Η Οδύσσεια του Διαστήματος...

Είδα εχτές το βράδυ το "2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος", για τέταρτη φορά. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, πρόκειται για μια απο τις 3 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Παραδόξως, την πρώτη φορά που την είδα, την θεώρησα ως την πιο βαρετή και ακαταλαβίστικη ταινία που έχει γυριστεί ποτέ. Ήμουν βέβαια και 15 χρονών τότε, και δεν καταλάβαινα και πολλά. Για να μπείτε στο νόημα, θεωρούσα ως κορυφαία ταινία τότε το "Star Wars" (και τώρα βέβαια θεωρώ κορυφαία την αρχική τριλογία του Star Wars, μόνο όμως σαν καθαρά ψυχαγωγική "coca-cola και ποπ-κόρν" ταινία). Την δεύτερη φορά που την είδα (με το ζόρι, επέμεναν κάτι φίλοι που δεν την είχαν δεί) στα 18 μου, κάτι άρχισα να υποψιάζομαι. Την τρίτη φορά στα 24, κατάλαβα πια πως ο σκηνοθέτης είναι πολύ απλά 100 χρόνια μπροστά απο την εποχή του, και πως έπρεπε να περάσει κι άλλος καιρός πρωτού αρχίσω να καταλαβαίνω και να μπαίνω στο νόημα του έργου. Τώρα πια λοιπόν, έχοντας αφήσει πίσω μου τα 30, μπορώ πια να πω πως έχω κάνει κτήμα μου ορισμένα απο τα πράγματα που λέει η ταινία. Κατά πάσα πιθανότητα θα χρειαστεί να την δώ μερικές ακόμα φορές, όταν θα έχω ωριμάσει κι άλλο. Αυτή η ταινία είναι σαν το παλιό, καλό κρασί: όσο περισσότερο περνάνε τα χρόνια, τόσο μεγαλύτερη γίνεται η αξία της. Απο το 1968 μέχρι σήμερα, έχουν περάσει 37 χρόνια. Και όμως, η ταινία εξακολουθεί να είναι κυριολεκτικά 100 χρόνια μπροστά. Η αίσθηση που μου δίνει, είναι ανάλογη με αυτήν που ένιωσα όταν διάβασα για δεύτερη φορά το "Μόμπι Ντίκ" του Χέρμαν Μέλβιλ, το οποίο επίσης θεωρώ ως ένα απο τα τρία κορυφαία λογοτεχνικά έργα όλων των εποχών, και κάθε φορά που ακούω το "The Wall" των Pink Floyd. Ε λοιπόν μερικές φορές αδυνατώ να πιστέψω πως υπάρχει τέτοιος πολιτισμικός πλούτος γύρω μας, και πως οι περισσότεροι απο εμάς αγνοούν παντελώς την ύπαρξη του...