Σίγουρα θα το έχετε αντιληφθεί: Τον τελευταίο χρόνο, οι τιμές των Laptop έχουν πάρει μια ξέφρενη πορεία προς τα ... κάτω. Αυτή τη στιγμή μπορεί κανείς να πάει στο Πλαίσιο και να αγοράσει laptop με Celeron στα 2.66ΜΗz, 256 RAM, οθόνη 15'', 40ρη δίσκο, DVD/CD RW, Modem, LAN και Windows XP με... 750 ευρώ. θα μου πείτε εντάξει, είναι Turbo X, το Πλαίσιο τα φτιάχνει αυτά. Έλα όμως που υπάρχουν και επώνυμοι σε ανάλογες τιμές! Το Hewlett Packard ZE2020EA, με ανάλογες προδιαγραφές, έχει 850 ευρώ. Το Amilo L 1300 της Fujitsu Siemens έχει 900 ευρώ (και έχει 512 μνήμη, οθόνη 15.4" και επεξεργαστή Celeron M). Ένα χιλιάρικο ακριβώς το Travelmate 4501WLCI της Acer. Είναι να τραβάς τα μαλιά σου: θυμάμαι, μέχρι και πριν απο δυο χρόνια, ένα laptop κόστιζε ακριβώς τα διπλά απο ένα μέσο επιτραπέζιο σύστημα. Τώρα έχουν τα ίδια λεφτά. Τι να πω, τα έχω χαμένα. Το τραγικό είναι πως, τώρα που η αγορά έχει γεμίσει με φτηνά laptop, τρέχουν όλοι να αγοράσουν, και τελικά παίρνουν τα... ακριβώτερα! Ακόμα και εγώ το έκανα! πήγα με την λογική να πάρω ένα φτηνό "ανώνυμο" μέχρι ένα χιλιάρικο, και τελικά έφυγα με ένα Sony Vaio στα 1.650 ευρώ! Η ουσία βέβαια είναι πως, αν δεν υπήρχαν τα laptop με τιμές κάτω των 1.200 ευρώ, ούτε που θα το σκεφτόμουν να αγοράσω ένα: θα πήγαινα μάλλον για δεύτερο επιτραπέζιο. Αλλά το γεγονός ότι υπάρχει και μόνο η δυνατότητα να αγοράσεις laptop με 750 ευρώ, σε κάνει να σκέφτεσαι διαφορετικά. Φτάνεις στο σημείο να λές: "εντάξει, αυτό μπορώ να το αγοράσω, για να δούμε τι παραπάνω μπορώ να χτυπήσω". Και έτσι καταλήγεις να πληρώνεις τα διπλά. Τώρα, θα μου πείτε, αν δεν τα είχες, δεν θα τα έδινες. Σωστό. Ή, αν αυτό που πήρες δεν είχε περισσότερα πράγματα, δεν θα το έπαιρνες. Και αυτό σωστό. Τελικά τι είναι αυτό που κάνει την διαφορά ανάμεσα σε ένα laptop των 800 και σε ένα των 1600 ευρώ; Λίγο μεγαλύτερη μνήμη, λίγο ταχύτερος επεξεργαστής, λίγο μεγαλύτερος δίσκος, λίγο μικρότερο βάρος, λίγο μεγαλύτερη αυτονομία. Όταν όλα αυτά τα "λίγο περισσότερο" μαζεύονται, οι τιμές αρχίζουν να μεγαλώνουν εκθετικά. Καλά τα 40 GB, αλλά τα 60 είναι καλύτερα. Καλά τα 256 ΜΒ, αλλά τα 512 καλύτερα. Καλό το LAN, αλλά το Wi-Fi καλύτερο. Καλά τα 800 ευρώ, αλλά δεν μου δίνουν όλα τα προηγούμενα "καλύτερα". Οπότε... σκάς τα επιπλέον και λες και ευχαριστώ.
Τελικά η όλη κατάσταση που θυμίζει ένα απο τα γνωστά γνωμικά (της προ- ευρώ εποχής) του χώρου: Ο υπολογιστής που χρειάζεσαι έχει πάντα 300 χιλιάρικα. Ο υπολογιστής που θες έχει πάντα 500....
2 σχόλια:
Ακόμα καλύτερα είναι να βρείς τι ακριβώς θες απο το PC σου, και να το πάρεις 6-7 μήνες μετά.300 ευρώ ακόμα στην τσέπη σου.Το κόλπο είναι ψυχολογικό, πρέπει όταν πας να αγοράσεις, να μην κοιτάξεις τι άλλο έχει βγει μέχρι τότε. Στο 99% των περιπτώσεων (εκτός περιόδων δραμματικών αλλαγών στο χόρο, πχ cdrw->dvdrw, cpu κάτω απο 500->πάνω απο 600) θα μείνεις απόλυτα ικανοποιημένος.Άλλωστε δεν είναι σωστή, ειδικά τώρα πιά, η αντιμετώπιση της αγοράς υπολογιστή σαν αγορά διαμερίσματος ή αυτοκινήτου.Πιο πολύ προς αγορά στυλό πάει... Ότι και να πάρεις που υπάρχει στην αγορά, τη δουλειά σου την κάνεις, αρκεί να μην είσαι σχεδιαστής ή κάνεις επεξεργασία (και δεν εννοώ συμπίεση) ήχου και βίντεο.
χόρο? -> make that χώρο
Δημοσίευση σχολίου