Ένα πολύ ωραίο ποιηματάκι του Ατλάντιου, που το ανέβασε στα fora του Fousmag:
Ω συ γλυκιά μου αμαρτία, έλα,
έλα και άπλωσε πάνω μου τη λάσπη την ποιο μαύρη,
έλα γλυκιά εσύ Βασίλισσα του Μισεμού
Που στα πόδια σου για χάρη σου γεννιούνται οι πόλεμοι,
έλα και φέρε μου εσύ την ευτυχία
γιατί τόσα χρόνια στην καρδιά μου
η αρετή, μου έχει φέρει μόνο δυστυχία.
έλα γλυκιά, του ήθους, αμαρτία
έλα και πάρε με στα μαύρα τα φτερά σου
και κάτω από τα γυμνά μου πόδια η γη
ας καίει σαν πυροστιά αναμμένη
το μήνα τον ποιο καυτό
του φλογερού του θεριστή σου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου