλαίσια των 50 - 55 eyro: Αν κανείς είναι πρόθυμος να ξοδέψει περισσότερα χρήματα, υπάρχουν και πολύ καλύτερες επιλογές. Αν τώρα είναι κανείς πρόθυμος να τα σκάσει χοντρά, θα πω μόνο 2 λέξεις: Shure και Etymotic. Ρίξτε μια ματιά στα sites τους, να δείτε πως είναι τα καλύτερα canalphones στον κόσμο*. Και υπόψιν, οι τιμές ξεκινάνε απο 100 euro εδω και ανεβαίνουν αρκετά. Αλλα, μιλάμε για τα καλύτερα, έτσι;

* Δείτε αυτό για παράδειγμα, για να καταλάβετε...

Χωρίς σχόλια.

Το παραθέτω αυτούσιο, απλά επειδή με συγκλόνισε.

Νίκος Δήμου, το Βιβλίο των Γατών

Τα ζώα είναι αυτά που είναι:
καθαρή φύση. Τίμια κοιτάνε,
κατάματα. Ο άνθρωπος, έξω απ' τη φύση,
αναζητά.
Το ζώο είναι. Ο άνθρωπος γίνεται. Αν μπορεί.

Πρόσεξε αυτόν που δεν αγαπά τα ζώα.
Η ανθρωπιά του αδύναμη. Το ζώο μέσα του
αντιδρά. Πρόσεξε αυτόν
που δεν αγαπά τις γάτες. Κάπου
φοβάται. Κάπου τρέμει. Κάπου, κρύβεται.

Ο Χίτλερ μισούσε τις γάτες. Κι ο Καίσαρας. Κι ο Ναπολέων.
Όλοι οι τύραννοι. Οι δικτάτορες. Οι κήνσορες.
Βλέπουν στις γάτες τα όρια της δύναμής τους.

Γάτα στο τσίρκο; Ποτέ! Αδιαμαρτύρητα πεθαίνουν
αλλά δε δαμάζονται. Η πιο ανθρώπινη αρετή
φωλιάζει στις γάτες.

Quantum Electro-Dynamics

Όταν:

α) Χτυπάει το τηλέφωνο στις 5 τα ξημερώματα και σε σηκώνει απο το κρεβάτι,
β) Αναγνωρίζεις τον αριθμό και είναι ο πατέρας σου,
γ) Απο τον πολύ θόρυβο μόλις και μετά βίας διακρίνεις μια φωνή ανάμεσα σε άλλες να λέει κάτι γρήγορα και δυνατά,
δ) η γραμμή παραμένει ανοικτή για 4-5 λεπτά,

Τότε 2 λογικές υποθέσεις μπορείς να κάνεις:

1) Κάτι ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ έχει συμβεί,
2) Έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και έκατσε να ενεργοποιηθεί το τηλεφωνο μέσα απο την τσέπη του παντελονιού του και να καλέσει τον αριθμό ΣΟΥ.

Στις 5 τα ξημερώματα, ζαλισμένος απο τον ύπνο και ενώ είσαι ακόμα με την τσίμπλα στο μάτι, οι πιθανότητες που δίνεις στην υπόθεση 1 είναι περίπου 99,9%. Την υπόθεση 2 την χρησιμοποιείς κυρίως ως πιθανή εναλλακτική, απλά και μόνο για να λές πως υπάρχει και μια τέτοια.

Τελικά έκατσε η υπόθεση 2.

Μετά το αρχικό σόκ, σκέφτηκα πόσο πιθανό είναι τελικά να συμβεί κάτι τέτοιο. Απο περιέργεια και μόνο, κοίταξα το κινητό μου: Είχα πατήσει κατά λάθος το πλήκτρο του media player κάποια στιγμή που γύριζα σπίτι 4-5 ώρες πριν, και η μπαταρία είχε αδειάσει. Το είχα φορτίσει 12 ώρες πριν. Χρησιμοποιώ κλείδωμα πληκτρολογίου, το ιδιο και ο πατέρας μου. Και όμως έκατσε. Δυο φορές, την ίδια μέρα, σε δυο διαφορετικά τηλέφωνα, δυο διαφορετικών ανθρώπων. Την τελευταία φορά που μου είχε συμβεί κάτι τόσο κουφό, ήταν όταν σε μια παρτίδα Scrabble είχαμε τραβήξει μαζί με ένα φίλο μου πέντε συνεχόμενες φορές το γράμμα Α για να δούμε ποιός θα έπαιζε πρώτος.

Χάος.

Τυχαιότητα.

Εντροπία.

Οι τρείς βασικές σταθερές του καταπληκτικού μας σύμπαντος. Με μία λέξη,

QED.

Άντε και καλό κουράγιο...

Rapa Nui...

Σίγουρα θα το έχετε πετύχει σε κάποιο forum, σε κάποιο site που ασχολείται με παράξενα, μυστήρια, ή απλά με την Ελληνική κατάκτηση του πλανήτη κατά την αρχαιότητα. Μιλάω για την νήσο του Πάσχα, για τα παράξενα αυτά αγάλματα από πέτρα, και για την πασίγνωστη πλέον φράση (στους κύκλους των Ελληνοκεντρικών και των φανατικών των μυστηρίων που αναζητούν τον Ελληνικό δάκτυλο πίσω από κάθε τι) «Μάτε Κοίτε Ράνε», που υποτίθεται πως σημαίνει «Μάτια που Κοιτούν στον Ουρανό», και πως είναι η ονομασία που δίνουν στον τόπο τους (ή στους εαυτούς τους, ή στα αγάλματα τους, ανάλογα με την εκδοχή του κάθε ένα που γράφει κάτι τέτοιο σε κάθε forum) οι ιθαγενείς της νήσου, στην τοπική τους διάλεκτο. Εννοείται πως η φράση αυτή προβάλλεται ως απόδειξης της Ελληνικής καταγωγής των ιθαγενών, κάτι που με τη σειρά του προβάλλεται ως απόδειξη της εξάπλωσης των Ελλήνων κατά την αρχαιότητα στον Ειρηνικό ωκεανό. Έχει πολύ ενδιαφέρον το ότι μιλάνε για «αρχαιότητα» και ουσιαστικά αναφέρονται σε κάποια ασαφή πρό – ιστορική περίοδο, με οδηγό τραβηγμένες ερμηνείες μυθολογικών κειμένων. Αυτό πάντως που έχει πραγματικό ενδιαφέρον, είναι η αληθινή ιστορία της νήσου του Πάσχα και των κατοίκων της.

Η νήσος του Πάσχα είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον μέρος, από πολλές απόψεις. Αποτελεί τυπικό παράδειγμα του που μπορεί να οδηγήσει η διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας ενός τόπου και η εξάντληση των φυσικών του πόρων. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρει κανείς για το νησί, είναι πως τουλάχιστον μέχρι τον 4^ο μ.Χ. αιώνα, ήταν ακατοίκητο. Είναι διαπιστωμένο πως μέχρι τότε δεν είχε πατήσει άνθρωπος εκεί. Οι πρώτοι κάτοικοι του φτάνουν κατά τον 4^ο ή 5^ο μ.Χ. αιώνα (υπάρχουν ερευνητές που μιλάνε για 6^ο ή ακόμα και για 7^ο, 8^ο αιώνα), και είναι Πολυνήσιοι, πιθανότατα από τις παρακείμενες νήσους Μαρκέσας. Και αυτό είναι διαπιστωμένο, καθώς την τελευταία δεκαετία στην ευρύτερη περιοχή της Πολυνησίας διεξάγονται δεκάδες έρευνες γονιδιόματος και DNA. Οι Πολυνήσιοι κάτοικοι του νησιού, βρίσκουν έναν μικρό τροπικό παράδεισο μπροστά τους: πλούσια βλάστηση, πολλά δένδρα, και γόνιμο έδαφος. Οι ίδιοι φέρνουν μαζί τους την γλυκοπατάτα, τη μπανάνα, το ζαχαροκάλαμο, γουρούνια, κότες, και… αρουραίους. Οι κάτοικοι της νήσου αρχίζουν να αναπτύσσουν τον πολιτισμό τους, απομονωμένοι από τους κατοίκους των άλλων νησιών της γύρω περιοχής. Αιώνες μετά, το 1722, μια Κυριακή του Πάσχα, ο Ολλανδός καπετάνιος Jacob Roggeveen θα γίνει ο πρώτος Ευρωπαίος που θα πατήσει σε αυτό το μικρό νησί. Ο Roggeveen θα βρεί έναν πολιτισμό σε πλήρη αποσύνθεση: οι 2-3.000 κάτοικοι που είχαν απομείνει, ζούσαν σε ημί – άγρια κατάσταση, σε σπηλιές, με έντονα τα σημάδια της παρακμής και της ανθρωποφαγίας. Τι συνέβη σε αυτούς τους ανθρώπους, σε αυτό το υπέροχο νησί που στην γλώσσα των ιθαγενών σήμερα ονομάζεται Rapa Nui, και στα Ισπανικά Isla de Pascua (πριν την έλευση των Ευρωπαίων, το νησί είχε διάφορα ονόματα, όπως Hanga Roa, Otuiti, και Vaihu.Το πολυνησιακό όνομα Rapa Nui το πήραν μετά την ανακάλυψη τους από τους Ευρωπαίους, μάλλον από Ταιτιανούς ναυτικούς);

Οι Rapanui όπως ονομάζονται οι ιθαγενείς στην γλώσσα τους σήμερα, την περίοδο της ακμής τους έφτασαν να έχουν έναν πληθυσμό της τάξεως των 10-15.000 ατόμων. Στα μέσα του 11^ου αιώνα και μέχρι τον 16^ο, οι Rapanui κατασκευάζουν τα μεγάλα πέτρινα αγάλματα τους, τα Moai όπως τα λένε στην γλώσσα τους. Τα αγάλματα αυτά ήταν η κορύφωση του πολιτισμού τους: ήταν τα μνημεία της θρησκευτικής τους, προγονικής λατρείας. Τα ίδια αυτά αγάλματα αποτέλεσαν και την βασική αιτία της παρακμής τους. Για την μεταφορά και κατασκευή τους χρησιμοποιήθηκε η ξυλεία των δασών του νησιού. Οι εκτιμήσεις μιλάνε για μια κατανάλωση της τάξης του 25% των πόρων του νησιού σε μια περίοδο 5 αιώνων, αποκλειστικά και μόνο για την κατασκευή αυτών των μνημείων. Η δραστική αλλοίωση της οικολογίας της νήσου, σε συνδυασμό με την αύξηση του πληθυσμού, οδήγησε σε κατάχρηση των εναπομεινάντων πόρων, που και αυτοί κάποια στιγμή άρχισαν να εξαντλούνται*. Η αποψίλωση των δασών είχε καταστροφικές συνέπειες για τις καλλιέργειες, καθώς οι συχνές βροχές δεν έβρισκαν πλέον αντίσταση στην επιφάνεια της νήσου, καταστρέφοντας κάθε φορά τις σοδειές. Και ακριβώς επειδή η ξυλεία είχε ελαττωθεί σημαντικά, γινόταν ολοένα και δυσκολότερη η αλιεία, καθώς δεν κατασκευάζονταν νέα κανό με τους απαιτούμενους βάση του πληθυσμού ρυθμούς. Όταν θα φτάσει ο Rogeveen στην νήσο το 1722, υπήρχαν πλέον ελάχιστα δένδρα. Τα περισσότερα όμως από τα πέτρινα αγάλματα έστεκαν ακόμα όρθια, παρά τις πράξεις βανδαλισμών των ιθαγενών, συνέπεια και αυτή της παρακμής τους. Μέχρι τα μέσα όμως του 19^ου αιώνα, όλα τα αγάλματα είχαν γκρεμιστεί: η διαμάχες των εναπομεινάντων ιθαγενών του νησιού είχαν λάβει διαστάσεις εμφυλίου, και η βεβήλωση των αγαλμάτων ήταν κοινή πρακτική (ενίοτε και ο κανιβαλισμός). Οι πόλεμοι αυτοί, σε συνδυασμό με τις ασθένειες που έφεραν μαζί τους οι Ευρωπαίοι, καθώς και ο αριθμός των 2.000 Rapanui που μετεφέρθησαν ως σκλάβοι στο Περού, έριξαν τον πληθυσμό των Rapanui στον αριθμό των 111 κατοίκων το 1877. Από αυτούς τους 111 ιθαγενείς, οι 36 είχαν απογόνους, εκ των οποίων κατάγονται οι 2.500 περίπου ιθαγενείς που κατοικούν σήμερα την νήσο του Πάσχα.

Σήμερα στην νήσο υπάρχουν περίπου 4.000 κάτοικοι. Από αυτούς, το 60% περίπου είναι ιθαγενείς Rapanui, απόγονοι των πρώτων κατοίκων του νησιού. Οι υπόλοιποι είναι Χιλιανοί Ευρωπαϊκής καταγωγής (σε ποσοστό 39%) ή Χιλιανοί ιθαγενείς (σε ποσοστό 1%). Ουσιαστικά το νησί χάνει την Πολυνησιακή του ταυτότητα, καθώς μόλις 25 χρόνια πριν το 70% του πληθυσμού ήταν Rapanui. Πολλοί άλλωστε Rapanui επιλέγουν να μεταναστεύσουν στην Χιλή: τουλάχιστον 2.500 ζούν σήμερα στην Χιλή, οι μισοί από αυτούς στο Σαντιάγο. Τουλάχιστον, η χλωρίδα έχει εν μέρει ανακάμψει, αν και τουλάχιστον το 50% της εγχώριας βιοποικιλίας έχει χαθεί οριστικά. Όλα σχεδόν τα πέτρινα αγάλματα έχουν πλέον αναστηλωθεί, καθώς αποτελούν πόλο έλξης για τους χιλιάδες επισκέπτες που καταφτάνουν κάθε χρόνο στο μικρό νησί. Όλοι τους εξυπηρετούνται από το μικρό αεροδρόμιο του νησιού, του οποίου η NASA φρόντισε να μεγαλώσει αρκετά τον ένα και μοναδικό αεροδιάδρομο, ώστε να μπορεί να εξυπηρετεί όχι μόνο μεγάλα αεροπλάνα, αλλά και το Διαστημικό Λεωφορείο (η NASA έχει επιλέξει το συγκεκριμένο αεροδρόμιο ένεκα της τοποθεσίας του ως τόπο προσγείωσης έκτακτης ανάγκης για το διαστημικό της πρόγραμμα).

Αυτή λοιπόν με πολύ λίγα λόγια είναι η ιστορία του Rapa Nui, των Rapanui, και των Moai, των μεγάλων πέτρινων αγαλμάτων. Μια ιστορία πραγματικής οικολογικής καταστροφής, με καθαρά πολιτιστικά αίτια. Και το «Μάτε Κοιτε Ράνε»; Υπάρχει μια αναφορά σύμφωνα με την οποία, ένα από τα παλαιότερα ονόματα της νήσου είναι το «Te – Pito – O – Te – Henua», που μεταφράζεται ως «Ο ομφαλός του κόσμου». Άλλο ένα παλαιότερο όνομα είναι το «Mate – Ki – Te – Rangi» που μεταφράζεται ως «Μάτια που κοιτάζουν των ουρανό». Δεν κατάφερα να εντοπίσω την πηγή, ή έστω να βρω κάτι πιο συγκεκριμένο όσον αφορά την αυθεντικότητα της αναφοράς ή της ετυμολογίας. Αυτό που ξέρω πάντως, και που με προβληματίζει, είναι πως η λέξη «Mate» χρησιμοποιείται συχνά στην γλώσσα των Rapanui, και συνήθως σημαίνει «θάνατος» ή «πέθανε». Η λέξη "Mata" απο την άλλη, σημαίνει "μάτι", καθώς επίσης και "λαός", "φυλή", "πρόγονος", ενώ λέξη "Rangi" σημαίνει "ουρανός" (λέξη "ράνε" δυστηχώς δεν υπάρχει). Θα μπορούσα λοιπόν να κάνω την υπόθεση (λαμβάνοντας υπόψη την προγονική λατρεία των Rapanui) πως "Mate - Ki - Te - Rangi" σημαίνει "Οι νεκροί μας πρόγονοι που κοιτάζουν τον ουρανό". Δεν βλέπω πάντως τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με τους Έλληνες, γλωσσολογικά μιλώντας... Υπάρχουν συγκεκριμένα παραδείγματα από τους μύθους και τις παραδόσεις των Rapanui. Δείτε εδώ για παράδειγμα: http://www.rongorongo.org/leyendas/018.htm (rongorongo είναι η η ονομασία της γραπτής γλώσσας των Rapanui). Και πάλι βέβαια δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι, μιας και η Rongorongo εξακολουθεί να θεωρείται γλώσσα** που δεν έχει αποκωδικοποιηθεί, και κάθε μετάφραση θεωρείται αδόκιμη…

* Ενδεικτικά μόνο θα αναφέρω πως, σήμερα στην νήσο του Πάσχα δεν υπάρχουν φοινικόδενδρα (εκτός ίσως απο τα διακοσμητικά στην πρωτεύουσα, όπως πχ αυτά που φυτεύουμε εμείς έξω απο αυλές και δρόμους). Όταν πάτησαν πόδι οι πρώτοι Πολυνήσιοι τον 4ο - 5ο αιώνα, υπήρχε δάσος φοινικόδενδρων που αριθμούσε κατά προσέγγιση 16 εκατομμύρια δένδρα με διάμετρο ενός μέτρου και 20 μέτρα ύψος. Χρειάστηκαν 6 με 8 αιώνες για να εξαφανιστεί ένα ολόκληρο φοινικοδάσος, το οποίο χρειάστηκε αρκετές χιλιάδες χρόνια για να δημιουργηθεί...

** Η γλώσσα των Rapanui έχει 9 σύμφωνα και 5 φωνήεντα, συνολικά 14 γράμματα. Αν ναι διατηρεί την ιδιαιτερότητα της, εντούτοις έχει πολλά κοινά σημεία με τις άλλες πολυνησιακές γλώσσες, και μοιράζεται πολλές απο τις λέξεις τις με αυτές των πληθυσμών των γύρω νησιών, όπως της Αιτής και της Χαβάης.

Ρητορική VS Ιστορίας...

Όταν έρχεται στην επιφάνεια το ζήτημα της καταγωγής των Ελλήνων της αρχαιότητας, οι Ελληνοκεντρικοί προτάσσουν κατά κόρον το παρακάτω απόσπασμα απο τον Πανηγυρικό του Ισοκράτη:

"Αύτην γαρ οικούμεν ουχ ετέρους εκβαλόντες ουδ' ερήμην καταλαβόντες ουδ' εκ πολλών εθνών μιγάδες συλλεγέντες, αλλ' ούτω καλώς και γνησίως γεγόναμεν ωστ' εξ ήσπερ έφυμεν,
ταύτην έχοντες άπαντα τον χρόνον διατελούμεν, αυτόχθονες όντες και των ονομάτων τοις αυτοίς οίσπερ τους οικειοτάτους την πόλιν έχοντες προσειπείν".

Σε παλαιότερο μήνυμα μου είχα παραθέσει με την σειρά μου το παρακάτω εδάφιο απο το Πρώτο Βιβλίο της Ιστορίας του Θουκυδίδη:

"Φαίνεται γὰρ ἡ νῦν Ελλὰς καλουμένη οὐ πάλαι βεβαίως οἰκουμένη, ἀλλὰ μεταναστάσεις τε οὖσαι τὰ πρότερα καὶ ῥᾳδίως ἕκαστοι τὴν ἑαυτῶν ἀπολείποντες βιαζόμενοι ὑπό τινων αἰεὶ πλειόνων"

Μάλιστα. Έχουμε λοιπόν τον Ισοκράτη να λέει ξεκάθαρα πως οι Έλληνες είναι αυτόχθονες, και τον Θουκυδίδη να λέει πως οι μεταναστεύσεις λαών στον Ελλαδικό χώρο ήταν συχνό φαινόμενο, και πως οι κάτοικοι των περιοχών που δέχονταν τους νέους πληθυσμούς εγκατέλειπαν εύκολα τη γη τους. Τουτέστοιν, δυο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για το ίδιο ζήτημα. Είναι τέτοια η φύση του ζητήματος ωστε είναι μάλλον αδύνατον να δεχτούμε πως και οι δύο έχουν βάση. Αναγκαστικά μια εκ των δυο είναι ορθή, και η άλλη λανθασμένη. Ποιά είναι ποιά λοιπόν;

Οι δύο άνδρες έζησαν πάνω - κάτω την ίδια εποχή. Ο μεν Ισοκράτης την περίοδο 436 - 338, Ο δε Θουκυδίδης την περίοδο 460 - 397. Δεν μπορούμε λοιπόν να πούμε πως κάποιος εκ των δυο ήταν αρκετά νεώτερος ώστε να έχει υπόψιν του πηγές που δεν ήταν διαθέσιμες στον μεταγενέστερο. Δεν μπορούμε επίσης να πούμε πως ένας εκ των δύο ήταν μεγαλύτερος διανοητής ή εγκυρότερος ως πηγή και πως ο άλλος είναι απλά δευτερεύων μάρτυρας ή απλά κάποιος άγνωστος που η γνώμη του δεν έχει την ίδια βαρύτητα. Και οι δύο είναι σημαντικοί διανοητές της περιόδου τους. Αν μπορούμε να εντοπίσουμε κάποια διαφορά ανάμεσα στους δύο άνδρες, είναι η ιδιότητα με την οποία συγγράφουν, και ο τρόπος με τον οποίο η ιδιότητα αυτή επηρρεάζει τα γραπτά τους.

Ο Θουκυδίδης είναι Ιστορικός. Δεν είναι τυχαίο το ότι, αν και ο Ηρόδοτος θεωρείται ο πατέρας της Ιστορίας, εντούτοις ο Θουκυδίδης αντιμετωπίζεται ως πρώτος πραγματικός Ιστορικός, καθώς πρώτος αυτός αφάρμοσε τις μεθόδους έρευνας που μέχρι τις μέρες μας θεωρούνται αναγκαίες και απαραίτητες για την οσο το δυνατόν πληρέστερη και αντικειμενικότερη καταγραφή του ιστορικού γίγνεσθαι. Είναι τέτοια η σοβαρότητα και η αντικειμενικότητα του ανδρός, ώστε πρώτος αυτός εντοπίζει τα τυχόν λανθασμένα ή βεβιασμένα συμπεράσματα του έργου του, και εργάζεται προς την αναθεώρηση τους. Με δυο λόγια, ο Θουκυδίδης είναι ο άνθρωπος ο οποίος, με την εισαγωγή της μεθόδου της Ιστορικής Αιτιότητας, προσεγγίζει με καθαρά επιστημονικό τρόπο την Ιστορία, και γίνεται έτσι ο πρώτος Ιστορικός που επιχειρεί να αντιμετωπίσει και να καταγράψει το θέμα του με πλήρη αντικειμενικότητα.

Ο Ισοκράτης απο την άλλη, είναι Ρήτορας. Καταρχάς πρέπει να γίνει κατανοητό πως η ρητορική είναι η συστηματική καλιέργεια της ικανότητας του ανθρώπου να αγορεύει (προσοχή, όχι να συζητά, να αγορεύει). Στην περίοδο που έζησε ο Ισοκράτης, ο Ρήτορας ήταν ένας επαγγελματίας ο οποίος εργαζόταν είτε διδάσκοντας την τέχνη του, είτε προσφέροντας τις υπηρεσίες του. Οι υπηρεσίες αυτές ήταν ουσιαστικά η προετοιμασία (ή ακόμα και η εκφώνηση) λόγων για λογαριασμό πολιτών που καλούνταν να εκφράσουν άποψη στην Εκκλησία του Δήμου. Ο Ισοκράτης ήταν ένας απο τους σπουδαιότερους και επιφανέστερους Ρήτορες της εποχής του. Στον Πανηγυρικό, ο Ισοκράτης "μάχεται" εναντίον του Δημοσθένη πάνω στο φλέγων ζήτημα της στάσης απέναντι στις άλλες πόλεις - κράτη και στους Πέρσες με αφορμή - τι άλλο; - μια επικείμενη πολεμική εκστρατεία. Αυτό που είναι σημαντικό και που πρέπει κάποια στιγμή όλοι να κατανοήσουν, είναι πως ο Ισοκράτης δεν μιλάει απο την σκοπιά του Ιστορικού: η αντικειμενικότητα δεν έχει έχει θέση σε έναν ρητορικό λόγο, παρά μόνο αν εξυπηρετεί τον τελικό στόχο του ρήτορα. Ο Ισοκράτης μιλά απο την σκοπιά του Ιδεολόγου που επιχειρεί να μετατοπίσει την κοινή γνώμη προς την κατεύθυνση που επιθυμεί, και για να το κάνει αυτό χρησιμοποιεί όλα τα τεχνάσματα του λόγου που θα τον βοηθήσουν στην επίτευξη του στόχου του. Η δουλειά του Ρήτορα είναι να παρακινήσει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, και για να το κάνει αυτό χρησιμοποιεί όποια λεκτικά μέσα βρίσκει πρόσφορα, και τα οποία θεωρεί πως θα προκαταβάλλουν θετικά το κοινό απέναντι στην άποψη που εκφράζει.

Όταν ο Ισοκράτης λέει "είστε αυτόχθονες", απευθύνεται άμεσα σε ένα κοινό, και προσπαθεί να επηρρεάσει το κοινό αυτό προς μια συγκεκριμένη άποψη. Στην περίπτωση του Πανηγυρικού, προσπαθεί να πείσει το κοινό του για μια εκστρατεία ενάντια στους "προαιώνιους εχθρούς", τους Πέρσες. Και προς την κατεύθυνση αυτή, χρησιμοποιεί ένα απο τα πιο γνωστά ρητορικά "κόλπα", ένα all time favorite: την επίκκληση στην καταγωγή, την επίκκληση "στα χώματα αυτά στα οποία γεννηθήκαμε όλοι μας (αυτόχθονες) και που δεν θα αφήσουμε τους Πέρσες να τα πάρουν, για την Ελλάδα ρε γαμώτο κλπ κλπ". Απο την άλλη, όταν ο Θουκυδίδης ξεκαθαρίζει σαφέστατα πως δεν υφίσταται καν ζήτημα αυτοχθονίας μιας και οι λαοί έφευγαν και ερχόντουσαν, δεν κάνει τίποτε άλλο απο το να καταγράφει ένα γεγονός. Ο Θουκυδίδης δεν θέλει να περάσει κάποια θέση ή κάποιο μύνημα. Ο Θουκυδίδης δεν προσπαθεί να δημιουργήσει γεγονότα. Ο Θουκυδίδης απλά καταγράφει με την μέγιστη δυνατή αντικειμενικότητα τα γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί.

Συμπερασμα: Ο Ρήτορας ωθεί σε γεγονότα. Ο Ιστορικός καταγράφει γεγονότα. Απο εκεί και πέρα, μπορεί πλέον ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματα του για το ποιός απο τους δυο άνδρες καταγράφει την πραγματικότητα στα κείμενα του όταν αναφέρεται στο ζήτημα της καταγωγής των Ελλήνων...

Malleus Maleficarum

Καλά, τα πήρα άγρια τώρα: Ο τηλε-πλασιέ προφήτης φασίστας Ελλαδέμπορας Λιακό πουλάει ένα καινούργιο τρίτομο σαβουροπακέτο με τίτλο "Malleus Maleficarum" (ναι, το γνωστό) . Είναι τέτοιο ο θράσος του ανθρώπου αυτού, που λέει ΕΠΙ ΛΕΞΕΙ στην σαβουρο-εκπομπή του ότι το βιβλίο το έχουν γράψει "πατέρες της Εκκλησίας, πριν καν το Σχίσμα"! Αν είναι δυνατόν ρε παιδιά, τέτοια ξεδιαντροπιά; Για όσους δεν γνωρίζουν, το "Σφυρί των Μαγισσών" εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1487 στην Γερμανία. Το έγραψαν 2 Δομινικανοί ιεροεξεταστές, ο J. Sprenger και o H. Kramer. Το έργο αυτό αποτέλεσε το όργανο στα χέρια των φανατικών ιεροεξεταστών της εποχής που ξεκίνησαν ένα άνευ προηγουμένου κυνήγι μαγισσών σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και εν μέρει και στην Αγγλία, που διήρκησε μέχρι και τα μέσα του 17ου αιώνα, και που είχε ως θύματα χιλιάδες γυναίκες και άνδρες που βασανίστηκαν και κάηκαν ζωντανοί στην πυρά με την κατηγορία της μάγισσας ή του μάγου... Ο Λιακό φυσικά δηλώνει πως το έργο μεταφράστηκε απο τα Λατινικά, και πως για πρώτη φορά εμφανίζεται στην Ελλάδα. Καλά, μαλακίες, στάνταρ θα έβαλε κανέναν πιτσιρικά να μεταφράσει την αγγλική μετάφραση που κυκλοφορεί δωρεάν στο Internet σε εκατοντάδες χιλιάδες διαφορετικούς δικτυακούς τόπους (για να μην νομίζετε δηλαδή πως είναι και τίποτα το απαγορευμένο)...

Αχ, αυτοί οι μετανάστες...

Ένεκα του επικείμενου ταξιδιού στο Παρίσι, έψαξα αρκετά τα πράγματα γύρω απο την ελεύθερη διακίνηση στις χώρες - μέλη τη Ε.Ε., και αναπόφευκτα έπεσα πάνω στις οδηγίες για την ένταξη των μεταναστών στις χώρες που διαμένουν. Με την πρόσφατη ρύθμιση του σχετικού νόμου απο το Ελληνικό Κοινοβούλιο, ενώ τυπικά επικυρούμε τις ντιρεκτίβες της Ένωσης για κοινή πολιτική στο θέμα, ουσιαστικά χειροτερεύουμε την κατάσταση, καθώς οι σοφοί μας νομοθέτες βρήκαν τον τρόπο με τον οποίο θα εξακολουθούν να κρατούν τους μετανάστες στην χώρα μας σε καθεστώς ομηρίας. Το κλείδι φυσικά είναι στα 14.000 ευρώ που πρέπει να δηλώνει ως ετήσιο εισόδημα ο κάθε μετανάστης (εισόδημα ίσο με αυτό ανειδίκευτου εργάτη, + 20% για την σύζηγο, + 15% για κάθε παιδί) + 900 ευρώ παράβολο. Δεν τα έχεις; τον πούλο. Το γελοιο του πράγματος φαίνεται ολοκάθαρα όταν αναλογιστούμε πως οι περισσότεροι Έλληνες δεν βγάζουν 14.000 ευρώ τον μήνα (ούτε καν 12.000). Μήπως να τους διώξουμε κι αυτούς; Οχι ρε, εμείς οι Ελληναράδες ξέρουμε να ζούμε την οικογένεια ακόμα και 600 ευρώ το μήνα. Είμαστε μάγκες εμείς, όχι σαν τους άλλους...

Διακοπές στη Μύκονο ή τριήμερο στη Λούτσα;

Το κορυφαίο ίσως υπαρξιακό ερώτημα που καλείται να αντιμετωπίσει κάθε σύγχρονη κοπέλα στους δύσκολους αυτούς καιρούς: Ποιόν γκόμενο να προτιμήσει; αυτόν που της προσφέρει διακοπές στην Μέκκα του σύγχρονου πολιτισμού, την Μύκονο, ή αυτόν που την ξεπετά με τριήμερα στην φτηνή και άοσμη Λούτσα; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό κρύβει μια ολόκληρη φιλοσοφία, μια στάση ζωής, μια εσωτερική διαμάχη ρε αδελφέ. Είναι τρόπον τίνα η σχεδόν μεταφυσική πάλη ανάμεσα στο επαναστατικό πνεύμα της εναντίωσης στο κατεστημένο, όπως αυτό εκφράζεται απο την τυπικά τροσκιστική αλλά ουσιαστικά ξενέρωτη Λούτσα, και στο πνεύμα του σύγχρονου καθωσπρεπισμού της κοινωνικής ανόδου δια του εικονικού ξεσαλώματος, αλλά ουσιαστικά της φύσει ένταξης στην τυπικότητα της νεοελληνικής μιζέριας, που βρίσκει την απόλυτη έκφραση της στις παραλίες και τα κλάμπ της Μυκόνου. Αυτή είναι φίλες και φίλοι η πάλη των τάξεων στον εικοστό πρώτο αιώνα: Μύκονος εναντίον Λούτσας, ο πρώην ματσό εναντίον του νύν μπατίρη. Ο δεύτερος μάλλον πηδάει καλύτερα, αλλά ο πρώτος έχει τα φράγκα. Και υπο όρους επιβίωσης, η πλάστιγγα γέρνει υπέρ του φραγκάτου. Μέχρις ότου βέβαια η κοπελιά να γνωρίσει κάποιον καινούργιο πηδηχταρά, οπότε θα ακολουθήσει ένας νέος κύκλος Λούτσας. Και πάλι όμως όχι για πολύ: Τα φράγκα είναι σίγουρο λιμάνι, και στο τέλος θα κερδίσουν οριστικά το παιχνίδι. Ειδικά όταν η κοπελιά χτυπήσει τα 30 και αρχίσουν να βαράνε τα καμπανάκια της "αποκατάστασης" και της "μητρότητας". Τότε όμως θα αρχίσει ένα καινούργιο παιχνίδι, με πρωταγωνιστή αυτή τη φορά τον μέχρι τώρα κομπάρσο: τον φραγκάτο. Ο οποίος φυσικά, κρατάει έναν τελευταίο άσσο στο χέρι. Γιατί να προτιμήσει την δοκιμασμένη λύση, αφού είναι σε θέση να καμακώσει φρέσκια σάρκα; τα φράγκα άλλωστε είναι γερό δόλωμα. Τελικά το προλεταριάτο είναι όπως φαίνεται χαμένο απο χέρι...

Η ευρυζωνικότητα και η περιτομή...

Σχόλιο ανώνυμου χρήστη στο προηγούμενο post για την έρευνα του WWWHY? σχετικά με την πορεία του Internet στην χώρα μας:

"Ειστε αχαραστοι και μαλακισμενα που καθεστε και βριζετε τους υπευθυνους,αρχιδια του κερατα...στις μουσουλμανικες χωρες το πετσι το κοβουν μαχαιρι με το που γεννιεται καποιος ,και εσεις μαλακισμενα μας κατηγορητε και μας βριζετε εχοντας το πετσακι σας!!!!!!ΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΧΑΘΗΤΕ μαλακισμενα....."

Προσέξτε τώρα την σύνδεση που κάνει ο αγαπητός ανώνυμος ανάμεσα: α) στην κριτική που ασκείται σε έναν κρίσιμο τομέα της καθημερινής μας ζωής (συγκεκριμένα σε αυτόν που άπτεται της πορείας της χρήσης της ευρυζωνικότητας και της διάδοσης της πληροφορικής στο ευρύ κοινό), και β) στην πρακτική της περιτομής που ασκείται στις μουσουλμανικές χώρες.

Προφανώς, και σύμφωνα με την λογική του αγαπητού ανώνυμου, υπάρχει κάποιου είδους απροσδιόριστη (σχεδόν μεταφυσική θα πρόσθετα), αλλά απόλυτα υπαρκτή σχέση ανάμεσα στο να μιλάς για τον τρόπο με τον οποίο μαλακίζονται οι "υπεύθυνοι" για την διάδοση του Internet αντί να δώσουν λύσεις στο πρόβλημα της χαμηλής δυείσδησης της ευρυζωνικότητας στην Ελληνική κοινωνία, και στο να διαθέτεις ακέραιο το έμπροσθεν τμήμα του φαλλού σου.

Τουτέστοιν, ακολουθώντας την παραπάνω συλλογιστική, κάποιος ο οποίος δεν είναι Μουσουλμάνος (και προφανώς δεν είναι ούτε Ιουδαίος, ούτε Κόπτης), δεν έχει κάνει περιτομή, οπότε δεν έχει υποστεί τον συγκεκριμένο "ακρωτηριασμό". Οπότε, εφόσον διαθέτει ακέραια την ακροποσθία του, δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει και να κατακρίνει τους όποιους "υπεύθυνους" για τις επιλογές τους στον κρίσιμο τομέα της διάδοσης της πληροφορικής και της χρήσης της ευρυζωνικότητας στην χώρα μας. Εάν το κάνει, τότε είναι αχάριστος, μαλακισμένος, και αρχίδι του κερατά.

Δεν ξέρω πως το βλέπετε εσείς, εγώ πάντως τον συγκεκριμένο ανώνυμο τον βαθμολογώ με 10 (με άριστα πάντα το 10). Ο φίλος μας αρίστευσε στο μάθημα της Εμπεριστατωμένης Μαλακίας, και αποφοιτεί μετά επαίνου απο το τμήμα Κατασπατάλησης Σπέρματος στην Λεκάνη της Τουαλέτας. Του απονέμεται το βραβείο της Ανοικτής Παλάμης...

Αυτό το άτιμο το τραίνο της τεχνολογίας....

Διαβάσω τα τεκταινόμενα για το πρόγραμμα Δίαυλος, και ομολογώ πως δεν εκπλήσσομαι. Αν υπολογίσουμε ένα σύνολο περίπου 600.000 φοιτητών στην χώρα μας, οι προβλέψεις του ΟΤΕ για 200.000 χρήστες που θα έκαναν χρήση του προγράμματος για να αποκτήσουν πρόσβαση ADSL δεν είναι απλά υπεραισιόδοξες, είναι τραγικά εκτός πραγματικότητας. Αυτό επιβεβαιώνεται απο ένα απλό γεγονός: ενώ το πρόγραμμα είναι σε λειτουργία εδώ και 3+ μήνες, μόλις 8.000 φοιτητές έχουν ενδιαφερθεί για αυτό, τουτέστοιν δεν καλύπτεται ούτε το 0,5% της αρχικής πρόβλεψης. Τι τρέχει λοιπόν; οι ISP's που βγάζουν πακέτα για φοιτητικό Internet δίνουν συνδέσεις 384 Kbps στα 10 ευρώ το μήνα. Το ίδιο το πρόγραμμα καλύπτει 4+1 έτη σπουδών για τους προπτυχιακούς, 2 έτη για τους μεταπτυχιακούς ειδίκευσης, και 4 έτη για τους μεταπτυχιακούς διδακτορικού. Για τους φοιτητές του Ανοικτού Πανεπιστημίου δίδονται αντίστοιχα 6, 3 και 4 χρόνια. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν 6 ISP's με 10 προσφερόμενα πακέτα. Τα πράγματα φαίνονται καλά, οι τιμές μάλλον χαμηλές (σε σχέση πάντα με όλους εμάς τους υπόλοιπους). Τι διάολο φταίει λοιπόν και δεν τραβάει το πράμα; Το χάσαμε οριστικά αυτό το ρημάδι το τραίνο;

Στον αντίποδα των παραπάνω, διαβάζω στο free-hotspot.com πως η πόλη με τα περισσότερα δωρεάν Wi-Fi hot spots στην Ευρώπη είναι το Παρίσι, με 197. Ακολουθούν το Λονδίνο με 57, η Βιέννη με 28, η Βαρκελώνη με 21, το Βερολίνο με 18, το Άντβερπεν με 17, το Άμστερνταμ με 16, το Δουβλίνο με 12, το Μπράιτον με 12 και το Μόναχο με 11. Το Παρίσι τώρα, ετοιμάζει 400 καινούργια δωρεάν hot spots (ξοδεύοντας 3 εκατομμύρια ευρώ στο project) τα οποία μέχρι το τέλος του 2007 θα είναι πλήρως λειτουργικά στο σύνολο τους και θα καλύπτουν όλη την έκταση της πόλης, ενώ κάθε hot spot θα μπορεί να εξυπηρετεί 30 χρήστες ταυτόχρονα. Τα hot spots θα αγκατασταθούν σε 63 δημόσιεςβιβλιοθήκες, σε 200 πάρκα και πλατείες, και σε 40 διοικητικά γραφεία του δημαρχείου. Εντάξει, εμείς εδώ για να δούμε δωρεάν ασύρματο Internet πρέπει να πάμε στο Σύνταγμα... Όσον αφορά ειδικά το Παρίσι, θα σας πω τις εντυπώσεις μου τον Αύγουστο. Λογικά ανοίγοντας το PDA στο Charles de Gaulle ή στον σταθμό του Gare du Nord θα πρέπει να πιάσω δίκτυο, καθώς τα αεροδρόμια και οι περισσότεροι σταθμοί του metro και του RAR έχουν hot spots (εντάξει, εννοείται πως θα δοκιμάσω ΠΑΝΤΟΥ απλά και μόνο για να δω πως είναι να κυκλοφορείς σε μια πόλη όπου σχεδόν κάθε 500 μέτρα υπάρχει και hot spot). Τι συμπέρασμα να βγάλει κανείς τελικά απο όλα αυτά; Προσπαθούμε να πείσουμε τον κόσμο να βάλει το ADSL στο σπίτι του, την στιγμή που για την υπόλοιπη Ευρώπη η τεχνολογία αιχμής είναι το ασύρματο Internet...

Δήλωση της Δια-ακαδημαϊκής επιτροπής για τα θέματα της επιστήμης, 29/06/2006

"Εμείς, οι υπογραφόμενες Ακαδημίες των Επιστημών, μαθαίνουμε ότι σε διάφορες περιοχές του κόσμου, στα μαθήματα θετικών επιστημών συγκεκριμένων δημοσίων εκπαιδευτικών συστημάτων, οι επιστημονικές αποδείξεις, τα δεδομένα και οι ελέγξιμες πειραματικώς θεωρίες, για την προέλευση και την Εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη, αποσιωπούνται, απορρίπτονται ή συγχέονται με μη επιστημονικά ελέγξιμες υποθέσεις. Κάνουμε έκκληση σε όσους επηρεάζουν την κοινή γνώμη, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς, να διδάσκονται όλα τα παιδιά τις μεθόδους και τις ανακαλύψεις των επιστημών και να ενθαρρύνονται στην κατανόηση της επιστήμης της φύσης. Η γνώση του φυσικού κόσμου στον οποίο ζουν παρέχει στην ανθρωπότητα τη δυνατότητα να ικανοποιεί τις ανάγκες της και να προστατεύει τον πλανήτη.

Συμφωνούμε ότι τα ακόλουθα δεδομένα που στηρίζονται σε αποδείξεις για την προέλευση και την εξέλιξη, της Γης και της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη αντιστοίχως, έχουν επιβεβαιωθεί από πολυάριθμες παρατηρήσεις και πειραματικά συμπεράσματα τα οποία έχουν προκύψει ανεξάρτητα, από μια πληθώρα διαφορετικών επιστημονικών κλάδων. Ακόμη και αν υπάρχουν πολλά ανοικτά ερωτήματα για τις ακριβείς λεπτομέρειες της εξελικτικής μεταβολής, οι επιστημονικές μαρτυρίες ποτέ δεν αμφισβήτησαν τα ακόλουθα συμπεράσματα:

1. Σε ένα σύμπαν το οποίο εξελίχτηκε στη σημερινή μορφή του, για περίπου 11 με 15 δισεκατομμύρια χρόνια, η Γη μορφοποιήθηκε πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

2. Από τη μορφοποίησή της η Γη- η γεωλογία της και τα περιβάλλοντά της- μεταβλήθηκε κάτω από την επίδραση πολυάριθμων φυσικών και χημικών δυνάμεων και συνεχίζει να μεταβάλλεται ακόμη.

3. Η ζωή εμφανίστηκε στη Γη πριν από 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Αμέσως μετά, η εξέλιξη των φωτοσυνθετικών οργανισμών κατέστησε δυνατή, πριν 2 δισεκατομμύρια χρόνια τουλάχιστον, την αργή μετατροπή της ατμόσφαιρας, σε μια ατμόσφαιρα που περιείχε σημαντικές ποσότητες οξυγόνου. Η διαδικασία της φωτοσύνθεσης εκτός από την απελευθέρωση του οξυγόνου που αναπνέουμε, αποτελεί την ύστατη πηγή δεσμευμένης ενέργειας και τροφής, από τα οποία εξαρτάται η ζωή του ανθρώπου στον πλανήτη.

4. Η ζωή, αμέσως μετά την εμφάνισή της στον πλανήτη, έλαβε διάφορες μορφές που όλες εξελίσσονται με διαδικασίες που η παλαιοντολογία και οι σύγχρονες βιολογικές και βιοχημικές επιστήμες έχουν περιγράψει και επιβεβαιώσει ανεξάρτητα η μια από την άλλη, με ολοένα αυξανόμενη ακρίβεια. Η κοινότητα της δομής του γενετικού κώδικα σε όλους τους οργανισμούς που ζουν σήμερα, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου, υποδηλώνει ξεκάθαρα την κοινή αρχέγονη προέλευσή τους.

Επίσης δηλώνουμε στην ακόλουθη διακήρυξη, αναφορικά με τη φύση της επιστήμης σε σχέση με τη διδασκαλία της εξέλιξης και ευρύτερα με τη διδασκαλία οποιουδήποτε πεδίου της επιστημονικής γνώσης, ότι:

Η επιστημονική γνώση προέρχεται από μια μέθοδο έρευνας της φύσης του σύμπαντος που έχει αποδειχθεί επιτυχής και χαρακτηρίζεται από μεγάλη συνέπεια. Η επιστήμη εστιάζει (i) στην παρατήρηση του φυσικού κόσμου και (ii) στη διατύπωση ελέγξιμων και αναιρέσιμων υποθέσεων από τις οποίες προκύπτουν βαθύτερες ερμηνείες των παρατηρήσιμων φαινομένων. Όταν τα δεδομένα είναι ακαταμάχητα, διατυπώνονται επιστημονικές θεωρίες που τα ερμηνεύουν και τα εξηγούν, ενώ επίσης προβλέπουν τις πιθανές δομές και τις διαδικασίες φαινομένων που ακόμη δεν έχουν παρατηρηθεί.

Η ανθρώπινη κατανόηση των εννοιών της αξίας και του σκοπού της ζωής είναι εκτός του πεδίου των επιστημών της φύσης και της ζωής. Ωστόσο ένας αριθμός από επιμέρους τομείς –επιστημονικός, κοινωνικός, φιλοσοφικός, θρησκευτικός, πολιτισμικός και πολιτικός- συνεισφέρουν σ’αυτήν. Αυτά τα διαφορετικά πεδία οφείλουν το ένα στο άλλο αμοιβαίο σεβασμό, έχοντας το καθένα επίγνωση της περιοχής δράσης του και των περιορισμών του.

Η επιστήμη αν και γνωρίζει τους τρέχοντες περιορισμούς της, είναι επιδεκτική τροποποιήσεων και υπόκειται σε διορθώσεις και επεκτάσεις, όταν εμφανίζονται νέα θεωρητικά και πειραματικά δεδομένα".

Υπογράφουν:

1. Albanian Academy of Sciences
2. National Academy of Exact, Physical and Natural Sciences, Argentina
3. Australian Academy of Science
4. Austrian Academy of Sciences
5. Bangladesh Academy of Sciences
6. The Royal Academies for Science and the Arts of Belgium
7. Academy of Sciences and Arts of Bosnia and Herzegovina
8. Brazilian Academy of Sciences
9. Bulgarian Academy of Sciences
10. RSC: The Academies of Arts, Humanities and Sciences of Canada
11. Academia Chilena de Ciencias
12. Chinese Academy of Sciences
13. Academia Sinica, China, Taiwan
14. Colombian Academy of Exact, Physical and Natural Sciences
15. Croatian Academy of Arts and Sciences
16. Cuban Academy of Sciences
17. Academy of Sciences of the Czech Republic
18. Royal Danish Academy of Sciences and Letters
19. Academy of Scientific Research and Technology, Egypt
20. Academie des Sciences, France
21. Union of German Academies of Sciences and Humanities
22. The Academy of Athens, Greece
23. Hungarian Academy of Sciences
24. Indian National Science Academy
25. Indonesian Academy of Sciences
26. Academy of Sciences of the Islamic Republic of Iran
27. Royal Irish Academy
28. Israel Academy of Sciences and Humanities
29. Accademia Nazionale dei Lincei, Italy
30. Science Council of Japan
31. Kenya National Academy of Sciences
32. National Academy of Sciences of the Kyrgyz Republic
33. Latvian Academy of Sciences
34. Lithuanian Academy of Sciences
35. Macedonian Academy of Sciences and Arts
36. Academia Mexicana de Ciencias
37. Mongolian Academy of Sciences
38. Academy of the Kingdom of Morocco
39. The Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences
40. Academy Council of the Royal Society of New Zealand
41. Nigerian Academy of Sciences
42. Pakistan Academy of Sciences
43. Palestine Academy for Science and Technology
44. Academia Nacional de Ciencias del Peru
45. National Academy of Science and Technology, The Philippines
46. Polish Academy of Sciences
47. Academie des Sciences et Techniques du Senegal
48. Serbian Academy of Sciences and Arts
49. Singapore National Academy of Sciences
50. Slovak Academy of Sciences
51. Slovenian Academy of Sciences and Arts
52. Academy of Science of South Africa
53. Royal Academy of Exact, Physical and Natural Sciences of Spain
54. National Academy of Sciences, Sri Lanka
55. Royal Swedish Academy of Sciences
56. Council of the Swiss Scientific Academies
57. Academy of Sciences, Republic of Tajikistan
58. The Caribbean Academy of Sciences
59. Turkish Academy of Sciences
60. The Uganda National Academy of Sciences
61. The Royal Society, UK
62. US National Academy of Sciences
63. Uzbekistan Academy of Sciences
64. Academia de Ciencias Fisicas, Matematicas y Naturales de Venezuela
65. Zimbabwe Academy of Sciences
66. African Academy of Sciences
67. The Academy of Sciences for the Developing World (TWAS)
68. The Executive Board of the International Council for Science (ICSU)

Μα τι τρέχει με το Internet;

Μάλιστα. Τόοοοση διαφήμιση για αυτό το ρημάδι το WWWhy, μόνο και μόνο για να καταλήξουν στο εξής:

"Η ανάπτυξη του internet στην Ελλάδα μπορεί να προέλθει από δύο πηγές: α) από την αύξηση χρήσεων/διάρκειας σύνδεσης από τους τωρινούς χρήστες και β) από την αύξηση των χρηστών/νέων συνδέσεων.
Στην πρώτη περίπτωση, η αύξηση προβλέπεται ότι μπορεί να προέλθει «αυτόματα» εάν μειωθούν τα κόστη και βελτιωθεί η λεγόμενη «προσφορά της αγοράς», αναφερόμενοι κατά κύριο λόγο στα sites και στο περιεχόμενό τους.
Στην δεύτερη περίπτωση, η ανάπτυξη της αγοράς των χρηστών/συνδέσεων μπορεί να προέλθει άμεσα από την ομάδα των «πρόθυμων» μη χρηστών, και αργότερα από εκείνη των επιφυλακτικών. Οι αρνητές δεν θεωρούνται δυνητικό κοινό, δεδομένου ότι η αρνητική τους στάση είναι αρκετά δυναμική, αλλά κυρίως επειδή δημογραφικά είναι μεγαλύτεροι και άνθρωποι μεσο-κατώτερης μόρφωσης και απασχόλησης.
Από πλευράς φορέων, το κοινό θεωρεί ότι ο ΟΤΕ αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για το παρόν και το μέλλον του internet στην Ελλάδα, καθόσον χαρακτηρίζεται ως μονοπώλιο υπεύθυνο για τις εξελίξεις σε επίπεδο υποδομών και παροχών, ενέχοντας ταυτόχρονα το κύρος και την αξιοπιστία ενός Κρατικού φορέα, και είναι οργανισμός που χαίρει μιας ευρύτερα δυνατής εικόνας.
Εξ άλλου, το κοινό περιμένει και θεωρεί καταλληλότερο φορέα που θα πρέπει να δραστηριοποιηθεί πιο ενεργά για την ανάπτυξη του internet το ίδιο το Κράτος (μέσω των κατάλληλων φορέων) και τα Πανεπιστήμια, καθώς επίσης και τα Λύκεια. Αυτοί είναι οι φορείς που το κοινό δηλώνει ότι θα εμπιστευόταν και που θα το βοηθούσαν να «ξεπεράσει» τους παρόντες δισταγμούς και «φόβους» του σε σχέση με το internet.
Συνοπτικά, οι ενέργειες για την προώθηση του internet στην Ελλάδα θα πρέπει να συνίστανται τόσο σε βελτίωση υποδομών και περιεχομένου των sites, όσο και σε κόστη, καθώς επίσης και σε εκπαίδευση και επικοινωνία, προκειμένου να «καλύψουν» δύο ειδών ανάγκες: τις πρακτικές (κόστη, διαδικασίες, ενημέρωση), και τις συναισθηματικές (φόβοι, ανησυχίες, ανασφάλεια, τρόποι προστασίας, ανάδειξη θετικών και πλεονεκτημάτων). Οι ενέργειες αυτές θα πρέπει να αποτελούν μέρος ενός οργανωμένου σχεδίου-προγράμματος, και ως σύνολο θα μπορέσουν να καλύψουν ικανοποιητικά τόσο τους χρήστες, όσο και τους μη χρήστες, δίνοντας τις απαραίτητες απαντήσεις στα ερωτηματικά τους και θα πρέπει να είναι σχεδιασμένες σύμφωνα με τον χαρακτήρα της κάθε τυπολογίας όπως ορίζονται από την έρευνα.
Σίγουρα, όλες οι ενέργειες και η αντίστοιχη σχετική τους επικοινωνία αναμένεται να επηρεάσει όλη την κοινωνία, ακόμα και τους αρνητές, βοηθώντας τους, αν μη τι άλλο, να μην δημιουργούν και επαυξάνουν την αρνητική εικόνα λόγω της άγνοιάς τους".

Δηλαδή; Δηλαδή μειώστε τα κόστη, βελτιώστε τις υποδομές, και εξηγήστε στον κόσμο τι διάολο είναι αυτό το Internet. Και για αυτό το πράγμα χρειάστηκαν δυο πανεπιστήμια, η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς και δεκαπέντε χορηγοί. Οι οποίοι φυσικά έκατσαν και τα είπανε μεταξύ τους, μόνο και μόνο για να έχουν κάτι να λένε. Τι δηλαδή, μήπως περιμένετε αύριο το πρωί να διπλασιάσει ο ΟΤΕ τις ταχύτητες του και να κόψει τα κόστη στο μισό; Ας γελάσω...

Γαλλία - Βραζιλία: 1-0...

Επειδή μας τα έχετε πρήξει με την ανωτερότητα του Νοτιοαμερικάνικου ποδοσφαίρου έναντι του Ευρωπαϊκού, πάρτε τώρα 4 ευρωπαϊκές ομάδες στα ημιτελικά. ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΤΡΕΛΑ...

***
Τώρα δηλαδή θέλετε να σχολιάσω και το Colpo Grosso της παράτασης του ημιτελικού; Άλλο μεγάλο πρήξιμο αυτό με τους Γερμανούς, που είναι το καρα-φαβορί, που παίζουν στην χώρα τους, που θα είναι στάνταρ στον τελικό, που θα πάρουν το τρόπαιο, που γαμάνε και δέρνουνε στην έδρα τους, που, που, που...

WWWHY?

Γιατί το Internet στην Ελλάδα έχει τόσο μικρή απήχηση; Για να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα, μαζεύτηκαν η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο, Το Ινστιτούτο Επικοινωνίας, ο Otenet, η Coca Cola, η HOL και ο Γερμανός, έκαναν και καλά μια έρευνα για την ανάπτυξη και τις προοπτικές (κάτι σας βρωμάει μήπως εδώ;) του Internet στην Ελλάδα, διοργάνωσαν μια ημερίδα για τις 4 Ιουλίου στην οποία για να παραστείς πρέπει να έχεις πρόσκληση (για πληροφορίες, τηλέφωνο!), και της οποίας τα αποτελέσματα ακόμα είναι άγνωστα (για να μάθεις, να πας στην ημερίδα, δηλαδή βρές πρόσκληση, δηλαδή πάρε τηλέφωνο).

Δηλαδή, σε απλά Ελληνικά: Θα μαζευτούν όλοι οι υποτιθέμενοι σχετικοί με το αντικείμενο, και θα αρχίσουν να αναρωτιούνται όλοι μαζί, "γιατί ρε πούστη μου δεν βγάζουμε φράγκα απο το Internet;". Εντάξει, δεν θα το πούνε έτσι χύμα, θα αρχίσουν προβάλλοντας τα αποτελέσματα της έρευνας, τα οποία προφανώς θα μιλάνε για "χαμηλή διείσδηση του Internet στην Ελληνική κοινωνία", και μετά θα αρχίσουν να αναλύουν τα "πλάνα" τους για την "αύξηση της διείσδησης" σε συνδυασμό με την "ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και της παροχής υπηρεσιών στον χρήστη". Άρμεγε και κούρευε, χέζε και δεμάτιαζε. Παιχνίδι να γίνεται, και απλά να λέμε πως ενδιαφερόμαστε. ΓΑΜΩ ΤΗ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ, ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ ΟΛΟΙ ΣΑΣ; Εδώ ο κόσμος δεν έχει να φάει, χρωστάει τα κέρατα του σε πιστωτικές και εορτοδάνεια, και εσείς κάθεστε και αναλύεται γιατί η ελληνική οικογένεια δεν αγοράζει φέτα και coca cola απο το Internet; Γιατί ρε φίλε να πληρώσει ο πάτερ φαμιλίας 40 ευρώ το δίμηνο επιπλέον για γραμμή 384Kbps στον ΟΤΕ την στιγμή που ούτε καν PC δεν έχει στο σπίτι του; Πως να το μάθει το ρημάδι το Internet όταν δεν υπάρχουν PC στα σχολεία; Πως να εξοικοιωθεί με τις νέες τεχνολογίες όταν φτιάχνεις ασύρματο δίκτυο στην πιο πολυσύχναστη πλατεία της πρωτεύουσας και στήνεις γραμμή 4Mbps; Με πια λογική να ασχοληθεί ο άλλος με το ασύρματο Internet όταν οι εταιρείες κινητής πουλάνε πακέτα ΟΓΚΟΧΡΕΩΣΗΣ με 100 ευρώ το μήνα πάγιο; Γιατί να ενδιαφερθεί ο άλλος για ADSL όταν ο ΟΤΕ πουλάει ακόμα ISDN; Όταν κάθε τρείς και λίγο βγαίνει και ένας καρα-άσχετος καραγκιόζης στην τηλεόραση και μιλάει για τους "κινδύνους που εγκυμωνεί το Internet για τα παιδιά μας" και αναφέρεται σε πορνοsite και σε chatrooms, ποιός πατέρας θα βάλει "τον διάολο" στο σπίτι του;

Είναι να τραβάς τις αρχιδότριχες σου τελικά με τόση μαλακία που βαράει τα μυαλά των ιθυνόντων....