Αυτοί οι Γάλλοι...

Η αλήθεια είναι πως, όταν θέλουμε να μετρήσουμε τον βαθμό δημοκρατικότητας μιας Ευρωπαικής χώρας, κατά βάση χρησιμοποιούμε ως μέτρο σύγκρισης την Γαλλία. Πρόκειται δηλαδή για ένα είδος δημοκρατικού βαρόμετρου. Και δεν ανατρέχουμε στην Γαλλία μόνο για να δούμε τα θετικά στοιχεία της Δημοκρατίας, αλλά και τα αρνητικά. Τουτέστοιν, η Γαλλία αποτελεί δημοκρατικό βαρόμετρο για όλους εμάς τους υπόλοιπους επειδή εδώ και έναν αιώνα έχει προχωρήσει στον διαχωρισμό εκκλησίας - κράτους, και λειτουργεί ως τυπικό κοσμικό κράτος χωρίς επίσημη θρησκεία, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί δημοκρατικό βαρόμετρο επειδή οι φασίζουσες και ακροδεξιές ιδεολογίες οι οποίες αναπτύσσονται ταχύτατα στο εσωτερικό της αποτελούν προπομπό αντίστοιχων εκδηλώσεων και σε άλλες Ευρωπαικές χώρες. Κατά κάποιο τρόπο δηλαδή, μελετώντας κάποιος την Γαλλία, μπορεί να έχει μια καλή ιδέα για το ποιά πράγματα βελτιώνει η Δημοκρατία σε μια σύγχρονη δυτική χώρα, αλλά και για το ποιοί κίνδυνοι ελοχεύουν σε μια τέτοια χώρα. Και ακριβώς επειδή η Γαλλία είναι αρκετά μπροστά σε σχέση με άλλες χώρες όσον αφορά την πρακτική εφαρμογή της Δημοκρατίας, είναι πάντα καλό να λαμβάνουμε υπόψην μας τα όσα συμβαίνουν εκεί όσα πολύ πιθανά συμβάντα και για τα δικά μας τα μέρη. Αυτά μου ήρθαν στο μυαλό καθώς διαβάζω στις εφημερίδες πως τις τελευταίες ημέρες γίνεται μεγάλη συζήτηση στην Γαλλία για τις "παραινέσεις" της πολιτικής ηγεσίας περί ιστορικού "εξορθολογισμού" της αποικιοκρατικής πολιτικής της χώρας κατά τους προηγούμενους αιώνες, στην Εκπαίδευση. Κοινώς, οι πολιτικοί ζητάνε απο τους εκπαιδευτικούς να τονίζουν και τα θετικά στοιχεία της Γαλλικής Αποικιοκρατίας στις αποικιακές χώρες, και φυσικά οι ιστορικοί έχουν καραφλιάσει με τις "παραινέσεις" αυτές, και έχουν ξεσπαθώσει άγρια καθώς δεν ανέχονται σε καμία περίπτωση πολιτικές παρεμβάσεις σε έναν σαφέστατα επιστημονικά οριοθετημένο χώρο όπως είναι η Ιστορία. Συγκρίνοντας λοιπόν τους μεν με τους δε, διαπιστώνω πως στο Ελάντα τυγχάνει να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Η πολιτική έχει μια αρκετά σταθερή επίσημη γραμμή επί της Ιστορικής Αλήθειας, την οποία τηρεί με ευλάβια στην Εκπαίδευση, και η οποία γραμμή φέρει φυσικά την επίσημη έγκριση της Εκκλησίας. Οποιαδήποτε αυτόνομη κίνηση πέρα απο την γραμμή αυτή, στιγματίζεται και κόβεται απο την ρίζα. Κοινώς, η Ιστορία που διδάσκεται στα σχολεία μας, είναι γερά προφυλαγμένη: στηρίζεται σε μπετά που έχει ρίξει η Διαρκής Ιερά Σύνοδος. Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχουν και μερικοί σοβαροί άνθρωποι σε αυτόν τον τόπο, και φροντίζουν να παράγουν Ιστορικό έργο και σοβαρες μελέτες, παρά τον ασφυκτικό κλοιο της πολιτικο-θρησκευτικής ηγεσίας....