Το ψαχτήρι του κακομοίρη...

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2004

Και δυο λόγια για τον ίδιο τον Feynman...

Ο Richard Phillips Feynman (11/5/1918 - 15/2/1988) υπήρξε ένας απο τους κορυφαίους φυσικούς του 20ου αιώνα, καθώς συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη και την επέκταση της θεωρίας της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής. Εκτός απο εμπνευσμένος ομιλητής και ερασιτέχνης μουσικός, βοήθησε στην ανάπτυξη της ατομικής βόμβας, ενώ αργότερα ήταν μέλος της ομάδας που ερεύνησε την καταστροφή του διαστημικού λεωφορείου Challenger. Για την εργασία του πάνω στην κβαντική ηλεκτροδυναμική, ο Feynman ήταν ένας απο τους παραλήπτες του βραβείου Nobel Φυσικής το 1966, μαζί με τους Julian Schwinger και Sin-Itiro Tomonaga. Ο Faynman είναι επίσης για τις πολλές του περιπέτείες, οι οποίες περιγράφονται στα βιβλία του "Surely you're joking mr. Feynman!", "What do you care what other people think?" και "Tuva or bust!" Ήταν απο πολλές απόψεις ένα εκκεντρικό άτομο, αλλά και ένα μεγάλο, ελεύθερο πνεύμα...

Τα βιβλία του που κυκλοφορούν μεταφρασμένα στην γλώσσα μας είναι τα:

  • Σίγουρα θα αστειεύεστε κύριε Feynman! (εκδόσεις Τροχαλία)
  • Τι σε νοιάζει εσένα τι σκέφτονται οι άλλοι; (εκδόσεις Τροχαλία)
  • Το νόημα των πραγμάτων. (εκδόσεις Κάτοπτρο)
  • Ο χαρακτήρας του φυσικού νόμου. (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης)
  • Έξι εύκολα κομμάτια. (εκδόσεις Κάτοπτρο)
  • Έξι όχι τόσο εύκολα κομμάτια. (εκδόσεις Κάτοπτρο)
  • QED. (εκδόσεις Τροχαλία)
  • Η χαμένη διάλεξη του Feynman. (εκδόσεις Κάτοπτρο)

Παραθέτω ένα απόσπασμα απο την περιγραφή του "Νοήματος των πραγμάτων":

"Ανάμεσα στους μεγάλους αμερικανούς φυσικούς του αιώνα μας ο περισσότερο γνωστός στο ευρύ κοινό είναι, χωρίς άλλο, ο Richard Feynman -βραβείο Νόμπελ φυσικής το 1966. Εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο έχουν μελετήσει τις Διαλέξεις του, έχουν απολαύσει τις βιογραφίες του, ενώ το πνεύμα του και ο εκκεντρικός του χαρακτήρας έχουν αποτελέσει θέμα ειδικών τηλεοπτικών εκπομπών -ακόμη και κινηματογραφικής ταινίας. Παρότι είναι πολλοί εκείνοι που εκτιμούν τη συνεισφορά του στην επιστήμη της φυσικής κατά τον 20ό αιώνα, λίγοι έχουν συνειδητοποιήσει την ευρύτητα του προβληματισμού του για τον κόσμο γύρω μας -πόσο βαθιά και στοχαστικά συλλογίζεται πάνω στα θρησκευτικά, πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας. Το παρόν βιβλίο, βασισμένο σε μια σειρά αδημοσίευτων διαλέξεων που έδωσε για το ευρύ κοινό στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, το 1963, έρχεται να μας αποκαλύψει αυτή την άλλη πλευρά τού Feynman· μια πλευρά που προβάλλει μέσα από τις αναφορές του στην αιώνια διαμάχη επιστήμης και θρησκείας, στη δυσπιστία των πολιτών έναντι των πολιτικών, στα προβλήματα της παγκόσμιας ειρήνης και των εξοπλισμών. Αλλά και η επαφή με εξωγήινους πολιτισμούς, οι ψευδοεπιστήμες, η διά της πίστεως θεραπεία και η τηλεπάθεια δεν ξεφεύγουν από το κριτικό του πνεύμα. Αυτός είναι ο Feynman: στοχαστικός, διασκεδαστικός, διαφωτιστικός".

Και το κορυφαίο κατά τη γνώμη μου απόσπασμα απο την κριτική του συγκεκριμένου βιβλίου απο τον Γιώργο Ναθαναήλ, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Το Βήμα" στις 14/2/1999:

«Αυτή η ανεπιστημονική (;) εποχή» είναι ο τίτλος της τελευταίας διάλεξης, που αν και κάπως αδόμητη και επαναληπτική παρουσιάζει ενδιαφέρον, καθώς ασχολείται με τις σύγχρονες δοξασίες, από τους ιπτάμενους δίσκους ως την ψυχανάλυση. Ο επιστήμονας Φέινμαν δεν πιστεύει βέβαια στα ψυχοκινητικά φαινόμενα, αλλά ούτε και στους ψυχαναλυτές, τους «σύγχρονους μάγους της φυλής». Δεν διστάζει να αποκαθηλώσει και τη δική του αυθεντία, εμμέσως δε προφητεύει πως ένα τεχνολογικό ζενίθ μπορεί να συνυπάρχει με ένα πολιτισμικό ναδίρ. Δεν πρεσβεύει βέβαια πως τα πάντα πρέπει να εξετάζονται κατ' ανάγκην υπό το πρίσμα της λογικής και της επιστήμης, το αντίθετο μάλιστα. Ξεκαθαρίζει όμως πως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η επιστημονική μέθοδος για να τοποθετηθεί κανείς στην τηλεκινησία και στην τηλεπάθεια, και η σιδηρά λογική πειθαρχία είναι παρόμοια με αυτήν που θα χρησιμοποιούσε 25 χρόνια μετά για να εξηγήσει την έκρηξη του «Τσάλεντζερ». «Το πρόβλημα», γράφει, «δεν έγκειται στο τι είναι δυνατό. Όχι. Το πρόβλημα έγκειται στο τι είναι πιθανό, στο τι όντως συμβαίνει». Κανείς δεν μπορεί να αποδείξει ότι είναι αδύνατο να υπάρχουν ιπτάμενοι δίσκοι. Απλώς είναι εξαιρετικά απίθανο να υπάρχουν"...

Δεν υπάρχουν σχόλια: